Εφημερίδα Έθνος
26 Ιουνίου 2015
Έξι μήνες τώρα η κυβέρνηση δίνει μάχες με τον εαυτό της. Η αδυναμία συγχρονισμού με την πραγματικότητα της στερεί τη δυνατότητα να αφομοιώσει και να ανταποκριθεί αποτελεσματικά στον ρόλο της. Το γεγονός επιβεβαιώνουν και οι ατέρμονες συζητήσεις με τους δανειστές. Τα συνεχή αδιέξοδα δεν οφείλονται μόνο στην άτεγκτη συμπεριφορά τους, αλλά πρωτίστως στην ανερμάτιστη «δημιουργική ασάφεια» της ελληνικής πλευράς. Θεωρούσε πως με το συγκεκριμένο στρατήγημα θα έβρισκε κοινούς τόπους με τους πιστωτές. Η επιδίωξη, ωστόσο, αποδείχθηκε ατελέσφορη και αδιέξοδη. Βρισκόταν σε διάσταση με την εξυπηρέτηση των υποχρεώσεων της χώρας. Παράλληλα, ενίσχυε την έλλειψη εμπιστοσύνης, επιτείνοντας τα προβλήματα αξιοπιστίας.
Επιμένοντας στην πολιτική διευθέτηση, αρνούνταν να καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις. Αντιστρατευόμενη τους κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οδηγήθηκε από όλους τους εταίρους σε απομόνωση. Προσπαθώντας να ξεπεράσει τους σκοπέλους με φληναφήματα, ρητορείες και τεχνάσματα, απέφευγε οποιαδήποτε ουσιαστική συζήτηση. Έτσι η «δημιουργική ασάφεια» ακύρωνε τη διαπραγμάτευση, η οποία στην πραγματικότητα δεν έγινε ποτέ, όπως αποδεικνύουν οι τελευταίες εξελίξεις.
Η κυβέρνηση, από την πρώτη στιγμή, αντιμετώπισε τις συζητήσεις με τους δανειστές ως επικοινωνιακό εργαλείο για την εδραίωση της κυριαρχίας της. Έστησε ένα δραματοποιημένο σκηνικό, με πρωταγωνιστές τους ανάλγητους Ευρωπαίους και τον κατατρεγμένο και βασανισμένο ελληνικό λαό. Μ’ αυτό τον τρόπο συγκάλυπτε αμφισημίες, αμφιθυμίες, τις ανέφικτες προεκλογικές της διακηρύξεις, εξυπηρετώντας ταυτόχρονα τις εσωκομματικές της ανάγκες. Το αποτέλεσμα ήταν να χάσει πολύτιμο χρόνο, να διογκωθούν τα προβλήματα της οικονομίας και η χώρα να βρεθεί σε δεινότερη διαπραγματευτικά θέση.
Οποιαδήποτε συμφωνία επιτευχθεί θα είναι εξαιρετικά επαχθής. Το τίμημα των ασκήσεων ισορροπίας, στις οποίες επιδόθηκε ο πρωθυπουργός, αποδεικνύεται μεγάλο. Η συγκεκριμένη ετερόκλητη συγκυβέρνηση έχει στο DNA της τον εθνολαϊκισμό. Με ιδεοληπτικούς αριστερίζοντες και δραχμιστές, με λαϊκιστές και κρατιστές, με αντιευρωπαϊστές και ακροδεξιούς δεν μπορεί να υπηρετηθεί καμιά πολιτική ορθολογισμού και πραγματισμού, η οποία συνιστά προϋπόθεση για την έξοδο από την κρίση.
Σε δύσκολες, οριακές στιγμές οι πολίτες αποβλέπουν στον ηγέτη. Ο Τσίπρας μπορεί να παραμείνει κυρίαρχος μόνο αν βρεθεί σε αρμονία με την εκφρασμένη βούληση της πλειονότητας της κοινής γνώμης, η Ελλάδα να παραμείνει στην Ευρώπη ως μια σύγχρονη δυτική χώρα. Ο πρωθυπουργός, στρέφοντας το βλέμμα του στη μεγάλη εικόνα, μπορεί να αντισταθεί στον ιδεοληπτικό ΣΥΡΙΖΑ, προχωρώντας σε αναπροσανατολισμό της στρατηγικής του