Περιοδικό Έψιλον της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας
27 Αυγούστου 2000
Συνέντευξη στη Χριστίνα Κοραή
Είναι άνθρωπος του Κώστα Σημίτη. Δεν εμφανίζεται πολύ. Τον κατηγορούν ως «υπόγειο τύπο» που κινεί τα νήματα των σχέσεων του Μεγάρου Μαξίμου με τα ΜΜΕ. Είναι ο Γιώργος Πανταγιάς, σύμβουλος Τύπου του πρωθυπουργού. Και σε αυτή τη συνέντευξη ανοίγει τα χαρτιά του.
Μια παλιά κρητική βεντέτα στα Σφακιά άλλαξε το όνομα της οικογένειας Βρανά σε Πανταγιά. Προέρχεται από το «πάντα γεια» που λένε οι Κρητικοί όταν πίνουν τσικουδιά. Εκ των νεότερων απογόνων της ο Γιώργος Πανταγιάς, σύμβουλος Τύπου του Κώστα Σημίτη, μας ξεναγεί στα μυστικά των πολυθρύλητων υπογείων του Μαξίμου και εξηγεί γιατί δεν φίλησε ποτέ το χέρι του αρχιεπισκόπου. Αν και φλερτάρει με τη Β’ Πειραιά, μας βεβαιώνει πως «δεν πρόκειται να χαθώ στη μήτρα της εξουσίας», διότι σε μια φανταστική «εκσυγχρονιστική πομπή», απλώς διεκδικεί τον άχαρο ρόλο της «περιφρούρησης».
Ας αρχίσουμε με τα αρνητικά του Κ. Σημίτη, κ. Πανταγιά. Σας προειδοποιώ, κανέναν ύμνο δεν θέλω ν’ ακούσω.
Νομίζω ότι, λίγο-πολύ, όλοι μας υποψιαζόμαστε ποια είναι αυτά. Αν και δεν είμαι σίγουρος ότι απαραιτήτως είναι αρνητικά. Κάποια από αυτά μπορούν να ερμηνευτούν με διαφορετικό τρόπο, ανάλογα με τις συνθήκες. Ο Κώστας Σημίτης, λοιπόν, δεν είναι γόης, δεν είναι ρήτορας, δεν είναι χειμαρρώδης, εκρηκτικός. Δεν συνεπαίρνει με το πάθος του. Είναι υπερβολικά λεπτολόγος, «ψείρας». Δεν γνωρίζει να ελίσσεται, δεν ξέρει να φτιάχνει ατάκες κ.λπ. Σας αρκούν αυτά;
– Πού έχετε πει στα παιδιά σας ότι δουλεύετε;
Τα παιδιά μου είναι πολύ μικρά για να καταλάβουν τη φύση της δουλειάς μου.
-Ο μεγάλος σας γιος είναι 3,5 χρονών. Ξέρει ποιος είναι ο Κ. Σημίτης;
Νομίζω πως ναι. Στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, τον συνέλαβα να συνθηματολογεί υπέρ της κυβέρνησης.
-Καμιά ωραία πολιτική ατάκα που σας πέταξε;
Επιστρέφοντας τις προάλλες από την Ανάβυσσο, περνούσαμε από την αποκαλούμενη «τρύπα του Καραμανλή», στην παραλιακή. Εκεί, λοιπόν, με ρώτησε «πού βρίσκεται η τρύπα του Σημίτη;»
-Υπουργούς αναγνωρίζει;
Πρόσφατα, βλέποντας τον Γιάννο Παπαντωνίου στην τηλεόραση, πετάχτηκε από την καρέκλα του φωνάζοντας «μπαμπά, μπαμπά, ο υπουργός που ήταν στη βάφτισή μου!»
Πώς αντιδρά ο Κώστας Σημίτης όταν διαφωνείτε μαζί του; Ακούει; Ή είναι πείσμων, όπως πολλοί πιστεύουν εντός και εκτός του ΠΑΣΟΚ;
Ο Κώστας Σημίτης ακούει τον συνομιλητή του με προσοχή. Όταν διαφωνεί, προσπαθεί να εντάξει τη γνώμη του άλλου σ’ ένα ευρύτερο πλαίσιο, ώστε ο συνομιλητής του να αντιληφθεί και παραμέτρους του θέματος που πιθανόν δεν έλαβε αρχικά υπόψη του. Συνήθως, πείθεται με στοιχεία και τεκμηρίωση, σπάνια παρασύρεται από το πάθος. Και πριν με ρωτήσετε, στη δική μου περίπτωση, το πάθος μου απλώς ενδυναμώνει την άποψή μου.
-Αν δεν εργαζόσασταν γι’ αυτόν, θα τον θέλατε στην παρέα σας; Γιατί μου είναι αδύνατον να φανταστώ τον Κώστα Σημίτη να πίνει ούζα στα κουτουκάκια της Κοκκινιάς όπου συχνάζετε…
Κατ’ αρχάς μια διευκρίνιση φιλοσοφικού χαρακτήρα. Στην Κοκκινιά δεν πίνω ούζο, αλλά κρασάκι βαρελίσιο. Τώρα, για την παρέα με τον Πρωθυπουργό, ποιος δεν θα’ θελε να καθίσει μαζί του; Όμως, οι παρέες οι δικές μου, οι κοινωνικές μου συναναστροφές είναι πολύ διαφορετικές από αυτές του πρωθυπουργού. Γι’ αυτό το λόγο είμαι χρήσιμος εκεί που είμαι: μεταφέρω τους παλμούς ανθρώπων, που είναι δύσκολο να συναντήσει ο πρωθυπουργός. Βεβαίως, ο Πρωθυπουργός δεν θα έπινε ουζάκι στην Κοκκινιά, αν εμμέσως αυτό με ρωτάτε. Δεν τον διακρίνει λαϊκότητα αυτού του είδους. Γνωρίζει, πάντως, τον Πειραιά, όσο δεν φαντάζεσθε.
-Έχετε ξαναμείνει σε υπόγειο;
Η δική μου λαϊκότητα δημιουργήθηκε μέσα σε βιωματικές συνθήκες πολύ δύσκολες, στις οποίες περιλαμβάνονταν και τα υπόγεια.
–Εξοικειωμένο με τα υπόγεια σας βρίσκω, διότι το γραφείο σας στο υπόγειο του Μαξίμου «δόξες και δόξες» κι αν εγνώρισε! Ο Βύρων Πολύδωρας αλλά και άλλοι μιλάνε για «γραμμή Πανταγιά», που «εκπορεύεται από τα υπόγεια του Μαξίμου». Τελικά είστε ένας «υπόγειος τύπος», κύριε Πανταγιά;
Θα απαντήσω κυρίως στους συνειρμούς που προκαλεί η ερώτησή σας. Πείτε μου: Γνωρίζετε πολλούς «υπόγειους» τύπους που να αρθρογραφούν τόσο συχνά όσο εγώ για τα πιο επίμαχα θέματα της πολιτικής επικαιρότητας; Έχω εκφράσει πολλές φορές τις απόψεις μου για όλα τα προβλήματα που απασχολούν την κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι θέσεις μου προκάλεσαν αντιδράσεις, ακόμη και έντονες.
Οι υπόγειοι τύποι είναι υπόγειοι επειδή ακριβώς δεν θέλουν να γίνονται γνωστές οι απόψεις τους στα επίμαχα θέματα, για να μπορούν κάθε φορά να παρουσιάζουν και μια διαφορετική θέση. Από εκεί και πέρα δουλεύω καθημερινά με δεκάδες ανθρώπους του Τύπου, δηλαδή επικοινωνώ με τον κατεξοχήν διαφανή θεσμό. Είναι δυνατόν να διαφύγει τίποτα απ’ όσα με αφορούν από τους δημοσιογράφους; Κι αν κάποιο φοβερό μυστικό μπορούσε να κρατηθεί για κάποιο διάστημα, είναι δυνατό να παραμείνει μυστικό ύστερα από τόσα χρόνια συνεργασίας.
Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που κάποιοι καταφεύγουν στη θεωρία της συνωμοσίας και την αστυνομική ανάγνωση της πολιτικής. Η αιτία είναι απλή: αδυνατούν να συλλάβουν τις πραγματικές διεργασίες που εξελίσσονται. Οι πρωτόγονοι δημιούργησαν τους θεούς για να εξηγήσουν τα φυσικά φαινόμενα. Οι σύγχρονοι πολιτικοί δημιουργούν θεωρίες συνωμοσίας και αστυνομικά σενάρια. Πρέπει να παραδεχτείτε πως είναι κι αυτό μια πρόοδος…
-Σας έχουν αποκαλέσει «εξαπτέρυγο», «άνθρωπο του παρασκηνίου και των διαρροών», συγκρουσιακό τύπο. Τι απ’ όλα είστε; ‘Η μήπως όλα;
Έχω ξαναπεί πως μέρος του ρόλου μου είναι να λειτουργώ και ως… αλεξικέραυνο. Αλλά «εξαπτέρυγο»… Γιατί; Με έχετε δει ποτέ να «λιβανίζω» κάποιον; Στα δημόσια κείμενά μου πολλές φορές έχω σταθεί σε δυσάρεστες όψεις της πραγματικότητας. Σε μια φανταστική «εκσυγχρονιστική πομπή», εγώ μάλλον στον άχαρο ρόλο της «περιφρούρησης» θα ήμουν…
Τώρα στα περί διαρροών, για τις οποίες θρυλούνται πολλά και διάφορα. Μέρος της εργασίας μου με τους δημοσιογράφους είναι να τους ενημερώνω για ευαίσθητα και περίπλοκα πολιτικά θέματα. Αυτό που πρέπει να φροντίζω είναι να διατηρώ πάντοτε την αντικειμενικότητά μου και την εμπιστευτικότητα που μπορούν να έχουν κάποιες αποφάσεις της κυβέρνησης, ιδιαίτερα εκείνες που αφορούν τις διεθνείς σχέσεις και την ασφάλεια της χώρας. Θα είχα λοιπόν πολλούς μάρτυρες υπεράσπισης αν με πήγαιναν στο δικαστήριο κατηγορούμενο για «επιθέσεις» εναντίον υπουργών ή άλλων πολιτικών προσώπων.
Τέλος, ναι, είμαι συγκρουσιακός. Πολλές φορές συνειδητοποιώ ότι βάζω παραπάνω πάθος στις απόψεις μου. Όμως, αν λείψει το πάθος, τι μένει; Ο ξενέρωτος κυνισμός! Είμαι συγκρουσιακός, λοιπόν, γιατί δεν είμαι ουδέτερος. Έχω αξίες και θέσεις που υπερασπίζομαι. Ποιους και γιατί ενοχλεί αυτό;
-Πώς αντιμετωπίζετε τις επιθέσεις;
Εξαρτάται από το είδος της επίθεσης. Άλλοτε με κατανόηση ή συγκατάβαση, άλλοτε με οργή και θυμό.
-Αλήθεια, πόσες ώρες μιλάτε καθημερινά στο τηλέφωνο με τους δημοσιογράφους;
Οι εισερχόμενες και εξερχόμενες κλήσεις στο κινητό μου τηλέφωνο, συμπληρώνουν σε καθημερινή βάση περίπου τις δύο ώρες. Στα σταθερά τηλέφωνα του γραφείου μιλάω συνολικά με τους δημοσιογράφους άλλες δύο ώρες.
-Πολλές…
Σκέφτομαι να ζητήσω επίδομα ανθυγιεινής εργασίας.
-Ποια ήταν η πρώτη σας δουλειά;
Δεν ανήκω στα πρότυπα που δημιουργούν οι σαπουνόπερες της τηλεόρασης. Είμαι γιος βατσιμάνη (σ.σ. φύλακα καραβιών) από το Πέραμα, εξακολουθώ να ζω στον Κορυδαλλό, έχω ακόμη τους ίδιους φίλους, δεν μου αρέσει ιδιαίτερα το Κολωνάκι, ψωνίζω στην ΕΒΓΑ της γειτονιάς μου.
Για μένα όλα αυτά είναι απλώς η ζωή μου, απολύτως φυσιολογικά. Μερικές φορές, όμως, οι οπαδοί των στερεότυπων στην πολιτική τα αντιλαμβάνονται ως τη μέγιστη αντίφαση με τη θέση μου! «Μα τι γυρεύει ένας τύπος της Β’ Πειραιά κοντά στον πρωθυπουργό»… Αυτό προσπαθούν να πουν.
Με την ευκαιρία να κάνουμε και μια κοινωνιολογική παρατήρηση: Στην Ελλάδα δεν έχουμε μια αστική τάξη που έχει παράδοση πολλών, έστω τριών – τεσσάρων γενεών, όπως αλλού. Επομένως η χαμηλή καταγωγή είναι στην πραγματικότητα κοινός τόπος. Άλλωστε, δεν νομίζω ότι επειδή δουλεύω κοντά στον πρωθυπουργό άλλαξα και τάξη. Συμπέρασμα: οι «τύποι» της Β’ Πειραιά μπορούν να τα καταφέρουν οπουδήποτε.
-Τα ύψη, όμως, φέρνουν συνήθως ιλίγγους. Η πτώση σάς απασχολεί;
Δεν έχω υψοφοβία. Πέραν αυτού η γειτνίαση με την εξουσία, τη μόνη επίδραση που είχε πάνω μου ήταν η απομυθοποίησή της. Έχω φίλους που το μυαλό τους αξίζει όσο δέκα αναλυτών, άλλους που η ζωή τους είναι πιο ουσιαστική και πλούσια από τη ζωή δεκάδων «επωνύμων» ή ανθρώπων της εξουσίας. Και όλοι αυτοί ζουν χωρίς τίτλους κι αξιώματα. Επομένως, τι θα πει πτώση; Εγώ δεν έχω γαλόνια, έχω ένα στυλό, ορισμένες θέσεις και ιδέες κι αυτά δεν εξαρτώνται από κανένα ρόλο. Μην αμφιβάλλετε, δεν πρόκειται να χαθώ στη μήτρα της εξουσίας!
