Εφημερίδα Έθνος
06 Φεβρουαρίου 2015
Ο Καρλ Μαρξ είχε χαρακτηρίσει τον καπιταλισμό «επαναστατικό σύστημα», λόγω της ικανότητάς του να προσαρμόζεται στα δεδομένα της κάθε εποχής. Η προσαρμογή είναι αναγκαία συνθήκη στην πολιτική. Σημαίνει ότι αντιλαμβάνεσαι τις αλλαγές και αντίστοιχα εναρμονίζεις στόχους και επιδιώξεις. Συνεπώς, η ανατοποθέτηση δεν συνιστά ήττα ούτε απεμπόληση αρχών και αξιών.
Η δυστοκία που αντιμετώπισε ο πρωθυπουργός στις συζητήσεις του με τους εταίρους αποδεικνύει τη δυσαρμονία της ελληνικής κυβέρνησης με το ευρωπαϊκό περιβάλλον. Το γεγονός αυτό δυσχεραίνει τις προσπάθειές του, καθιστώντας τη χώρα ευάλωτη στις πιέσεις. Το δυσμενές κλίμα που έχει διαμορφωθεί εις βάρος μας επιβεβαιώνει την έλλειψη καθαρής και εμπροσθοβαρούς ευρωπαϊκής στρατηγικής.
Ταυτόχρονα, αποδεικνύει πως είμαστε απομονωμένοι. Στην πραγματικότητα έχουμε διαρρήξει τη σχέση μας με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους θεσμούς της. Αναζητάμε στήριξη, αρνούμενοι να υιοθετήσουμε τους κανόνες λειτουργίας της. Επικαλούμενοι τη νωπή λαϊκή εντολή, επιδιώκουμε να μας αντιμετωπίζουν ως εξαίρεση.
Το βέβαιο είναι πως η επιμονή μας να μην τηρήσουμε τα συμφωνηθέντα μάς απομακρύνει ακόμη και από όσους πράγματι θέλουν να μας στηρίξουν. Η απόλυτη άρνηση στα ζητήματα της επιτήρησης, της αξιολόγησης και της παράτασης του προγράμματος οδήγησε την ελληνική κυβέρνηση σε αδιέξοδο. Ταυτόχρονα, η υπαναχώρησή της περί διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους του χρέους ήταν άτεχνη και υπονομεύτηκε από τους επιπόλαιους χειρισμούς του υπουργού Οικονομικών.
Παράλληλα, οι επαφές με τους Ευρωπαίους ηγέτες υπαγορεύτηκαν από κοντόφθαλμες πολιτικές. Ο Αλ. Τσίπρας επένδυσε στις χώρες του Νότου. Ωστόσο, οι συνομιλίες που είχε με Ολάντ και Ρέντζι ήταν αποκαλυπτικές. Κατέρριψαν τον μύθο περί ενιαίου νοτίου μετώπου. Σαφής υπήρξε και η προειδοποίηση του Μισέλ Σαπέν, να μην φέρουν οι Έλληνες το Παρίσι αντιμέτωπο με το Βερολίνο. Το Βατερλό της προηγούμενης Παρασκευής έδειξε ότι οι διαπραγματεύσεις δεν αντιμετωπίζονται ως διαδικασία για την εξεύρεση συμβιβαστικών λύσεων, αλλά τείνουν να αποκτήσουν χαρακτηριστικά αναμέτρησης με τους δανειστές.
Ο πρωθυπουργός έχει την ευκαιρία να προχωρήσει με σταθερά βήματα στον αναγκαίο αναπροσανατολισμό της στρατηγικής του, προσαρμόζοντάς τη στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Μπορεί να αναδειχθεί παίκτης βάθους, αν υπερβεί τις ιδεοληψίες του κόμματός του, αν απεξαρτηθεί από τους εθνοκεντρισμούς και αξιοποιήσει την εκπεφρασμένη θετική γνώμη κοινοτικών εταίρων και θεσμικών παραγόντων, διασφαλίζοντας μια ρεαλιστική συμφωνία για την έξοδο από την κρίση.