Εφημερίδα Έθνος
25 Απριλίου 2014
Τριάντα μέρες πριν από τις ευρωεκλογές και τα ζητήματα της Ευρώπης ελάχιστα βρίσκονται στο επίκεντρο του δημόσιου διαλόγου. Τα κόμματα, επιδιώκοντας κυρίως την επιβεβαίωση της εγχώριας πολιτικής τους, προσέδωσαν στην επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση χαρακτήρα εθνικό, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά τον αυτισμό τους.
Δεν είναι τυχαίο ότι τα τελευταία χρόνια, με ευθύνη κυρίως του εθνοκεντρικού πολιτικού μας συστήματος, η Ελλάδα απομακρύνθηκε από τις ευρωπαϊκές εξελίξεις. Δεν αξιοποίησε τον θεσμικό της ρόλο, συμμετέχοντας ενεργά στις διεργασίες και αποξενώθηκε από το εγχείρημα της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Σήμερα περιορίζεται στη διεκδίκηση οικονομικών αιτημάτων, καλλιεργώντας μια στρεβλή αντίληψη για το ευρωπαϊκό εποικοδόμημα. Ωστόσο, η οργανική σύνδεση με την Ε.Ε. δεν μπορεί να εξαντλείται στην καταβολή των δόσεων στο πλαίσιο των μνημονίων ούτε στη μετατροπή των ευρωπαϊκών θεσμών σε βήμα καταγγελίας.
Αναμφίβολα οι σημερινές πολιτικές της Ένωσης στερούνται προοδευτικού χαρακτήρα. Η έλλειψη αναπτυξιακής στρατηγικής επιβεβαιώνει την κυριαρχία των συντηρητικών δυνάμεων. Η μετέωρη νομισματική ενοποίηση καθιστά την Ευρωζώνη ευάλωτη στις σκληρές νεοφιλελεύθερες συνταγές. Η απομείωση του ευρωπαϊκού εγχειρήματος επιτείνει τις ανισομέρειες μεταξύ των κρατών-μελών με αποτέλεσμα να αυξάνεται ο ευρωσκεπτικισμός και ο εθνικολαϊκισμός.
Τα παραπάνω προβλήματα έχουν τεθεί στις ευρωπαϊκές κοινωνίες εν όψει των ευρωεκλογών. Μάλιστα πυροδοτούν έναν ενδιαφέροντα πολιτικό διάλογο, στο επίκεντρο του οποίου βρίσκεται το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, ο ρόλος και η ανθεκτικότητά του στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, οι πολιτικές εξόδου από την κρίση.
Αντίθετα, στην Ελλάδα μια τέτοια συζήτηση αποδεικνύεται ανύπαρκτη. Αξιοσημείωτο είναι ότι τις τελευταίες μέρες η κομματική αντιπαράθεση περιστρέφεται γύρω από τη μειονότητα στη Θράκη, τους Ρομά κ.λπ. Οι συγκυβερνώντες περιορίζονται σε γενικολογίες περί Ευρώπης, προσπαθώντας κυρίως να αξιοποιήσουν τις επιδόσεις στον τομέα της δημοσιονομικής προσαρμογής. Από την άλλη, η αξιωματική αντιπολίτευση στη συζήτηση της διακήρυξής της για την Ευρώπη βρέθηκε αντιμέτωπη με τη γνωστή διγλωσσία για το νόμισμα. Παράλληλα, με το προεκλογικό της δίλημμα «Μέρκελ ή ΣΥΡΙΖΑ» δεν επιδεικνύει μόνο μικρομεγαλισμό, αλλά πιστοποιεί και τον πολιτικό επαρχιωτισμό εκείνων των δυνάμεων που η σχέση τους με την ευρωπαϊκή ενοποίηση παραμένει ακαθόριστη.
Η εναρμόνιση με την Ε.Ε. προϋποθέτει την επαναφορά της Ελλάδας στις ευρωπαϊκές διεργασίες, οι οποίες θα άρουν τις αποκλίσεις, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για πραγματική σύγκλιση με το μέσο κοινοτικό επίπεδο ανάπτυξης και ευημερίας.