Εφημερίδα Έθνος
20 Δεκεμβρίου 2013
Στην Ελλάδα της πρωτοφανούς κρίσης τα πολιτικά κόμματα, βρίσκονται σε διαρκή περιδίνηση. Ως οργανικά στοιχεία ενός χρεοκοπημένου συστήματος αυτοπαγιδεύονται στον μικρόκοσμό τους, συμπεριφερόμενα αυτιστικά. Αδυνατούν να αντιληφθούν το νέο οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί στη χώρα.
Χαρακτηριστική περίπτωση, το ΠΑΣΟΚ. Το άλλοτε κραταιό κόμμα δείχνει να μην κατάλαβε τι συνέβη, αρνείται να συμφιλιωθεί με την πραγματικότητα. Πελαγοδρομεί, αδυνατώντας να χαράξει σταθερή γραμμή πλεύσης. Στην ουσία έχει εναποθέσει την ανάταξή του στον αυτόματο πιλότο. Αξιοσημείωτη είναι η θέση του προέδρου του ότι το κόμμα του θα ανέβει μαζί με τη χώρα.
Το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ δεν είναι τόσο η εκλογική του συρρίκνωσή -άλλωστε πολλά μικρά κόμματα αποδεικνύονται ιδιαίτερα δυναμικά και με προωθητική πνοή-, αλλά η ένδεια νέων ιδεών και προτάσεων, ο παρωχημένος λόγος και η στελεχιακή του αποψίλωση. Αυτά καθίστανται τροχοπέδη στην επαναθεμελίωση της παρουσίας του. Παράλληλα, οι αντιφάσεις και οι συνεχείς παλινωδίες του, η έλλειψη ενός καθαρού και διακριτού στίγματος, το καθιστούν αναξιόπιστο και συνεπώς μετέωρο και ευάλωτο. Δεν είναι τυχαίο πως ακόμα και ως κυβερνητικός εταίρος θεωρείται συμπληρωματική, να μην πω αμελητέα, δύναμη.
Στην πραγματικότητα το ΠΑΣΟΚ, ευρισκόμενο σε πλήρη στρατηγική σύγχυση, δεν ξέρει τι θέλει. Τελευταία φλερτάρει με την ιδέα να μην συμμετάσχει αυτόνομα στις επικείμενες ευρωεκλογές, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο να συμπαραταχθεί με την «Κίνηση των 58».
Μολονότι συνδέει την πρόθεσή του με την ανασύνθεση του κεντροαριστερού χώρου, εντούτοις δεν λέει τίποτα συγκεκριμένο γι’ αυτό το μεγάλο εγχείρημα. Αποδεικνύοντας τα αδιέξοδά του, το αντιμετωπίζει σαν διαδικασία συγκόλλησης, παρά ως ώσμωση και συνέργεια που θα οδηγήσει σε μια βαθιά τομή, στην ουσιαστική αναδιάταξη, του ευρύτερου προοδευτικού χώρου.
Ακρωτηριασμένο το ίδιο, δεν συνδιαλέγεται πολιτικά με τους «58». Περισσότερο αναζητά το ακροατήριο που απώλεσε και ένα καταφύγιο για να αποφύγει το αναμενόμενο δυσμενές αποτέλεσμα των ευρωεκλογών.
Βαδίζοντας στα τυφλά, είναι φυσικό να συρρικνώνεται, αλλά και να στερείται της δυνατότητας να έχει τη δική του συμβολή και συνδρομή στη θεμελίωση μιας νέας Κεντροαριστεράς. Ταυτόχρονα υπονομεύει την ίδια την «Κίνηση των 58», απομειώνοντας τη δυναμική της.
Το σίγουρο είναι ότι το ΠΑΣΟΚ δεν θα βγει από τον φαύλο κύκλο της κρίσης στην οποία περιήλθε με την ανερμάτιστη στρατηγική του.