Συσσίτια για όλους

Γιώργος Σκαμπαρδώνης
Τα Νέα, 27-5-2017

Η κυβέρνηση προχωρεί πιλοτικά στον βαθύτερό της ουμανιστικό οραματισμό που είναι να καταργηθεί οποιαδήποτε ιδιωτική πρωτοβουλία, οποιαδήποτε ιδιωτική κουζίνα, να ξεπεραστούν ο Σκαρμούτσος και ο Λαζάρου, να καταργηθούν οι εκπομπές μαγειρικής και οι σχετικές σχολές μαγείρων και όλοι οι Ελληνες να εκτρέφονται απ’ το κράτος με συσσίτια ώστε να είναι άπαντες εξαρτημένοι απ’ τον Μπαλαούρα και τις συνταγές της κυρα-Τασίας.
Ετσι θα φτάσουμε στην περιπόθητη ισότητα και σε ένα νέο επιτυχές παιδομάζωμα, αφού τα παιδιά θα ταΐζονται κι αυτά με συσσίτιο (άρα θα ελέγχονται) στα σχολεία όπως στις ένδοξες κατοχικές εποχές που μοιράζονταν γάλα – σκόνη και μουρουνέλαιο. Θα ακολουθεί καθημερινή διδασκαλία επαναστατικών τραγουδιών σε στυλ Κούβας ή Βόρειας Κορέας κι έτσι οι νεαροί Ελληνες θα πάψουν να πηγαίνουν σε αστικούς διαγωνισμούς τραγουδιού των ΜΜΕ της διαπλοκής. Επίσης θα πάψουν να έχουν γευστικές επιλογές και να κακομαθαίνουν όσον αφορά το φαγητό, να έχουν τις ιδιοτροπίες που είχαν ως βουτυρο-αστόπαιδα. Επιπλέον θα εξαφανιστεί, έτσι, ο ατομισμός και ο ανταγωνισμός που καλλιεργεί στην νεολαία το αντιδραστικό «Survivor». Τα τσιπς, ως ιμπεριαλιστικό σνακ, θα απαγορευτούν στα σχολικά κυλικεία. Αντ’ αυτών και ως αντίμετρο, θα δίνεται σε κάθε παιδί εβδομαδιαίως και δωρεάν μια βραστή πατάτα Κάτω Νευροκοπίου μαζί με τις θρεπτικές της φλούδες.

Με το νέο τέταρτο Μνημόνιο και τη σχετική φορολογία, επιτέλους οι γιατροί, οι μηχανικοί και οι δικηγόροι θα ξεφύγουν σιγά σιγά από το άγχος της ιδιωτικής εργασίας διά της χρεοκοπίας. Θα καταλήξουν ήρεμοι, ευτυχισμένοι πλέον, απελευθερωμένοι, χωρίς την αγωνία του μεροκάματου και του μαγειρέματος, να σιτίζονται κι αυτοί δωρεάν απ’ το κράτος σε συσσίτια με τεράστιες ουρές όπου θα έχουν την ευκαιρία να ξεφύγουν απ’ τη μοναξιά του φιλελευθερισμού και να κάνουν φιλικές ή ακόμα και ερωτικές γνωριμίες (μέχρι γάμο) περιμένοντας με το κατσαρολάκι ή την καραβάνα τους για να πάρουν μια μερίδα μπιζέλια, μεταχειρισμένα ρεβίθια, ή ακόμα και γεμιστά κατ’ εξαίρεση (χωρίς κιμά) και με τη γνωστή επίσημη κρατική συνταγή α λα Φωτίου. Σύνηθες επιδόρπιο θα είναι μια προοδευτική καραμέλα. Οσοι εκ των άνω σιτιζομένων δηλώνουν ότι ψήφισαν την κυβέρνηση, θα λαμβάνουν δύο προοδευτικές καραμέλες.

