Ξένια Κουναλάκη
Η Καθημερινή, 08/11/2018
Μερικές παρατηρήσεις για τον υποτιθέμενο χωρισμό Κράτους – Εκκλησίας.
1. Ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος διευκρίνισε ότι δεν πρόκειται για συμφωνία, αλλά για «πρόθεση συμφωνίας» (sic). Aρα η συζήτηση που κάνουμε είναι εντελώς θεωρητική. Ψηφίστε μας και μελλοντικά θα υπάρξει χωρισμός –όταν συναινέσει και η Εκκλησία–, είναι το κλείσιμο ματιού της κυβέρνησης προς την εκλογική βάση του ΣΥΡΙΖΑ.
2. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος, αποκάλυψε χθες πόσο πολιτικάντικες είναι οι προθέσεις του κόμματός του, παραδεχόμενος ότι ανοίγει ο δρόμος για 10.000 προσλήψεις – δυνητικές κι αυτές. Ψηφίστε μας, για να σας προσλάβουμε στη θέση των ιερέων, είναι το μήνυμα προς όλους τους ψηφοφόρους.
3. Το οικονομικό βάρος της μισθοδοσίας των ιερέων εξακολουθεί να επιβαρύνει το κράτος, αλλά με τη μορφή επιχορήγησης, αφού παύουν να θεωρούνται δημόσιοι υπάλληλοι (κάτι σαν πάγια κρατική επιχορήγηση προς τα θέατρα). Πρόκειται δηλαδή για ένα λογιστικό τέχνασμα και μάλιστα χωρίς να έχει προηγηθεί καταγραφή της εκκλησιαστικής περιουσίας και πάνω από όλα χωρίς να έχει υπάρξει μια συνολική διευθέτηση των εκκρεμοτήτων.
4. Αντίθετα, με βάση το αρχικό κείμενο «δημιουργείται ένα ταμείο αξιοποίησης μέσω του οποίου το Δημόσιο θα την (σ.σ.: την εκκλησιαστική περιουσία) αξιοποιεί από κοινού με την Εκκλησία». Είναι λες και ένα ζευγάρι να δηλώνει ότι χωρίζει, αλλά διαχειρίζεται από κοινού τα χρήματά του. Κάπως οξύμωρο.
5. Καθησυχάζοντας τον βουλευτή της Ν.Δ. Μάκη Βορίδη, ο οποίος είχε θορυβηθεί για την εξαγγελθείσα «θρησκευτική ουδετερότητα», ο Ελληνας πρωθυπουργός μάς διαβεβαίωσε ότι δεν θα πληγούν «οι μακραίωνες παραδόσεις του λαού μας».
6. Οπερ σημαίνει: εικονίσματα στις τάξεις και στα δικαστήρια, κυρίαρχη παρουσία του θρησκευτικού όρκου, προσκόμματα στην ολοκλήρωση του τζαμιού, ανάμειξη της Εκκλησίας στη διδακτέα ύλη των Θρησκευτικών με αναπαραγωγή του κατηχητικού χαρακτήρα του μαθήματος. Business as usual.
7. Ο Κώστας Σημίτης παραμένει ο μοναδικός πρωθυπουργός που συγκρούστηκε αληθινά με την Εκκλησία. Επέμεινε στη μη αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες. Κάτι τόσο απλό και τόσο ριζοσπαστικό. Δεν χρειαζόταν όλο αυτό το σόου στο Μαξίμου, λοιπόν. Μπορούσε απλώς στις προτάσεις για το Σύνταγμα η κυβέρνηση να ζητήσει κατάργηση του άρθρου 3, που αφορά τις σχέσεις Εκκλησίας – Πολιτείας. Κάτι τόσο απλό και τόσο ριζοσπαστικό.