Η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική. Πρωτίστως είναι πολιτική. Κρίση εκπροσώπησης, φυσιογνωμίας, ταυτότητας και προσανατολισμού των φορέων της. Το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων βρίσκεται σε διάσταση με τη ζώσα πραγματικότητα. Και τούτο διότι δεν προχώρησαν στις αναγκαίες αναπροσαρμογές και αναθεωρήσεις.
Στη χώρα μας επί δεκαετίες κυριαρχούσε ένας πρωτόγονος μανιχαϊσμός που ήθελε τη Δεξιά ταυτόσημη με τη συντήρηση και την Αριστερά με την πρόοδο. Τέτοιες βεβαιότητες εν πολλοίς είναι ανεπίκαιρες σήμερα. Άλλωστε, στην πολιτική δεν αρμόζει η απολυτότητα. Επιπροσθέτως, στην εποχή της χρεοκοπίας ευλόγως οι πολιτικές διαιρέσεις απώλεσαν το περιεχόμενό τους. Οι ιδεολογικές αποχρώσεις αμβλύνθηκαν. Στην ουσία επήλθε αποϊδεολογικοποίηση.