Εφημερίδα Η Αξία
03 Ιανουαρίου 2014
Την τελευταία περίοδο πολύς λόγος γίνεται για τις εξελίξεις στην Κεντροαριστερά, βάζοντας σε δεύτερο πλάνο τα όσα συμβαίνουν στην Κεντροδεξιά, στη Λαϊκή Δεξιά και στην εθνικόφρονα Ακροδεξιά, μολονότι οι διεργασίες και οι ανακατατάξεις στους χώρους αυτούς επηρεάζουν ευθέως την πολιτική ζωή του τόπου.
Πέρα από τη διαφαινόμενη εσωτερική κινητικότητα που εμφανίζουν η ΝΔ και οι ΑΝΕΛ, έντονες είναι οι ζυμώσεις και οι αναζητήσεις, που αναπτύσσονται εκτός των τειχών των δύο αυτών κομμάτων. Αρκετές δυνάμεις μάλιστα ερωτοτροπούν ακόμη και με την ιδέα δημιουργίας νέου καθαρόαιμου δεξιού σχήματος. Ο θιασώτες του συγκεκριμένου εγχειρήματος επικαλούνται τη διαπιστωμένη αδυναμία της ΝΔ να συσπειρώσει τον σκληρό πυρήνα της συντηρητικής παράταξης. Πιστεύουν ότι μετά τη μνημονιακή μεταστροφή της έχει αποξενωθεί από τον παραδοσιακό της χώρο. Κατά τη γνώμη τους στερείται της δυνατότητας να εκφράσει ένα υπαρκτό πολιτικό ρεύμα που έχει χαρακτηριστικά εθνικολαϊκισμού.
Οι ρηγματώσεις που προκλήθηκαν στη ΝΔ έχουν πλήξει ανεπανόρθωτα τον φέροντα οργανισμό του κομματικού οικοδομήματος, δημιουργώντας φυγόκεντρες τάσεις. Έτσι ερμηνεύεται και η αιμορραγία που εμφανίζουν οι πολιτικές δεξαμενές της. Όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η Χρυσή Αυγή και οι ΑΝΕΛ τής αφαιρούν δυνάμεις. Ο κατακερματισμός τής άλλοτε ανθεκτικής και διευρυμένης κοινωνικής και εκλογικής της βάσης είναι παραπάνω από εμφανής. Η ενιαία πολιτική έκφραση που είχε διασφαλίσει επί πολλά χρόνια στον χώρο της αποκαλούμενης δεξιάς παράταξης, συνιστά παρελθόν.
Πάντως, γεγονός είναι ότι οι υπόγειες διεργασίες που συντελούνται στην ευρύτερη Δεξιά, θέτουν επί τάπητος το ζήτημα της στρατηγικής ανατοποθέτησης της ΝΔ. Χαρακτηριστική είναι η πανσπερμία απόψεων που καθιστά αδύνατο τον οποιοδήποτε συγκερασμό. Ο δεξιόστροφος λαϊκισμός δεν συνάδει με μια μετριοπαθή και ευρωπαϊκή Κεντροδεξιά. Η εθνικόφρονα μισαλλοδοξία δεν μπορεί να συνυπάρξει με έναν νέο πολιτικό πολιτισμό που έχει ανάγκη ο τόπος. Τα εθνικιστικά παραληρήματα δυνάμεων που έχουν αποδράσει από το άλλοτε πολυσυλλεκτικό κόμμα δεν μπορούν να ενσωματωθούν με λογικές επανασυσπείρωσης. Ο πρωτόγονος αναχρονισμός που διακρίνει όλο το ετερόκλητο σύμπλεγμα των αντιμνημονιακών δεξιών δυνάμεων στην πραγματικότητα αντιστρατεύεται την ευρωπαϊκή στρατηγική της χώρας.
Ως εκ τούτου, η αποδέσμευσή της από το συνονθύλευμα του εθνικολαϊκισμού καθίσταται επιβεβλημένη. Καμιά λείανση ή άμβλυνση των θέσεών της δεν μπορεί να αναιρέσει τις διαμετρικά αντίθετες και αποκλίνουσες προσεγγίσεις. Επομένως, οι προσπάθειές της να αντλήσει δυνάμεις από τα δεξιά της καθίστανται ατελέσφορες και άγονες. Μόνο η πλήρης απεξάρτησή της από τους φορείς της εθνικόφρονας και λαϊκίζουσας Ακροδεξιάς ενέχει τις δυνατότητες μιας ουσιαστικής ιδεολογικής και πολιτικής τομής.
Η άλλοτε ισχυρή ΝΔ δεν είναι μόνο φθαρμένο προϊόν, αλλά και βρίθει από τα βαρίδια του παλαιοκομματισμού και της Λαϊκής Δεξιάς που στέκονται τροχοπέδη στον ιδεολογικό, πολιτικό και προγραμματικό της εκσυγχρονισμό. Το πρόβλημα αυτό έχει καταστήσει πιο έντονο η μνημονιακή στροφή του Αντώνη Σαμαρά. Η δυστοκία του κόμματός του να τον παρακολουθήσει αποδεικνύεται και από τα προβλήματα και τις αρρυθμίες που δημιουργούνται συνεχώς στην κοινοβουλευτική ομάδα.
Η πλειονότητά των στελεχών και των βουλευτών, αν και στηρίζει την κυβέρνηση συνεργασίας, δεν πιστεύει σ’ αυτή και πολύ περισσότερο δεν πιστεύει στην ακολουθούμενη πολιτική. Στην πραγματικότητα παραμένει προσηλωμένη σε όλες εκείνες τις πολιτικές που μας οδήγησαν στον δημοσιονομικό εκτροχιασμό. Εμποτισμένη από τις λογικές του παρελθόντος, αδυνατεί να απεξαρτηθεί απ’ αυτές, προσδοκώντας την παλινδρόμηση της παράταξης στις παρωχημένες και συντηρητικές αντιλήψεις.
Η δημοσκοπική στασιμότητα που εμφανίζει η ΝΔ δείχνει τα όρια και τις δυνατότητές της. Πρωτίστως καταδεικνύει την ανάγκη να ανιχνεύσει τολμηρά και ουσιαστικά τη νέα της ταυτότητα και στρατηγική. Όσο παραμένει στο μεταίχμιο μιας πολιτικής περιόδου που φεύγει και μιας νέας που έρχεται, κινδυνεύει να πέσει στο κενό.
Η ηγεσία της ΝΔ μπορεί, μελετώντας και αποκρυπτογραφώντας τα νέα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί στη μνημονιακή Ελλάδα, να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις μιας ουσιαστικής ανασύνθεσης του κεντροδεξιού χώρου. Στο κατακερματισμένο πολιτικό σκηνικό έχουν ήδη διαφανεί οι δυνατότητες ανατοποθέτησης του κόμματος ως μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς. Άλλωστε η αποσύνθεση του ΠΑΣΟΚ δημιουργεί πρόσφορο έδαφος να διευρύνει τα πολιτικά και εκλογικά του όρια, μετατοπίζοντας το κέντρο βάρους στον αποκαλούμενο κεντρώο, μεταρρυθμιστικό και φιλελεύθερο χώρο. Η θεμελίωση μιας νέας Κεντροδεξιάς μπορεί να στηριχθεί σε νέες ιδέες, οι οποίες θα φέρουν και στο προσκήνιο νέες δυνάμεις.