Εφημερίδα Έθνος
28 Μαρτίου 2014
Το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη εισέβαλε ξαφνικά και απρόσμενα στην πολιτική σκηνή, αιφνιδιάζοντας κομματικά επιτελεία, μίντια και κοινή γνώμη. Άμα τη εμφανίσει του πυροδότησε συζητήσεις με διιστάμενες απόψεις και αναλύσεις επί αναλύσεων για το τι εκφράζει και τι εκπροσωπεί.
Τα κόμματα, στο σύνολό τους, αντιδρώντας τουλάχιστον φοβικά, υπήρξαν επικριτικά, ειρωνικά έως και απαξιωτικά. Μίλησαν για ναρκισσισμό, θολό προγραμματικό λόγο, για υπεραπλουστεύσεις, για απολίτικο σχήμα. Έσπευσαν να το αποδομήσουν, προεξοφλώντας πως είναι μια αναλαμπή, επικαλούμενα προηγούμενα εγχειρήματα, με τα οποία όμως δεν υφίσταται καμία σύγκριση.
Σημαντική μερίδα της κοινής γνώμης, ωστόσο, έχει άλλη άποψη. Τουλάχιστον φαίνεται διατεθειμένη να ακούσει με προσοχή τι λέει το νέο σχήμα. Αξιοσημείωτα είναι τα ευρήματα όλων σχεδόν των δημοσκοπήσεων, που αναδεικνύουν Το Ποτάμι σε τρίτη δύναμη. Βέβαια, τα ποσοστά αυτά μπορούν να αλλάξουν. Σε συνθήκες έντονης πολιτικής ρευστότητας και αβεβαιότητας δύσκολα εξάγονται ασφαλή συμπεράσματα. Ο πρωτοφανής κατακερματισμός του κομματικού συστήματος ανατρέπει παλιές βεβαιότητες και αφήνει ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα.
Πάντως σε μια περίοδο που το πολιτικό κατεστημένο των μαρμαρωμένων και απαξιωμένων κομμάτων και προσώπων αναζητά εναγωνίως την επιβίωσή του, επιμένοντας σε απολιθωμένες δομές και φαντασιακές ιεραρχίες, υπάρχει γόνιμο έδαφος για την επικράτηση καινούργιων σχημάτων. Εξάλλου, τα υπάρχοντα κόμματα εμφανίζουν σημάδια κόπωσης, αγκύλωσης και υστέρησης. Στην πραγματικότητα έχουν ταυτιστεί με την κρίση, τη χρεοκοπία και τη συντήρηση του υφιστάμενου σκηνικού. Γι’ αυτό μια μεγάλη μερίδα πολιτών αναζητά νέες, αυθεντικές πολιτικές εκφράσεις.
Το Ποτάμι συνιστά νέο πολιτικό προϊόν. Η διαφορετικότητά του είναι διακριτή και έγκειται στην υπέρβαση του ισχύοντος υποδείγματος της Μεταπολίτευσης. Ο λόγος του δεν παραπέμπει στους φορμαλισμούς των παλιών κομμάτων. Η μέχρι σήμερα εικόνα του αποπνέει αμεσότητα, καθαρότητα και ζωντάνια. Ωστόσο, θα κριθεί από τη δυνατότητά του να εκφράσει τις νέες ανάγκες και απαιτήσεις της εποχής μας.
Υπερβαίνοντας Το Ποτάμι τις συνταγές του παρελθόντος, επιχειρεί να θεμελιώσει νέα πολιτική ταυτότητα. Το πείραμα είναι δύσκολο και σύνθετο. Όμως μπορεί να επιτευχθεί αν αποβάλει τη ρετσινιά του μιντιακού light προϊόντος και αποδείξει την πολιτικότητά του, αν ακολουθήσει καθαρή στρατηγική και ανοίξει μέτωπο με τις δυνάμεις του λαϊκισμού, του εθνοκεντρισμού, των συντεχνιακών συμφερόντων, της κομματικής πελατείας, οι οποίες στέκονται τροχοπέδη στην οποιαδήποτε αλλαγή στο κράτος, στην οικονομία, στους θεσμούς.