Οι εξελίξεις στον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη επισφραγίζουν την επικράτηση των δυνάμεων της πολιτικής υποκουλτούρας. Ο λαϊκισμός κατήγαγε άλλη μια νίκη, ενώ ο πλουραλισμός και η πολυφωνία έχουν πληγεί δραστικά. Και βεβαίως ο πολιτισμός, οι τέχνες, τα γράμματα, οι επιστήμες έγιναν φτωχότερα.
Τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα του ΔΟΛ, τα αδιαμφισβήτητα εκδοτικά λάθη, η προφανής κακή διαχείριση ούτε διαγράφονται ούτε υποτιμώνται. Όμως, δεν συνιστούν επαρκή δικαιολογητική βάση για να συγκαλύψουμε υπαρκτές κυβερνητικές μεθοδεύσεις και ευθύνες. Άλλωστε, οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, στο όνομα της δήθεν καταπολέμησης της διαπλοκής, μόνο που δεν διατυμπάνιζαν την πρόθεσή τους να πλήξουν τα «συστημικά μέσα» όπως τα αποκαλούσαν. Γι’ αυτό τώρα δυσκολεύονται να κρύψουν τη χαιρεκακία τους.
Πάντως ανεξάρτητα απ’ όλα αυτά, το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί η κυβέρνηση, περιορίστηκε στο να αποδώσει τις υπαρκτές ευθύνες στον εκδότη, χωρίς η ίδια να αξιοποιήσει εγκαίρως όλες τις θεσμικές της λειτουργίες, προκειμένου να αποτρέψει το κλείσιμο της επιχείρησης. Στο ερώτημα δεν δίνεται απάντηση γιατί εκ των πραγμάτων φαίνεται ποιος ήταν ο ανομολόγητος στόχος της.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, στην παραζάλη της εξουσίας, δεν αντιλαμβάνεται ότι απαξιώνοντας εμβληματικά μέσα ενημέρωσης, όπως το MEGA και ο ΔΟΛ, υπονομεύει την όποια αξία διεκδικούσε η «πρώτη φορά Αριστερά». Με τον στενό εναγκαλισμό του με τα τοξικά υποπροϊόντα ξεχνά ότι μπορεί να χάσει την ψυχή του.