Εφημερίδα Έθνος
22 Νοεμβρίου 2013
Ο πολιτικός κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος. Αυτό θα προϋπέθετε μια κοινωνία αγγέλων, η οποία δεν υπήρξε και δεν θα υπάρξει ποτέ. Συνεπώς, η πολιτική εμφανίζει διαχρονικά όλες τις παθογένειες της ανθρώπινης ύπαρξης. Δεν ήταν ποτέ μόνον μια υπόθεση προσφοράς και ανιδιοτέλειας. Ενίοτε υπήρξε πεδίο συναλλαγής και ιδιωφέλειας, όπου το ατομικό συμφέρον κυριαρχούσε του δημοσίου.
Βέβαια κανείς από τους εκπροσώπους της δεν θα παραδεχτεί ότι η συμμετοχή και η δράση του υπαγορεύονται και από την ανάγκη εξυπηρέτησης προσωπικών σκοπιμοτήτων – το αντίθετο μάλιστα. Ωστόσο, όλοι αναγνωρίζουμε –και έχει εγγραφεί έντονα και στη συνείδηση της κοινής γνώμης- ότι το πολιτεύεσθαι παρέχει πολλές ευκαιρίες για οικονομική και κοινωνική ανέλιξη, για επαγγελματική αποκατάσταση.
Η επαγγελματοποίηση της πολιτικής καθορίζει πλέον σε πολύ μεγάλο βαθμό τις αποφάσεις και της επιλογές τόσο των εκπροσώπων της, όσο και των ίδιων των κομμάτων. Πριν από πολλά χρόνια μιλούσαμε για την πολιτικοποίηση του ποδοσφαίρου, σήμερα παρατηρούμε την ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής. Οι μεταγραφές, οι μετακινήσεις από το ένα κόμμα στο άλλο, βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη. Αλλά και η κομματική ένταξη γίνεται με μοναδικό κίνητρο το ατομικό και το κομματικό συμφέρον.
Στην Ελλάδα της κρίσης και των μνημονίων τα κόμματα έγιναν χυλός. Οι ιδεολογικές διαφορές επισκιάζονται από τις προσωπικές στρατηγικές των στελεχών τους. Η πολιτική συναλλαγή υποκαθιστά ιδέες και θέσεις. Τα αξιώματα γίνονται αυτοσκοπός.
Η πρόσκληση που απηύθυνε ο Αλ. Τσίπρας προς τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ το επιβεβαιώνει. Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, θέλοντας να δώσει τη χαριστική βολή στο φυλλορροούν κόμμα, δίνει συγχωροχάρτι σε όσους αποκηρύξουν το μνημονιακό τους παρελθόν.
Αλλά και οι ίδιοι οι βουλευτές, βιώνοντας το άγχος της πολιτικής επιβίωσης και θέλοντας να αποφύγουν το επερχόμενο εκλογικό ναυάγιο, δεν την αποδοκίμασαν. Παράλληλα, διάφοροι αποτυχόντες πολιτευτές τού άλλοτε κραταιού κόμματος αναζητούν μέσω του ΣΥΡΙΖΑ νέες καριέρες.
Η πρακτική γνωστή: Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Το ήθος, η αξιοπρέπεια και οι ηθικές αναστολές εξοβελίζονται ελαφρά τη καρδία. Η πολιτική από περιπέτεια ιδεών μετατρέπεται σε όχημα για την προώθηση υστερόβουλων επιδιώξεων και προσωπικών συμφερόντων.
Η ιδιοτέλεια, ο αμοραλισμός και ο κυνισμός εκθέτουν τους πολιτικούς εκπροσώπους και καθιστούν το κομματικό σύστημα ευάλωτο. Έτσι εξηγείται η κρίση εμπιστοσύνης, η απονομιμοποίηση και η απαξίωση της πολιτικής.