Εφημερίδα Έθνος
13 Ιανουαρίου 2017
Μολονότι η κρίση, αντί να υποχωρεί, διευρύνεται, οι αιτίες της αποσιωπούνται. Δεν αναδεικνύονται τα προβλήματα που την προκάλεσαν. Αν και αμιγώς πολιτική, η υπάρχουσα κομματική τάξη την υποβαθμίζει συνειδητά. Εύλογα, λοιπόν, επικρατεί σύγχυση και η δημόσια ζωή επισκιάζεται από άγονες αντιπαραθέσεις. Δεν είναι τυχαίο που σημαντική μερίδα της κοινής γνώμης αποδέχεται την ανερμάτιστη θεωρία ότι τα μνημόνια έφεραν την κρίση, ενώ συνέβη το αντίθετο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, μάλιστα, εξακολουθεί να πλειοδοτεί σ’ αυτήν, παρά τη μνημονιακή του αναστροφή. Και το χειρότερο, η κυβέρνηση αντιγράφει πολιτικές και πρακτικές που δημιούργησαν τα σημερινά αδιέξοδα. Ταυτόχρονα, επιδεικνύει πρωτοφανή αυταρέσκεια και αμεριμνησία. Ο τρόπος που διαχειρίζεται την αξιολόγηση, το επιβεβαιώνει. Οι κυβερνώντες, παραβλέποντας εσκεμμένα τις αιτίες της κρίσης, πελαγοδρομούν διατελώντας σε στρατηγικό κενό. Η δυσαρμονία τους με τις ανάγκες της χώρας και της οικονομίας είναι πασιφανής. Για να καλύψουν δε την υστέρησή τους καταφεύγουν σε παρωχημένα υποδείγματα. Κατασκευάζουν εχθρούς, στοχοποιώντας τους «κακούς Ευρωπαίους» και ειδικά τον Σόιμπλε, με τον οποίο βρίσκονται σε «πολιτική αντιπαράθεση», όπως διατυμπανίζουν.
Η παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, οι διαρθρωτικές αλλαγές και οι μεταρρυθμίσεις, η απόκλισή μας από τον κοινοτικό μέσο όρο απουσιάζουν από την κυβερνητική ατζέντα. Ουσιαστικά, τα ζητήματα που προσδίδουν στην κρίση πολιτική διάσταση και είναι εκ των ων ουκ άνευ για την έξοδο από αυτήν παρακάμπτονται. Τις παραπάνω ζωτικές προτεραιότητες αποφεύγουν να θέσουν στο επίκεντρο της πολιτικής τους και οι δυνάμεις της ευρωπαϊκής αντιπολίτευσης. Είτε γιατί στρογγυλεύουν τις απόψεις τους για να είναι αρεστές στο ευρύ εκλογικό σώμα. Είτε διότι ενσαρκώνουν το χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα.
Η ΝΔ, παρά τις προσπάθειες του αρχηγού της να την «ανακαινίσει», αυτοπεριορίζεται στον καταγγελτικό λόγο, επιδιώκοντας να εισπράξει την τιμωρητική ψήφο. Έτσι αδυνατεί να ενστερνιστεί τη μεταρρυθμιστική επαγγελία του Κυριάκου Μητσοτάκη, που σε μεγάλο βαθμό εδράζεται στις πολιτικές αιτίες της κρίσης. Το ΠΑΣΟΚ τελευταία υιοθετεί λόγο που λίγο απέχει από εκείνον του ΣΥΡΙΖΑ, υποτιμώντας τον κίνδυνο να αφομοιωθεί απ’ αυτόν. Αίφνης ανακάλυψε ότι το μεγάλο πρόβλημα της χώρας είναι ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών! Το εξασθενημένο Ποτάμι, αν και κατά καιρούς επιχείρησε εύστοχες παρεμβάσεις, δεν ακούγεται. Η έξοδος από την κρίση, προϋποθέτει γενναίες αναθεωρήσεις και ανατοποθετήσεις, αλλά η πολιτική τάξη εθελοτυφλεί και δεν τις τολμά.