Εφημερίδα Έθνος
13 Μαρτίου 2015
Όταν η πολιτική υποδαυλίζει τα κατώτερα ένστικτα της κοινής γνώμης οδηγείται στην αγκαλιά του ανορθολογισμού. Και τι πιο ανορθολογικό από τον τρόπο που εμφανίζεται να πολιτεύεται η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Με το βλέμμα στραμμένο στο εσωτερικό ακροατήριο, αντιμετωπίζει τη διαπραγμάτευση ως σύγκρουση.
Χαρακτηριστική είναι η τεχνητή ένταση που προκλήθηκε τις τελευταίες μέρες με τη Γερμανία. Ανασύροντας άτεχνα και αψυχολόγητα το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων, ενίσχυσε περαιτέρω την περιρρέουσα ατμόσφαιρα περί αδικημένου ανάδελφου έθνους και «κυρίαρχου» λαού. Ταυτόχρονα,αποδυνάμωσε την ίδια την υπόθεση του κατοχικού δανείου. Είναι εμφανές πως η κυβέρνηση δεν έχει καθαρή και συγκροτημένη ευρωπαϊκή στρατηγική. Εξ ου και οι αμφισημίες, η πολυγλωσσία, οι λεονταρισμοί, οι λαϊκισμοί που ρίχνουν νερό στον μύλο του ευρωσκεπτικισμού.
Το σκηνικό ρήξης που έχει στηθεί, με τη συνδρομή της πλειονότητας των μέσων ενημέρωσης, εξυπηρετεί κοντόφθαλμες επιδιώξεις. Ο εθισμός στην αντιευρωπαϊκή ρητορική οδηγεί σε καταστροφικές συνέπειες. Αποτρέπει τη δημιουργία σχέσεων εμπιστοσύνης με τους κοινοτικούς εταίρους. Υπονομεύει την αξιοπιστία και φερεγγυότητα της χώρας. Αντιστρατεύεται τον ευρωπαϊκό της προσανατολισμό. Την ωθεί σε ένα καθεστώς ιδιότυπης απομόνωσης και ασφυξίας στα όρια του πνιγμού.
Παράλληλα, αποδυναμώνει διαπραγματευτικά την κυβέρνηση, καθιστώντας την ευάλωτη σε πιέσεις. Ο συγχρωτισμός της με τους ΑΝΕΛ ανατροφοδοτεί τις αναχρονιστικές απόψεις τους και την αυτοπαγιδεύει σε εθνολαϊκιστικές δοξασίες. Υπονομεύει, ταυτόχρονα, την ευρωπαϊκή μεταστροφή του Αλέξη Τσίπρα. Αντίστοιχα, δεν συνάδει με τη δεδηλωμένη θέση του για παραμονή στην Ευρωζώνη και το συνεχές φλερτ των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ με τον άκρατο λαϊκισμό και τις αριστερές ιδεοληψίες.
Ο εθνολαϊκισμός ήταν πάντα το καταφύγιο των πιο συντηρητικών, αντιδραστικών και έξαλλων δυνάμεων. Αν πράγματι η κυβέρνηση δεν θέλει να κόψει τις γέφυρες με τους εταίρους, οφείλει να πάρει σαφείς αποστάσεις από το πολιτισμικό και πολιτικό ρεύμα εκείνων των δυνάμεων που ζουν με εθνικές φαντασιώσεις.
Αλλά κι ο ίδιος ο πρωθυπουργός, αν δεν οριοθετηθεί ουσιαστικά έναντι του εθνολαϊκισμού, κινδυνεύει να καταστεί όμηρός του, απομειώνοντας το πολιτικό του κεφάλαιο. Άλλωστε, το ακροατήριό του υπερβαίνει τη μικρή δεξαμενή τόσο των εθνολαϊκιστών, όσο και των ιδεοληπτικών δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ που πολιτεύονται εκτός ευρωπαϊκής πραγματικότητας. Η αντίσταση του Αλέξη Τσίπρα στον εθνολαϊκισμό συνιστά προϋπόθεση, για να ενσαρκώσει μια συνετή προοδευτική πολιτική για την Ελλάδα εντός της Ευρώπης.