Εφημερίδα Έθνος
02 Ιανουαρίου 2015
Η χώρα οδηγείται σε πρόωρες εκλογές σε κλίμα γενικευμένου ανορθολογισμού. Για άλλη μια φορά βαδίζει στα τυφλά, με ανοιχτές καίριες εκκρεμότητες. Η συμφωνία με τους δανειστές για την έξοδο από τα μνημόνια έμεινε στον αέρα. Οι παραπαίουσες μεταρρυθμίσεις ετεροχρονίζονται. Οι αντοχές της οικονομίας δοκιμάζονται ξανά. Η δημοσιονομική ομαλοποίηση υπονομεύεται. Το πολιτικό σύστημα, προτάσσοντας το στενό κομματικό του συμφέρον, δεν εστιάζει στα μεγάλα προβλήματα της οικονομίας, αλλά εξαντλείται σε ατέρμονες σκιαμαχίες.
Το βέβαιο είναι ότι πάμε σε εκλογές, διότι η συγκυβέρνηση δεν είχε τη βούληση και την ικανότητα να ολοκληρώσει ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα για το οποίο δεσμεύτηκε. Αλλά και γιατί η αξιωματική αντιπολίτευση τορπίλισε όλες τις επιβεβλημένες αλλαγές, αρνούμενη μάλιστα την οποιαδήποτε συνεννόηση για την προεδρική εκλογή. Οι πολιτικές του παρελθόντος θριάμβευσαν!
Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έδειξαν τα περατά όριά τους. Οργανικά στοιχεία ενός χρεοκοπημένου συστήματος, ακολούθησαν πολιτικές μέσου όρου, υποκύπτοντας στον υφέρποντα λαϊκισμό και στα συντεχνιακά συμφέροντα. Υποκατέστησαν την πολιτική με επικοινωνιακά τερτίπια. Δεν είναι τυχαίο ότι κατέφυγαν στο Παρίσι, θέλοντας να πείσουν την κοινή γνώμη για το τέλος των τροϊκανών, ενώ την ίδια στιγμή αντιστάθηκαν στις αυτονόητες συμφωνηθείσες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, λειτουργώντας ως πολιτικός συνήγορος όλων εκείνων των δυνάμεων που δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα, εκμεταλλεύτηκε την πολιτική και επιχειρησιακή ανεπάρκεια των κυβερνώντων. Το περιβόητο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης δεν είναι τίποτε άλλο από κακέκτυπο των πολιτικών της επίπλαστης ανάπτυξης και ευημερίας και ο συντομότερος δρόμος για την αναβίωση των ελλειμμάτων.
Πάντως, οι μονομάχοι του νέου δικομματισμού κατέρχονται στην εκλογική αναμέτρηση με κύριο όπλο την καλλιέργεια υπέρμετρων προσδοκιών, ανέφικτων υποσχέσεων και ανεδαφικών διακηρύξεων. Πολιτευόμενοι εκτός οικονομικής πραγματικότητας και χωρίς ίχνος ορθολογισμού, λαϊκίζουν ασύστολα, δημιουργούν ψευδαισθήσεις, πυροδοτούν την πόλωση.
Ωστόσο, αμφότεροι υπονομεύουν την κυβερνησιμότητά τους. Επενδύοντας στον φόβο, η ΝΔ θα δυσκολευθεί να υπερκεράσει τις ενστάσεις για την πολιτική της και την αναποτελεσματικότητα της τελευταίας περιόδου. Ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη, δέσμιος των ιδεοληψιών του, εγείρει αμφιβολίες για τη δυνατότητά του να υλοποιήσει το πρόγραμμά του. Έτσι καθίσταται ευάλωτος. Το σίγουρο είναι πως οι πολιτικές επαγγελίες και των δύο κομμάτων δεν δίνουν ουσιαστικές απαντήσεις στα φλέγοντα προβλήματα. Δεν συνιστούν αξιόπιστες και φερέγγυες προτάσεις, αφήνοντας την Ελλάδα μετέωρη.