Κυπριακή εφημερίδα Πολίτης
30 Απριλίου 2017
Το Κυπριακό πάντα ενεργοποιούσε την προδιάθεση ορισμένων για συνωμοσιολογικές αναζητήσεις. Η φύση του προβλήματος το επέτρεπε. Μάλιστα, δεν ήταν λίγες οι φορές που η στοχοποίηση διαφόρων –υποτίθεται- συνωμοτών συνδεόταν με σκιαμαχίες. Η πολιτική ζωή της Κύπρου βρίθει από τέτοια φαινόμενα. Άλλοτε γιατί οι εμπνευστές τους ήταν θύματα των φαντασιώσεών τους. Άλλοτε διότι υποκινούνταν από ανομολόγητες επιδιώξεις. Και στις δύο περιπτώσεις εφευρίσκονταν εσωτερικοί και εξωτερικοί εχθροί που εξυπηρετούσαν είτε τα συμφέροντα της Τουρκίας είτε των ξένων δυνάμεων.
Κοινό υπόβαθρο αμφοτέρων ο ακραίος εθνολαϊκισμός. Όποιο κι αν ήταν το πρόσημό του -δεξιόστροφο ή αριστερόστροφο-, ο πυρήνας του παρέμενε ίδιος: Ο ανορθολογισμός, η καχυποψία, η μισαλλοδοξία, η αντιπαλότητα. Αφυπνίζοντας τα άγρια ένστικτα τμήματος των πολιτών, κάποιοι επιτήδειοι κατασκεύασαν -και συνεχίζουν να το κάνουν- σκιάχτρα και φόβητρα, προκειμένου να προωθήσουν τα ευτελή και ιδιοτελή τους κίνητρα. Και το κυριότερο, να αντιστρατευθούν την επίλυση του Κυπριακού.
Η επένδυση στον φόβο και στην ανασφάλεια αποδείχθηκε επικερδής για εκείνους που με συνέπεια υπηρέτησαν την άρνηση της συνύπαρξης των δύο κοινοτήτων – Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Πρωταγωνιστής αναδείχθηκε ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Με όπλα τις θεωρίες συνωμοσίας, την ενοχοποίηση των πολιτικών του αντιπάλων και του ξένου παράγοντα, τη συκοφαντία και τη διαβολή, δημιούργησε τη σχολή της απόρριψης της οποιασδήποτε λύσης. Με τον λόγο και τις θέσεις του επηρέασε αξιοσημείωτο κομμάτι της κοινής γνώμης, ενώ ταυτόχρονα προσέδωσε πολιτική νομιμοποίηση στις «απορριπτικές» δυνάμεις.
Βέβαια και πριν από αυτόν υπήρξαν και άλλοι που είτε από ανωριμότητα είτε από καιροσκοπισμό προπαρασκεύασαν ένα κλίμα επιφυλάξεων και ισχυρών ενστάσεων. Χαρακτηριστικό είναι ότι όλοι ανεξαιρέτως οι απεσταλμένοι του εκάστοτε γενικού γραμματέα του ΟΗΕ στοχοποιήθηκαν. Κάποιοι ως επιρρεπείς στα τουρκικά σχέδια. Κάποιοι ως φορείς ετεροβαρών προτάσεων και σκοτεινών συμφερόντων των Ευρωπαίων, των Βρετανών, των Αμερικανών κ.ά.
Η πρόσφατη περίπτωση του Άιντε είναι αποκαλυπτική. Παράδοξο μοιάζει ότι πρώτος έσυρε τον χορό ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών. Με επιστολή του στον νέο γενικό γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες, ο κύριος Κοτζιάς εγκαλεί τον Νορβηγό διαμεσολαβητή ως λομπίστα της Τουρκίας. Η συγκεκριμένη ενέργειά του ήταν αχρείαστη, άστοχη, και παντελώς απαίδευτη. Το χειρότερο, βάζει νερό στον μύλο των απορριπτικών που αναζητούν προσχήματα και προφάσεις για να συντηρήσουν περαιτέρω την επιμονή τους σε πολιτικές που υπονομεύουν τις επιχειρούμενες προσπάθειες για την επίλυση του Κυπριακού.
Καμιά στρατηγική διαπραγμάτευσης δεν θεμελιώνεται με την ενοχοποίηση του εκπροσώπου του ΟΗΕ. Τέτοιες πράξεις το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να εδραιωθούν οι συνωμοσιολογίες. Να εμπεδωθεί η αντίληψη ότι κορυφαίοι διεθνείς οργανισμοί –δήθεν- επιβουλεύονται τους Ελληνοκυπρίους. Και αυτό θα ισοδυναμούσε με τον πλήρη ενταφιασμό των όποιων προοπτικών έχουν απομείνει για την επανένωση του νησιού.
Φαίνεται πως ο κύριος Κοτζιάς, λόγω ιδεολογικών καταβολών, ρέπει σε παρωχημένες ερμηνευτικές προσεγγίσεις. Αν και οι γνώσεις και οι εμπειρίες του σε ζητήματα διεθνών σχέσεων δεν δικαιολογούν αυτή του τη στάση. Η επιστολή του πάντως στον Αντόνιο Γκουτέρες δείχνει και κάτι άλλο πιο σημαντικό: Ότι θέλει να έχει κυρίαρχο ρόλο στις διαβουλεύσεις για το Κυπριακό, παραγνωρίζοντας ότι η Κύπρος είναι ανεξάρτητο κράτος και εκπροσωπείται από τον εκλεγμένο Πρόεδρό της, κύριο Νίκο Αναστασιάδη.