Εφημερίδα Έθνος
20 Ιανουαρίου 2017
Άλλοτε η πολιτική εστίαζε στο τι κάνουμε. Μάλιστα συνοδευόταν από το πώς, με ποιους και γιατί. Σήμερα εξαντλείται στο τι θα πούμε. Αναλώνεται σε προθέσεις, υποσχέσεις, διακηρύξεις. Στην αντιπολίτευση οι ανέξοδες ρητορείες δεν συνιστούν ιδιαίτερο πρόβλημα. Η πλειοδοσία σε αιτήματα, οι ανεδαφικές θέσεις, ο καταγγελτικός λόγος, ο μεσσιανισμός φουσκώνουν τα κομματικά πανιά. Αναλαμβάνοντας, ωστόσο, τα ηνία της διακυβέρνησης κρίνεσαι για τις ενέργειες, τα έργα σου. Τότε φαίνεται αν μπορείς να ανταποκριθείς με αποτελεσματικότητα στις ανάγκες και απαιτήσεις της.
Η διάσταση θεωρίας και πράξης είναι συνήθης αντίθεση. Στην περίπτωση, βέβαια, του ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύεται πρωτοφανής. Ο Αλέξης Τσίπρας εδραίωσε την κυριαρχία του επενδύοντας στην κρίση και στο χρεοκοπημένο κομματικό σύστημα. Με έναν άκρατο βερμπαλισμό και λαϊκίζοντας ασύστολα, υποσχέθηκε «τον ουρανό με τ’ άστρα». Τώρα που καλείται να πράξει, αποκαλύπτεται η ένδεια πολιτικών και προπαντός η απουσία σχεδίου. Η αδυναμία του κομματικού του φορέα να θεμελιώσει ισχυρή κυβερνησιμότητα είναι παροιμιώδης. Έτσι εξηγούνται η δυστοκία, η αναποτελεσματικότητα και η αμηχανία που εμφανίζει στη διαχείριση καίριων ζητημάτων.
Εξάλλου, τα φλέγοντα προβλήματα βρίσκονται εκτός της ατζέντας του. Μεταθέτει σε βάθος χρόνου τις αποφάσεις του, κρατώντας ανοιχτές τις εκκρεμότητες με τους δανειστές και τους εταίρους. Το χειρότερο: Τις χειρίζεται με πολιτικάντικο τρόπο. Αντί να εργάζεται αποφασιστικά για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης, την αφήνει να σέρνεται, αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Παραβλέπει ότι η έλλειψη στοχοθέτησης δεν αντιμετωπίζεται ανασύροντας παρωχημένα ιδεολογικά υποδείγματα. Ούτε με οραματικές κορώνες.
Αναλώνεται, λοιπόν, σε άσφαιρες επιθέσεις εναντίον των πιστωτών και των πολιτικών του αντιπάλων. Σφυροκοπώντας τους, θεωρεί πως θα καλύψει το έλλειμμα διακυβέρνησης. Κι τούτο διότι υπερεκτιμά το επικοινωνιακό του πλεονέκτημα. Ξεχνά ότι η κυριαρχία του δεν θα κριθεί από αυτό, αλλά από το αν επιδείξει απτό έργο, για τη χώρα, την οικονομία, την ανάπτυξη, τις επενδύσεις, την απασχόληση.
Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία στηρίχθηκε στο λέγειν. Η διακυβέρνησή του όμως πόρρω απέχει από το πράττειν. Μέχρι στιγμής το μόνο του «επίτευγμα» είναι οι μεθοδεύσεις και τα τεχνάσματα εναντίον των συστημικών κομμάτων και Μέσων, καθώς και η εμμονική του προσπάθεια να εξολοθρεύσει δήθεν την περιβόητη διαπλοκή. Οι έρευνες της κοινής γνώμης, πάντως, δείχνουν πως η βαθμολογία, τόσο του πρωθυπουργού όσο και της κυβέρνησης, μοιάζει απογοητευτική.