Εφημερίδα Έθνος
30 Αυγούστου 2013
Ο σεισμός πολλών Ρίχτερ που προκάλεσε η κρίση και η χρεοκοπία της χώρας έπληξε σφοδρά το κομματικό οικοδόμημα. Οι ζημιές είναι σημαντικές και πολύ δύσκολα επιδιορθώνονται. Οι ρηγματώσεις, η αποκόλληση τμημάτων σε συνδυασμό με τη στατική ανεπάρκειά του, δημιουργούν εύλογα ερωτηματικά ως προς τη δυνατότητα αναστήλωσης και ανακατασκευής του.
Το βέβαιο είναι ότι η αλλοτινή ανθεκτικότητα και η βιωσιμότητα του κομματικού συστήματος χάθηκαν οριστικά. Τα άλλοτε ισχυρά κόμματα εξουσίας αποτελούν παρελθόν. Οι μέχρι πρότινος αιώνιοι αντίπαλοι ΝΔ-ΠΑΣΟΚ συγκυβερνούν. Οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, αναδείχθηκαν σε αξιωματική αντιπολίτευση. Το πιο δυναμικό κόμμα της Μεταπολίτευσης, το ΠΑΣΟΚ, οδηγήθηκε σε αποσύνθεση, ενώ η κατακερματισμένη βάση του αναζητά πολιτική έκφραση. Η ΔΗΜΑΡ διασφάλισε κοινοβουλευτική παρουσία. Η ΝΔ συρρικνώθηκε δραστικά. Η αποκόλληση τμημάτων από τον εκλογικό της κορμό, είχε ως συνέπεια τη δημιουργία των ακροδεξιών και εθνικιστικών μορφωμάτων των ΑΝΕΛ και της Χρυσής Αυγής.
Το σκηνικό που διαμορφώθηκε συνιστά μια νέα πραγματικότητα. Ωστόσο, όλα είναι ρευστά, οι μεταβλητές πολλές και τα μεταβατικά στοιχεία έντονα. Η πολιτική ποτέ δεν ήταν στατική υπόθεση ούτε ακολουθεί γραμμική εξέλιξη. Ως εκ τούτου, τίποτα δεν είναι δεδομένο εκτός από την απονομιμοποίηση και την απαξίωση του κομματικού συστήματος. Η πλειονότητα των πολιτών εμφανίζεται ιδιαίτερα δύσπιστη για την αποτελεσματικότητά του.
Εξάλλου, τα υπάρχοντα πολιτικά σχήματα, παλιά και νέα, στην πραγματικότητα είναι προϊόντα του παρελθόντος και υπολείπονται των σύγχρονων αναγκών και απαιτήσεων. Παραμένουν δέσμια αλόγιστων πολιτικών, ρέπουν προς τον λαϊκισμό και τις πελατειακές σχέσεις, διαπνέονται από κρατικίστικες αντιλήψεις, στηρίζονται στο ξεπερασμένο υπόδειγμα της επίπλαστης ευημερίας και ανάπτυξης.
Το κοινό χαρακτηριστικό τόσο των μνημονιακών όσο και των αντιμνημονιακών δυνάμεων είναι ότι στερούνται ενός σύγχρονου ρεαλιστικού σχεδίου για την ανάταξη της χώρας. Το μόνο που επιδιώκουν είναι η αναστήλωση ενός ξεπερασμένου μοντέλου οργάνωσης και διοίκησης.
Η αναδιάταξη των πολιτικών δυνάμεων θα προέλθει από τολμηρές αναπροσαρμογές και τομές. Οι δυνάμεις -κεντροαριστερές ή κεντροδεξιές-, που θα εναρμονιστούν εγκαίρως με τα νέα δεδομένα θα έχουν τον πλεονέκτημα της πολιτικής υπεροχής.
Η θεμελίωση των νέων υποκειμένων δεν θα γίνει από τους αποδεκατισμένους κομματικούς στρατούς, αλλά από την κοινωνία των πολιτών, με βασική προϋπόθεση την απεξάρτηση από όλο εκείνο το πλέγμα των πολιτικών που οδήγησαν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού.