Εφημερίδα Έθνος
25 Σεπτεμβρίου 2015
Ο Μάο υποστήριζε ότι την Ιστορία τη γράφουν οι μάζες. Η κάλπη της Κυριακής έδειξε ότι μάλλον τη γράφουν οι ηγέτες. Δεν ανέδειξε τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τον αρχηγό του. Αυτόν εμπιστεύθηκε η πλειοψηφία των εκλογέων, προσφέροντάς του τη δεύτερη ευκαιρία που ζητούσε. Ο Αλέξης Τσίπρας αποδείχθηκε ισχυρός και ανθεκτικός παίκτης. Οι αδυναμίες της πρώτης, χαοτικής διακυβέρνησής του υπερκεράστηκαν από τα αναμφισβήτητα πλεονεκτήματά του.
Η πολιτική του αύρα, η ελκυστική εικόνα, το άφθαρτο πρόσωπο, το επικοινωνιακό ταλέντο του, καθόρισαν την τελική επιλογή των ψηφοφόρων. Μπορεί η απειρία, τα λάθη, οι επιπόλαιες κινήσεις του να έθεσαν ερωτηματικά ως προς την πολιτική και διαχειριστική του επάρκεια, όμως δεν έπληξαν την κυριαρχία του. Κι αυτό γιατί στη συνείδηση της κοινής γνώμης ο κ. Τσίπρας εμφανίζεται ως φορέας του νέου που αντιδιαστέλλεται με το αποστεωμένο και απαξιωμένο κομματικό σύστημα. Σε αντίθεση με τους αντιπάλους του, υπόσχεται μέλλον.
Το πολιτικό κεφάλαιο που δημιούργησε είναι προσωπικό, αυθύπαρκτο. Δεν στηρίζεται ούτε αιμοδοτείται από το κόμμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν του προσθέτει, του αφαιρεί. Παράλληλα, η διαδρομή του δείχνει την ικανότητά του να προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα, να εξελίσσεται. Ο σημερινός Τσίπρας απέχει παρασάγγας από εκείνον του Ιανουαρίου του ’15 – πόσω μάλλον από τον Τσίπρα του ‘12. Η στροφή του στον ρεαλισμό εκλαμβάνεται ως πολιτική και ιδεολογική ωρίμανση. Εγγράφεται θετικά, καθώς ενισχύει τη διαφορά του από τον ιδεοληπτικό και αγκυλωμένο ΣΥΡΙΖΑ. Ένα σχήμα που ζει με χίμαιρες, ακόμη και μετά την αποχώρηση της πιο αναχρονιστικής του πτέρυγας.
Η νίκη της Κυριακής, όμως, ενέχει έναν σημαντικό κίνδυνο για τον Αλέξη Τσίπρα: Να βρεθεί μετέωρος, ελλείψει συγκροτημένης και στιβαρής πολιτικής υποδομής. Το πολιτικό υποκείμενο, το κόμμα στο οποίο στηρίζεται, δεν του προσδίδει προωθητική δύναμη. Η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υπολείπεται των αναγκών της χώρας. Επί το πλείστον αποτελείται από ακατάλληλες δυνάμεις. Συνεπώς, η πολιτική και επιχειρησιακή της επάρκεια τίθεται εν αμφιβόλω.
Ο Πρωθυπουργός δεν βρίσκεται σε αχαρτογράφητα ύδατα. Το έργο που καλείται να υλοποιήσει είναι συγκεκριμένο, δεσμευτικό και επείγον. Οι μεταρρυθμίσεις για την έξοδο από την κρίση αποδεικνύονται το μεγάλο στοίχημα του Αλέξη Τσίπρα. Αν το κερδίσει δεν εδραιώνει μόνο την πολιτική του ηγεμονία, αλλά το κυριότερο απ’ όλα, αποκτά πρωθυπουργικό βάθος.