Εφημερίδα Έθνος
23 Δεκεμβρίου 2016
Ο τρόπος που πολιτεύεται μια κυβέρνηση αποδεικνύει τι πρεσβεύει, ποια είναι η ατζέντα θεμάτων της, ποια στρατηγική έχει -αν έχει-, ποιους θέλει να εκπροσωπήσει, αλλά και τον βαθμό επάρκειας και αποτελεσματικότητας. Παράλληλα, αποτελεί δείκτη για το αν οι επιλογές της ανταποκρίνονται στις ανάγκες της χώρας, της οικονομίας και της κοινωνίας. Κυρίως όμως αναδεικνύει κατά πόσο οι πολιτικές, οι παρεμβάσεις, οι ενέργειές της βρίσκονται σε αρμονία με τη ζώσα πραγματικότητα.
Δύο χρόνια τώρα η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ προσπαθεί να διαχειριστεί τα φλέγοντα προβλήματα του τόπου, ενώ παραδέρνει σε έναν κυκεώνα αντιφάσεων και αμφιθυμιών. Πελαγοδρομεί, χωρίς στοιχειώδες σχέδιο. Η πρωτοφανής ανεπάρκεια και ανικανότητά της δυσχεραίνει περαιτέρω τη λειτουργία της. Το αποτέλεσμα: Διατελεί σε πλήρη σύγχυση, ακόμη και νευρικότητα. Η έλλειψη συνεκτικής και σταθερής γραμμής δεν της επιτρέπει να σταθμίσει τα δεδομένα, και να προβεί σε εύστοχους και κατάλληλους χειρισμούς. Οι παλινωδίες και οι αμφισημίες της έναντι των μνημονιακών πολιτικών είναι χαρακτηριστικές. Το σίριαλ της αξιολόγησης, με τις δυστοκίες του, οδηγεί σε καθυστερήσεις, αλλά και σε αλλοπρόσαλλες πολιτικές συμπεριφορές.
Οι κυβερνώντες, παγιδευμένοι στον μικρόκοσμό τους, δεν αντιλαμβάνονται τις ανυπολόγιστες συνέπειες που έχει για τη χώρα και την οικονομία η διαιώνιση των εκκρεμοτήτων. Ευρισκόμενοι σε αναντιστοιχία με το ζοφερό περιβάλλον, πολιτεύονται εκτός πραγματικότητας. Και το χειρότερο, λειτουργούν με το βλέμμα εστιασμένο στο εκλογικό τους ακροατήριο. Φτάνουν δε στο σημείο να χρησιμοποιούν τις μονομερείς και ετεροβαρείς προτάσεις των δανειστών για λαϊκή κατανάλωση.
Έτσι βλέπουμε τα αδιέξοδα να σωρεύονται, καθιστώντας την έξοδο από την κρίση ατελέσφορη. Κι όλα αυτά γιατί οι πολιτικές που ενσαρκώνουν βρίσκονται σε δυσαρμονία με εκείνες που πρέπει να υλοποιήσει η χώρα. Είτε διότι δεν αντιμετωπίζουν τις αναγκαίες προσαρμογές ως καίρια προτεραιότητα. Είτε επειδή θεωρούν τις επιβεβλημένες αλλαγές ξένες με τη δική τους πολιτική κουλτούρα. Το παράδοξο είναι ότι ενώ τις έχουν υπογράψει και θεωρητικά τις αποδέχτηκαν, κάνουν ό,τι μπορούν για να τις ακυρώσουν, χαρακτηρίζοντάς τες νεοφιλελεύθερες.
Ο πρωθυπουργός την τελευταία περίοδο, υπό το άγχος της κοινωνικής ασφυξίας και της δημοσκοπικής καθίζησης, πολιτεύεται ερήμην της χώρας, της οικονομίας, και της πραγματικότητας. Επιλέγει τις περιοδείες ανά την Ελλάδα με αποκλειστικό στόχο να αναθερμάνει τις διαταραγμένες σχέσεις του με τους εκλογείς του. Προφανώς γνωρίζει ότι οι μεγάλες προσδοκίες που τους καλλιέργησε εύκολα μετατρέπονται σε ακόμη μεγαλύτερες απογοητεύσεις.