Εφημερίδα Έθνος
01 Νοεμβρίου 2013
Η υπάρχουσα πολιτική τάξη, στο σύνολό της σχεδόν, δεν έχει απεξαρτηθεί, όπως θα όφειλε, από τις πρακτικές του παρελθόντος. Προκειμένου να είναι αρεστή στην κοινή γνώμη, υιοθετεί με ευκολία ανέφικτες προτάσεις, πλειοδοτεί σε ανέξοδες υποσχέσεις, ρέπει στον λαϊκισμό. Ακολουθεί με συνέπεια όλες τις παθογένειες που μας οδήγησαν στα σημερινά τραγικά οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα.
Κύριο μέλημά κυβερνώντων και αντιπολιτευόμενων ήταν και παραμένει η διασφάλιση του κομματικού συμφέροντος. Έτσι, λοιπόν, ακόμη και σήμερα, αποφεύγουν την αλήθεια, καλλιεργούν υπερβολικές προσδοκίες, χαϊδεύουν αφτιά. Αντιμετωπίζοντας τον πολίτη ως πελάτη, του λένε εκείνο που θέλει να ακούσει. Δεν θέλουν να τον δυσαρεστήσουν για να μην τον στρέψουν εναντίον τους. Στην ουσία, αρνούμενοι την πραγματικότητα, αποποιούνται τις ευθύνες τους και καταφεύγουν σε πολιτικές ταρζανιές.
Τις τελευταίες μέρες τους είδαμε να θέτουν ζήτημα πολιτικής διαπραγμάτευσης, ως προς τα πρόσθετα μέτρα που ζητά η τρόικα, όταν όλοι γνωρίζουν ότι αυτό προσκρούει στην άρνηση των Ευρωπαίων εταίρων και δανειστών μας. Λησμονούν τι είχε συμβεί το φθινόπωρο του 2011 όταν για πρώτη φορά είχε επιχειρηθεί κάτι αντίστοιχο. Με το πολιτικό αυτό τρυκ –γιατί δεν είναι τίποτα περισσότερο- προσπαθούν η μεν κυβέρνηση να συγκαλύψει την ολιγωρία, την ανακολουθία και τις αστοχίες της πολιτικής της, η δε αντιπολίτευση να επιδοθεί εκ νέου στα γνωστά ευχολόγια και τις ανεδαφικές της προτάσεις.
Το μείζον πρόβλημα της χώρας ήταν ότι κλήθηκε να ακολουθήσει πολιτικές που της επιβλήθηκαν και ουδέποτε διαπραγματεύτηκε. Στη συνέχεια προσπάθησε να τις υλοποιήσει εν μέρει, προτάσσοντας τη δημοσιονομική τους διάσταση, αρνούμενη να προχωρήσει στις θεμελιώδεις αλλαγές και μεταρρυθμίσεις.
Χαρακτηριστικό είναι ότι οι εκπρόσωποι της πολιτικής τάξης διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για τη λήψη επιπλέον μέτρων, αποδεικνύοντας την αλληλεγγύη τους στους δοκιμαζόμενους πολίτες, ενώ την ίδια στιγμή κάνουν γαργάρα τις δεσμεύσεις μας για την αναμόρφωση και εκσυγχρονισμό του σπάταλου και υπερτροφικού κράτους και της αναποτελεσματικής διοίκησης.
Η αντιφατική αυτή συμπεριφορά τους αποδεικνύει περίτρανα την έλλειψη εθνικού σχεδίου που θα αντιμετώπιζε τις στρεβλώσεις των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων. Η χώρα σήμερα έχει ζωτική ανάγκη από τολμηρές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, από καθαρές πολιτικές που θα αντιμετωπίζουν τις εκκρεμότητες του παρελθόντος, και όχι από ανώφελους και άσκοπους λεονταρισμούς που οδηγούν στη διαιώνισή τους.