Σήφης Πολυμίλης
Το Βήμα, 30/09/2018
Ο εθνικισμός, ο μεγαλοϊδεατισμός αλλά και η εθνική ανασφάλεια αποτελούν ενδημικά χαρακτηριστικά της ελληνικής πολιτικής και κοινωνικής ζωής. Όταν συνδυάζονται μάλιστα με τον λαϊκισμό, ο οποίος επίσης ενδημεί στη χώρα μας, διαμορφώνουν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ παραλογισμού που συνήθως πληρώνεται πολύ ακριβά. Τα ιστορικά αυτά φαντάσματα που ταλαιπώρησαν όλη σχεδόν τη σύγχρονη Ιστορία μας ξαναήρθαν με εκκωφαντικό τρόπο καθ’ όλη την περίοδο της κρίσης.
Αποτέλεσμα, ένα νέο διχαστικό σκηνικό που βρήκε πρόσφορο έδαφος να αναπτυχθεί με τη συμφωνία για το Μακεδονικό και διογκώθηκε ακόμα περισσότερο με τη βοήθεια και των καιροσκοπικών κυβερνητικών μεθοδεύσεων. Ξαναζούμε έτσι, δεκαετίες μετά τον Εμφύλιο, την επανεμφάνιση μιας νέας εθνικοφροσύνης και την κυριαρχία ενός μισαλλόδοξου πατριωτισμού που αναπαράγουν φοβικά ένστικτα και συντηρούν μια ατμόσφαιρα διχόνοιας και οξυμένων παθών.
Οι φωνές ψυχραιμίας και λογικής ισοπεδώνονται από αυτό το κλίμα εθνικής έξαρσης και η μεγάλη πλειοψηφία των ελλήνων πολιτών, όπως καταγράφεται τουλάχιστον στις δημοσκοπήσεις, αρνείται να αποδεχθεί ότι η γειτονική χώρα έχει κι αυτή δικαίωμα ύπαρξης, έχει ανάγκη να προβάλλει τον δικό της εθνικισμό για να καταφέρει να επιβιώσει.
Με όλα τα προβλήματά της η συμφωνία των Πρεσπών θα μπορούσε να αποτελεί έναν λογικό συμβιβασμό ύστερα από 25 και πλέον χρόνια αδιέξοδων διαπραγματεύσεων. Επιλέχθηκε όμως από τον κ. Τσίπρα ως πρόσφορο μέσο διεμβολισμού της αντιπολίτευσης. Με συνέπεια έναν νέο προβληματικό, εθνικιστικό διχασμό στην κοινωνία και μια εικόνα προϊούσας αποσύνθεσης στο πολιτικό σκηνικό.
Που μπορεί να βολεύει τις προεκλογικές σκοπιμότητες του Πρωθυπουργού, αλλά δεν εξυπηρετεί σίγουρα τη χώρα.Τα φαντάσματα που έχουν βγει στον αφρό θα τα βρούμε πολύ σύντομα μπροστά μας. Γιατί είναι κάτι προφανές ότι η Ελλάδα δεν κινδυνεύει από τον αλυτρωτισμό των Σκοπίων, αλλά από τις δικές της επαναλαμβανόμενες αμαρτίες.
Έχουμε άλλωστε πικρές ιστορικές εμπειρίες όταν εθνικά θέματα και εθνικές προκαταλήψεις αναμοχλεύθηκαν με εσωτερικές συγκυριακές πολιτικές σκοπιμότητες. Σε μια περίοδο διεθνών αναταράξεων και εθνικιστικών εξάρσεων, το μόνο που δεν χρειάζεται η χειμαζόμενη ακόμα από την κρίση Ελλάδα είναι να εμπλακεί σε αυτόν τον φαύλο κύκλο ανασφάλειας και εσωστρέφειας.
Ο κ. Τσίπρας, ενώ θα μπορούσε να διαχειριστεί ως ηγέτης τη συμφωνία με τα Σκόπια, επέλεξε να την εργαλειοποιήσει για να λύσει τα προβλήματα με τον συνεταίρο του. Ομως και τα προβλήματα δεν έλυσε, και παρέσυρε τη χώρα σε ένα ακόμα παραλυτικό και διχαστικό σκηνικό.