Μαρία Κατσουνάκη
Η Καθημερινή, 08/05/2021
«Πόλεμος» και πάλι. «Θέσεις μάχης», για πολλοστή φορά. Η αιτία δεν έχει και μεγάλη σημασία, γιατί «οι σαρωτικές αλλαγές» αν δεν αφορούσαν στα εργασιακά θα μπορούσαν να αναφέρονται σε οτιδήποτε άλλο. Δεν είναι θλιβερό, είναι σχεδόν φοβιστικό ότι αυτοί που υποτίθεται ότι προτάσσουν τα στήθη τους για τον «κόσμο της εργασίας» δεν αντιλαμβάνονται (είτε γιατί δεν θέλουν είτε γιατί δεν μπορούν) ότι πρόκειται για έναν οριστικά άλλον «κόσμο». Η πανδημία έδωσε τη χαριστική βολή ή την ώθηση, όπως το βλέπει κανείς.
Ποιους υπερασπίζονται άραγε τα συνδικάτα, που δεν κατόρθωσαν να συντονιστούν ούτε σε κοινή κινητοποίηση με αφορμή την Πρωτομαγιά; Ποιους «εργαζόμενους»; Του Δημοσίου, των ΔΕΚΟ, των τραπεζών; Αυτούς για τους οποίους ο πρώην πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ Νίκος Φωτόπουλος διεκδικούσε καταβολή επιδόματος «τροφείου» 6 ευρώ την ημέρα; Και θα ήταν οριστικά παρελθόν το 2014-2015 των «ηρωικών αγώνων» αν ο κ. Τσίπρας δεν φρόντιζε να το ανασύρει, δίνοντας στον κ. Φωτόπουλο πρωταγωνιστικό ρόλο στην «εκστρατεία» κατά του εργασιακού νομοσχεδίου, που θα δώσει η κυβέρνηση στη δημοσιότητα μέσα στις επόμενες μέρες.
Στερεότυπα, απομεινάρια άλλων εποχών, ρετάλια συνθημάτων και λεξιλογίου που έχουν ως μόνο καύσιμο την αδράνεια. Η ουσία, περνάει κάτω από τα ραντάρ. Ο έγκριτος καθηγητής Δημόσιας Οικονομικής στο Πολυτεχνείο του Μιλάνου, Μάνος Ματσαγγάνης, ανέφερε πρόσφατα ένα παράδειγμα: το εργασιακό καθεστώς των εργαζομένων στις πλατφόρμες, των «ντελιβεράδων», τους οποίους αποθεώσαμε στην περίοδο της πανδημίας. Τα «παιδιά με τα μηχανάκια» παραμένουν, καθώς φαίνεται, παντελώς απροστάτευτα. Τίποτα δεν εμποδίζει τις επιχειρήσεις διανομής να υποκρίνονται ότι τα «παιδιά με τις στολές» δεν είναι υπάλληλοί τους αλλά «συνεργάτες» και έτσι να μην καταβάλλουν εργοδοτικές εισφορές, να μην τους αναγνωρίζουν άδειες, να μην τους καλύπτουν σε περίπτωση ατυχήματος (που είναι πολύ συχνά), να μην τους πληρώνουν τη βενζίνη, κ.ο.κ.
Κανείς δεν αμφισβητεί ότι η οικονομία της πλατφόρμας είναι «συχνά καινοτόμα, καλύπτει ανάγκες των καταναλωτών, και προσφέρει ευκαιρίες απασχόλησης», όπως επισημαίνει ο κ. Ματσαγγάνης. Τι γίνεται όμως με τη ρύθμιση του εργασιακού καθεστώτος των διανομέων και πώς ελέγχεται από το κράτος η «επιχειρηματικότητα της αρπαχτής»; Οι απαντήσεις τείνουν να εξαφανιστούν ανάμεσα στον «πραγματισμό» της μιας πλευράς και στο εκτροφείο Φωτόπουλων της άλλης.