Εφημερίδα Έθνος
27 Νοεμβρίου 2015
Αποτιμώντας τη δίμηνη κυβερνητική θητεία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, εύκολα αντιλαμβανόμαστε το έλλειμμα αποτελεσματικότητας. Κι αυτό διότι τόσο η ανεπάρκεια, όσο και η απουσία αποκρυσταλλωμένης στρατηγικής είναι περισσότερο από εμφανείς. Το πρόβλημα οξύνεται από την ανυπαρξία στιβαρού πολιτικού ιστού που θα προσέδιδε την απαραίτητη συνεκτικότητα.
Η δυσαρμονία μεταξύ Μαξίμου και υπουργών ως προς τις προτεραιότητες το επιβεβαιώνει. Η πλειονότητα των κυβερνητικών στελεχών φαίνεται να κινείται σε παράλληλο σύμπαν. Οι ενέργειές τους βρίσκονται σε αναντιστοιχία με τις δεσμεύσεις και τις σημερινές διακηρύξεις του Αλ. Τσίπρα. Εξ ου και οι δυσλειτουργίες. Πάντως, το αποτέλεσμα είναι να δημιουργείται σύγχυση ως προς τις επιδιώξεις του πρωθυπουργού, η οποία σε συνδυασμό με την αδράνεια και αναβλητικότητα οδηγεί σε φαινόμενα παράλυσης.
Κυβερνητικοί αξιωματούχοι στυλώνουν τα πόδια στις διαρθρωτικές αλλαγές, στις μεταρρυθμίσεις, στις αποκρατικοποιήσεις. Ταυτόχρονα, οι προεκλογικές εξαγγελίες για παράλληλο πρόγραμμα αποδείχτηκαν φρούδες. Η κυβέρνηση, μένοντας στα προαπαιτούμενα, ακολουθεί τη μνημονιακή μονοκαλλιέργεια, προκρίνοντας πρωτοφανές φορολογικό τσουνάμι.
Φαίνεται πλέον καθαρά πως η στροφή στον ρεαλισμό παραμένει μετέωρη. Δεν έχει αντίκρισμα, διότι οι περισσότεροι υπουργοί αδυνατούν να αφομοιώσουν τον ρόλο τους και να προσαρμοστούν στο νέο περιβάλλον. Στην πραγματικότητα είναι ακατάλληλοι – όχι λόγω απειρίας, που θα ήταν δικαιολογημένη και αντιμετωπίσιμη. Κυρίως εξαιτίας του αναχρονισμού και της άρνησης τους να απεγκλωβιστούν από τις ιδεοληψίες και εμμονές του παρελθόντος.
Η διγλωσσία, η αναποφασιστικότητα, η αποστροφή για πολιτικές που θα θεμελίωναν μια άλλη στρατηγική για την έξοδο από την κρίση, η εν γένει αναποτελεσματικότητα επιτείνουν τα αδιέξοδα του κυβερνητικού σχήματος, απομειώνοντας τις αντοχές του. Συνεπώς, το ζήτημα που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή ο πρωθυπουργός δεν είναι η έλλειψη εθνικής συνεννόησης. Άλλωστε η αντιπολίτευση, απαξιωμένη και κινούμενη σε άλλο παράλληλο σύμπαν, δεν αποτελεί ουσιαστικό εμπόδιο. Μείζον πρόβλημα συνιστά η αδυναμία της κυβέρνησής του να εναρμονιστεί με τις διακηρυγμένες προτεραιότητές της.
Ο Αλ. Τσίπρας διατηρεί ακόμη ισχυρή την πολιτική του κυριαρχία, ελλείψει μάλιστα αντιπάλου. Αποσαφηνίζοντας τις προθέσεις του μπορεί να προχωρήσει στις πολιτικές που τα στελέχη του αρνούνται να υλοποιήσουν. Αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες μεγάλου βεληνεκούς, έχει την ευκαιρία να ανασυνθέσει το κυβερνητικό του σχήμα, αξιοποιώντας ικανούς και πρόθυμους για μεταρρυθμίσεις, ακόμη και εκτός των τειχών του ΣΥΡΙΖΑ.
Εξάλλου, πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα των ιδεοληπτικών θα ενισχύσει την ηγετικότητά του και θα υπερβεί την αναποτελεσματικότητα της κυβέρνησής του. Η αμείλικτη πραγματικότητα δεν επιδέχεται ιδεολογήματα και παλινωδίες. Όπως έλεγε και Ντενγκ Χσιάο Πινγκ «Άσπρη γάτα, μαύρη γάτα, αδιάφορο. Αρκεί να πιάνει ποντίκια».