Εφημερίδα Έθνος
21 Νοεμβρίου 2014
Η δύναμη της συνήθειας είναι ανυπέρβλητη στον χώρο της πολιτικής. Οι παθογένειες που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία παραμένουν κυρίαρχες. Παρά την κρίση το πολιτικό προσωπικό συνεχίζει να ακολουθεί τις παλιές πρακτικές.
Αρνείται να αντιμετωπίσει τη σκληρή πραγματικότητα, καταφεύγοντας σε σκιαμαχίες. Θέλοντας να είναι αρεστό στο εκλογικό ακροατήριο, χαϊδεύει αφτιά, υποστηρίζει ανεδαφικές προτάσεις, καλύπτει συντεχνιακά συμφέροντα, υιοθετεί λαϊκίστικες συμπεριφορές. Ο καταγγελτικός λόγος κατέχει δεσπόζουσα θέση στην πολιτική αντιπαράθεση, με απώτερο σκοπό την εξυπηρέτηση ιδιοτελών συμφερόντων.
Την τακτική αυτή δεν ακολουθεί μόνο η αντιπολίτευση. Το παράδοξο είναι ότι αρκετοί βουλευτές της συγκυβέρνησης με την πρώτη ευκαιρία κατακεραυνώνουν όσα προηγουμένως είχαν εγκρίνει και ψηφίσει – πολλοί εκ των οποίων μάλιστα, υποδυόμενοι τους αντιμνημονιακούς. Προσπαθώντας να διαφοροποιηθούν από τις κυβερνητικές θέσεις, αναζητούν πάντα τον εύκολο στόχο. Εκμεταλλεύονται λάθη και αστοχίες για να προσελκύσουν την προσοχή της κοινής γνώμης και των μέσων ενημέρωσης.
Οι ενέργειές τους, ωστόσο, δεν συνοδεύονται από θεμελιωμένο λόγο και επαρκή επιχειρήματα. Υπαγορεύονται από την ανάγκη προβολής. Επιδίωξή τους, η πρόκληση θορύβου γύρω από το όνομά τους, είτε για ψηφοθηρικούς λόγους είτε διότι παίζουν εσωκομματικά παιχνίδια. Οι επιθέσεις που δέχθηκε από γαλάζιους βουλευτές ο Γκ. Χαρδούβελης είναι αποκαλυπτικές. Μπήκε στο στόχαστρό τους, τη στιγμή που διαπραγματευόταν με την τρόικα την τελική αξιολόγηση για την έξοδο από τα Μνημόνια. Το ίδιο συνέβη και στο παρελθόν με τον Γ. Στουρνάρα.
Το σίγουρο, πάντως, είναι πως οι αντιδράσεις δεν οφείλονται μόνο στην ακολουθούμενη πολιτική. Οι δύο υπουργοί Οικονομικών –πρώην και νυν- στοχοποιήθηκαν από την πρώτη στιγμή. Το πολιτικό τους παρελθόν ενοχοποιήθηκε και οι ίδιοι αντιμετωπίστηκαν ως εκφραστές των «μερκελιστών». Η πολιτικότητά τους αμφισβητήθηκε, ενώ η τεχνοκρατική τους επάρκεια θεωρήθηκε μειονέκτημα. Η συμβολή τους στη δημοσιονομική ομαλοποίηση και σταθεροποίηση της χώρας διαγράφηκε ελαφρά τη καρδία. Καθίσταται προφανές πως το χρεοκοπημένο κομματικό σύστημα αντιστέκεται σθεναρά στην ανάδειξη νέων προσώπων που δεν προέρχονται από τους κόλπους του.
Καίριο μέλημά των γαλάζιων και πράσινων διαφωνούντων της συγκυβέρνησης είναι να αποσπάσουν την εύνοια του προσωπικού τους εκλογικού ακροατηρίου. Σε αυτό απευθύνονται και γι’ αυτό νοιάζονται. Οι εκπρόσωποι του πολιτικού συστήματος ακόμη και σήμερα εξακολουθούν να πολιτεύονται με τις συνήθεις λογικές του παρελθόντος. Οι ενστάσεις τους δεν συνιστούν δημιουργική κριτική. Στερούνται ηθικού έρματος.