Επιτέλους το γλυκύ όραμα της γενικευμένης ένδειας αρχίζει να σαρκώνεται. Το να πεινάμε όλοι ηδονικά χάριν του λαού και να είμαστε απευθείας εξαρτώμενοι απ’ τον Μιχελογιαννάκη και άλλους φιλολαϊκούς ηγέτες που θα υποδύονται τους (πλούσια αμειβόμενους) τροχονόμους δίκαιης κατανομής της φτώχειας, είναι αυτό που λέγαμε «αξιοπρέπεια». Η ελπίδα και τα συσσίτια έρχονται επιτέλους να αποκαταστήσουν τις αδικίες του παλαιού συστήματος. Μια φασουλάδα για όλο τον λαό (εκτός των κυβερνώντων) είναι η πιο εξελιγμένη φάση ανάπτυξης του εθνολαϊκισμού – διότι το όσπριο είναι βασικό είδος διατροφής, και αν ο φασίολος παράγει πολλά εντερικά αέρια είναι για καλό, εφόσον μπορούν αυτά να χρησιμοποιηθούν και ως αεράμυνα εναντίον πιθανής επέμβασης των Τούρκων.
Είναι προφανές ότι κάποιοι της κυβέρνησης δεν έχουν ξεχάσει τίποτε από την ένδοξη σοβιετική εποχή, δεν έχουν εγκαταλείψει τίποτε από τις αποφάσεις των Κορυσχάδων – καθώς έλεγε και η Δούρου. Οι ουρές, οι πολύωρες ουρές και τα γενικευμένα συσσίτια είναι όραμα και ο ασφαλέστερος τρόπος εκπαίδευσης του νέου Ελληνα (αν στο μέλλον γεννιέται και ακέφαλος, ακόμα καλύτερα) και οφείλουμε να αυξήσουμε τη δημόσια σίτιση ώστε να επέλθει κάθαρση από τις αστικές συνήθειες, την ιδιοτέλεια, την αλαζονεία και τη μικροαστική παρέκκλιση της προσωπικής μερίδας, η οποία υπονομεύει τη συλλογικότητα και την αλληλεγγύη του λαού.
Στο όνομα της εξιδανίκευσης του Τελικού Σκοπού δικαιολογείται κάθε μέσον συλλογικής δίαιτας, υπό τη ρήτρα της ιστορικής αναγκαιότητας. Πρόκειται για τη λαμπρή γιακωβίνικη – σταλινική αντίληψη: η υποτιθέμενη ηθικότητα του Σκοπού επιτρέπει την αδιαφορία ως προς τις θερμίδες των μέσων. Σ’ αυτήν την τελεολογία έχει τις ρίζες του ο πιο γλυκός και προσοδοφόρος οπορτουνισμός, η διπλοπρόσωπη πολιτική, το χάσμα μεταξύ στρατηγικής και τακτικής, θεωρίας και πράξης. Μέχρι κι ο Κυρίτσης δεν κατουριέται πια, υπάρχουν πάνες-αντίμετρα.

Η κάμηλος πρέπει να καταπίνεται αμασητί κι ο κώνωψ να διυλίζεται για ξεκάρφωμα. Από εκεί που γινόταν επίκληση στην «ελπίδα», τώρα κάθε Ελλην θα εθιστεί σε κάτι ανώτερο: στη λογική της θυσίας, στην πειθαρχημένη συλλογική ταπείνωση με τα συσσίτια, ώστε να φτάσουμε στην τελειότητα της αυταπάρνησης «υπέρ του λαού» και κυρίως υπέρ των κυβερνητικών βουλευτικών μισθών που είναι και το μόνο σημαντικό για το έθνος. Πρόκειται για ακόμα ένα φιλολαϊκό μέτρο, μια συνταγή υπέρ των αδυνάτων. Ολα είναι φιλολαϊκά και τα καζάνια θα βράζουν στις συνοικίες και στα σχολεία ώστε να φθάσουμε σε μια διατεταγμένη, βαθιά αθωότητα. Το καλύτερο θα είναι να κοιμόμαστε και σε κουκέτες, ώστε να βρισκόμαστε και σε μια διαρκή, σπαρτιατική, επαναστατική εγρήγορση, μήπως μας ανατρέψει ο ιμπεριαλισμός που ήδη απειλεί τη Βόρεια Κορέα. Οι κορέοι έχουν χρέη.

Αυτό είναι το όραμα. Βαθύτατα ανθρωπιστικό, καζανίσιο, χορταστικό και τα ρέστα παγωτό. Σύντομα θα αποφασιστούν ποδιές και καπέλα στα σχολεία, διότι η ομοιομορφία είναι ένα άλλο μεγάλο στοίχημα του σοσιαλισμού. Δεν μπορεί τα αστόπαιδα να φορούν φιρμάτα ρούχα και τα φτωχόπαιδα (πλέον) των δικηγόρων, των γιατρών και των μηχανικών να αισθάνονται παρακατιανά. Εξάλλου η επίκληση της διαφορετικότητας σε κάθε ευκαιρία είναι καλή όταν είσαι στην αντιπολίτευση, αλλά όταν ιππεύεις την κυβέρνηση αποτελεί εμπόδιο στην πραγμάτωση του σοσιαλισμού. Δεν είναι μακριά ο καιρός που τα φιλελεύθερα ενδύματα θα αντικατασταθούν από φόρμες α λα Μάο και ομοιόμορφες σαγιονάρες, ώστε μαζί με τα συσσίτια και τη μουσική του Γονίδη που προτείνει ο υπουργός Αμυνας, να φτάσουμε επιτέλους σε ένα νέο πρωτογενές πλεόνασμα.
(Στα συσσίτια λέγεται «περίσσευμα».)
Τα εκατομμύρια καραβάνες και τις φόρμες για τον λαό, θα τις κατασκευάσει, βέβαια, κατ’ ανάθεση, ο γνωστός επιχειρηματίας με τα προοδευτικά βοσκοτόπια.