Παντελής Μπουκάλας
Καθημερινή, 18/05/208
Κίνημα Αλλαγής ή Κίνημα Ταραχής; Κίνημα Αλλαγής βαφτίστηκε βέβαια από τους ονοματοδότες του, οι οποίοι υπέθεσαν ότι αθροίζοντας δύο όρους που η πολιτική μας ιστορία τούς ταξινόμησε στις πατέντες του ΠΑΣΟΚ, θα δημιουργήσουν την αίσθηση ότι και στην καθέλκυση νέου σκάφους προχωρούν και στη ρότα του πράσινου ήλιου παραμένουν. Αυτά τα δύο ζητούμενα, όμως, είναι κάπως αντίθετα. Δεν νοσταλγούν με περηφάνια όλοι οι συμβαλλόμενοι την κυβερνητική πασοκική πολιτεία στις διάφορες φάσεις της.
Λογικό είναι, λοιπόν, να κλυδωνίζεται το καινούργιο σκάφος και να πορεύεται από ταραχή σε αναταραχή. Πολύ περισσότερο που η τιμιονιέρισσά του, η κ. Φώφη Γεννηματά, ανδρεοπαπανδρεΐζει χωρίς να είναι και Ανδρέας Παπανδρέου. Το δικό της «εγώ αποφασίζω» ηχεί απλώς ως αυτό ακριβώς που είναι: ως σήμα αυταρχισμού. Η τέχνη του Ανδρέα να περνάει το «εγώ» του σαν αυθεντικό όνομα τού (πασοκικού ή και εθνικού) «εμείς» ανήκει στην προϊστορία (ή στην «κληρονομιά» του κ. Αλέξη Τσίπρα). Οι καιροί άλλαξαν. Κι ένα Κίνημα Αλλαγής έπρεπε ν’ αλλάξει πρώτα τον ίδιο τον εαυτό του, όχι να περάσει από την περίοδο του Ενός στην περίοδο της Μίας.
Τα κόμματά μας όμως, όλα, έχουν σοβαρό πρόβλημα με τη δημοκρατία. Ομνύουν βέβαια στο όνομά της, αλλά όταν τελειώσουν οι συνεδριακές διαδικασίες, οι ανοιχτές ψηφοφορίες κτλ., όταν αποσυρθούν οι κάμερες και εξαχνωθούν οι δηλώσεις, όλα ξαναπαίρνουν τον γνωστό δρόμο: του θρυλικού «δημοκρατικού συγκεντρωτισμού». Ποιος ανοίγει αγέρωχος αυτόν τον δρόμο και ποιος πορεύεται πρώτος, με τους υπόλοιπους σε ρόλο βοηθητικό, το ξέρουμε. Ο Αρχηγός.
Περίπου «βάρος περιττό» –σε καρυωτακική ορολογία– η δημοκρατία. Το είπε με τον τρόπο της η κ. Εύη Χριστοφιλοπούλου, στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και του ΚΙΝΑΛ. «Παραέχουμε δημοκρατία στο Κίνημα Αλλαγής», γνωμάτευσε σε ραδιοφωνική της συνέντευξη. Φανερός ο κύριος στόχος της: να κατακρίνει όσους συντρόφους της διαφώνησαν με την απόφαση της κ. Γεννηματά να ζητήσει εκλογές εδώ και τώρα, αιφνιδιάζοντας ακόμα και εκείνους με τους οποίους υποτίθεται ότι θα έπρεπε να συσκέπτεται. Λιγότερο φανερός ο δευτερεύων στόχος: να μην πρωτεύσει στο άθλημα της προς Αρχηγόν υπάκουης κολακείας ο κ. Ανδρέας Λοβέρδος.
Τη δημοκρατία που επιτρέπουν στο εσωτερικό τους οι κομματικοί οργανισμοί, αυτήν ακριβώς θα υπηρετήσουν πολιτειακά, αν η ψήφος τούς δώσει κυβερνητική εξουσία. Οσο δημοκράτης είσαι στον οίκο σου τόσο είσαι και στον δήμο.