Εφημερίδα Έθνος
17 Φεβρουαρίου 2017
Η αδυναμία προσαρμογής σε ένα δύσκολο περιβάλλον είναι σύνηθες φαινόμενο. Εμφανίζεται τόσο σε μεμονωμένα άτομα, όσο και σε συλλογικότητες – κοινωνικές, πολιτικές, πολιτισμικές. Είτε γιατί βρίσκονται σε διάσταση με την πραγματικότητα, ζώντας στον μυθικό τους κόσμο. Είτε διότι διακατέχονται από διαταραχές, διανοητικές, πνευματικές, ακόμη και ψυχικές. Η παθογένεια αυτή είναι συχνή στον χώρο της πολιτικής. Γίνεται εντονότερη σε περιόδους κρίσης, καθώς τα προβλήματα που δημιουργούνται οδηγούν ενίοτε σε παραλυτικές καταστάσεις. Στην ουσία, πρόκειται για μια φοβική αντίδραση απέναντι στις αλλαγές που επιβάλλεται να γίνουν. Αρκετά συχνά υποκρύπτει και μια διάθεση βολέματος, παράδοσης στον μικρόκοσμό μας.
Στην Ελλάδα της χρεοκοπίας και της παρακμής η αποσύνδεση από την πραγματικότητα έχει προσλάβει πρωτοφανείς διαστάσεις. Στη μεγάλη της πλειονότητα η κομματική τάξη πολιτεύεται εκτός τόπου και χρόνου. Η άρνηση, αλλά και η αδυναμία της να αντιληφθεί τα πραγματικά προβλήματα της χώρας και της οικονομίας είναι πασιφανείς.
Τα παραδείγματα, πολλά: Δεκαοκτώ βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ζητούν με ερώτηση τους στη Βουλή προς τους αρμόδιους υπουργούς να κηρυχθεί το παλιό αεροδρόμιο στο Ελληνικό αρχαιολογικός χώρος. Προηγουμένως, ωστόσο, είχαν υπερψηφίσει την παραχώρησή του στον ενδιαφερόμενο επενδυτή. Δεκαέξι βουλευτές της ΝΔ επαναφέρουν την «Εκπλήρωση του τάματος του Έθνους», δηλαδή την ανέγερση μεγαλοπρεπούς Ναού του Σωτήρος στον Εθνικό Κήπο ή στο Ζάππειο, ενθυμούμενοι την επιθυμία του δικτάτορα Παπαδόπουλου, που σχεδίαζε να τον ανεγείρει στα Τουρκοβούνια για να είναι ορατός, όπως έλεγε, σε όλη την Αθήνα! Η αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, από την άλλη, μετά το περιβόητο «μας χωρίζει άβυσσος με τη ΝΔ» χαρακτήρισε «υποτακτικούς του Σόιμπλε» τον Αλ. Τσίπρα και τον Κυρ. Μητσοτάκη. Χρησιμοποίησε αυτόν τον απαξιωτικό χαρακτηρισμό, ξεχνώντας ότι η ίδια διετέλεσε υπουργός των κυβερνήσεων Παπανδρέου και Σαμαρά, που καθυβρίζονταν με αντίστοιχο σκαιό τρόπο από τον ΣΥΡΙΖΑ. Και το κορυφαίο: Εν μέσω διαπραγμάτευσης, βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας αποκαλούν χρήσιμη μια δημόσια συζήτηση για το νόμισμα.
Αρνούμενοι κάποιοι -κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι- να αποδεσμευτούν από ιδεοληψίες, αγκυλώσεις και φορμαλισμούς τους παρελθόντος, επαναλαμβάνουν τον παλιό κακό εαυτό τους. Εθισμένοι σε ξεπερασμένα υποδείγματα, αποδεικνύονται ανήμποροι να ανταποκριθούν στις νέες ανάγκες και απαιτήσεις. Η αναπροσαρμογή τους στα σημερινά δεδομένα καθίσταται ακατόρθωτη. Και το χειρότερο επιδεικνύουν ανερμάτιστη έως και σχιζοειδή πολιτική συμπεριφορά.