Εφημερίδα Έθνος
03 Απριλίου 2015
Οι αντιφάσεις, οι αντινομίες, οι αμφισημίες προκαλούν δυστοκία στην πολιτική. Δυσχεραίνουν την προσπάθεια για κοινές προσεγγίσεις, δεν επιφέρουν το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, οδηγούν σε αδιέξοδα.
Χαρακτηριστική περίπτωση είναι ο τρόπος που πολιτεύεται η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Η έλλειψη στρατηγικής γίνεται εμφανής στις διαπραγματεύσεις της με τους δανειστές. Αδυνατώντας να συγκροτήσει ένα συγκεκριμένο πολιτικό πλαίσιο, καταφεύγει σε αοριστολογίες, διγλωσσία, ακόμη και απειλές. Φτάνει στο σημείο να χρησιμοποιεί ως διαπραγματευτικό όπλο έναντι των κοινοτικών τον ενδεχόμενο γεωπολιτικό αναπροσανατολισμό της χώρας. Στην ουσία, αναζητώντας ερείσματα εκτός Ευρώπης, θέτει υπό αίρεση την ευρωπαϊκή προοπτική της Ελλάδας. Το φλερτ εν είδει εκβιασμού με τη Μόσχα ενισχύει περαιτέρω την κρίση εμπιστοσύνης με τους εταίρους, αποδυναμώνοντας τη θέση της.
Φαίνεται πλέον καθαρά ότι οι κυβερνητικοί χειρισμοί υπολείπονται σοβαρότητας, αξιοπιστίας και φερεγγυότητας. Εκπέμπουν αντιφατικά και αλληλοσυγκρουόμενα μηνύματα. Δημιουργούν σύγχυση στην Ευρώπη και αβεβαιότητα στην Ελλάδα. Οι διακηρύξεις περί έντιμου συμβιβασμού και επωφελούς συμφωνίας συνυπάρχουν με τη διάθεση για ρήξη. Έτσι η κυβέρνηση, εμφανιζόμενη διφυής και δισυπόστατη, αυτοϋπονομεύεται. Η αδυναμία της να αφομοιώσει τους κανόνες που διέπουν το ευρωπαϊκό εγχείρημα και να εναρμονίσει τη στρατηγική της με αυτούς, καθιστά τη χώρα ευάλωτη, εμφανίζοντάς τη ως ιδιόρρυθμη περίπτωση. Άλλωστε, η ρήξη δεν συνάδει με την ευρωπαϊκή κουλτούρα και τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μια εύστοχη και αποτελεσματική διαπραγματευτική τακτική δεν θεμελιώνεται με αντιφατικές και αλληλοσυγκρουόμενες επιδιώξεις. Ούτε εξυπηρετείται με απειλές. Αντίθετα, απαιτεί εποικοδομητική στάση, δημιουργική σαφήνεια και προπαντός αποσαφήνιση του επιδιωκόμενου στόχου. Όσο οι κυβερνητικές θέσεις είναι ασαφείς και θολές, τόσο η διάσταση με τους εταίρους και τους δανειστές θα διευρύνεται. Το καίριο ερώτημα, στο οποίο οφείλει να απαντήσει ο πρωθυπουργός, είναι με ποιες συγκεκριμένες προτάσεις υπηρετεί την απόφασή του για έντιμο συμβιβασμό.
Η λαϊκή εντολή που επικαλείται ο Αλέξης Τσίπρας ήταν σαφής: Εντός Ευρωζώνης και εκτός χρεοκοπίας. Προϋπόθεση για να υπηρετήσει με συνέπεια αυτή την εντολή συνιστά η απεξάρτησή του από τη διφυία του κόμματός του και κυρίως της κυβέρνησής του. Οι εκβιασμοί και οι εθνολαϊκιστές εξάρσεις το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να ανακυκλώνουν τα αδιέξοδα. Οι αντιφάσεις και οι αμφισημίες οδηγούν σε στρατηγικό κενό. Στο μεταξύ η πραγματικότητα αποδεικνύεται αμείλικτη. O χρόνος, αδυσώπητος. Ο κίνδυνος του ατυχήματος είναι πολύ κοντά.