-Όταν δείτε παπά, του φιλάτε το χέρι;
Όχι! Αν όμως δω καθαρή ματιά, σφίγγω το χέρι με θέρμη.
-Τέτοια λέτε και άντε μετά να βάλει φρένο ο αρχιεπίσκοπος. Ούτε το δικό του χέρι, έστω τυπικά, δεν φιλήσατε ποτέ, ίσως σε παλαιότερη ορκωμοσία;
Μια τέτοια κίνηση θα ήταν σε αντίθεση με όλη την αντίληψή μου για το ρόλο της θρησκείας σε μια σύγχρονη κοινωνία. Ας μη ξεχνάμε πως οι χειρονομίες αυτές έχουν την καταγωγή τους στις κοινωνικές και πολιτικές αντιλήψεις του πρώιμου μεσαίωνα. Τώρα μάλλον βρισκόμαστε σε μια διαφορετική εποχή.
-Ξεπέρασε τα όρια ο αρχιεπίσκοπος;
Απαντώ, εκφράζοντας τον εαυτό μου και μόνο. Πιστεύω πως ναι.
-Πώς θα τον περιγράφατε;
Εκρηκτικός, εγωκεντρικός, χαρισματικός, παρορμητικός, κυκλοθυμικός, έξυπνος, φιλάρεσκος, φιλόδοξος, ανασφαλής.
-Πώς σας φαίνεται ο συνάδελφός σας επί του Τύπου του αρχιεπισκόπου;
Επαρκέστατος. Άψογος.
-Από συναδελφική αλληλεγγύη η στήριξη που δώσατε στον Αρη Σπηλιωτόπουλο και μάλιστα σε περίοδο που λίγοι καταδίκαζαν δημόσια τις επιθέσεις που δεχόταν;
Όχι. Αυτονόητη υποχρέωση υπεράσπισης κάποιου πολιτικού που δέχεται μη πολιτικές επιθέσεις.
-Ποιους πολιτικούς της αντιπολίτευσης θαυμάζετε;
Δύο γυναίκες. Την Ντόρα Μπακογιάννη και τη Μαρία Δαμανάκη.
-Λόγω κοινής κρητικής καταγωγής;
Λόγω της συγκροτημένης πολιτικής τους σκέψης και δράσης.
-Έχει μείνει τίποτα από τον παλιό αριστεριστή;
Ναι. Έχει μείνει η απόλυτη πολιτικοποίηση. Προσοχή, όχι η κομματικοποίηση. Δεν πιστεύω στις τεχνικές της εξουσίας. Εμπιστεύομαι τη «δύναμη των πραγμάτων» και απελευθερωμένος από ορισμένες αυταπάτες εκείνης της περιόδου κρατώ την πίστη μου στις λαϊκές, ή για να το πω εκσυγχρονιστικά, στις κοινωνικές δυνάμεις. Το αριστερίστικο παρελθόν μού έμαθε να μη γυρνώ την πλάτη στην πραγματικότητα!
Ο αγώνας συνεχίζεται με άλλα μέσα…
-Μελέτησα τις 4-5 συνεντεύξεις σας και είδα ότι είναι γεμάτες ατάκες του Καζαντζάκη, του φίλου σας του Μίμη Ανδρουλάκη, του Νίκου Πουλαντζά, αλλά και των Αλέν Μινκ και Τόνι Νέγκρι. Τις έχετε στο συρτάρι και τις βγάζετε για να κάνετε εντύπωση ή απλώς είστε ένας βιβλιοφάγος που κρατάει στη μνήμη του κάτι που τον εντυπωσιάζει;
Έχω την εντύπωση ότι κανείς απ’ όσους αναφέρατε δεν είναι «ατακο-παραγωγός». Όλοι τους είναι διανοούμενοι που δεν συμπάθησαν την απλοϊκότητα που έχει η «ατάκα». Επομένως, η επίκληση κάποιων φράσεων από τα έργα που συμπυκνώνουν μια βαθιά ανάλυση αποτελεί ένα στήριγμα για τους συλλογισμούς μας. Δεν μπορούμε να είμαστε τόσο εγωιστές, ώστε να αγνοούμε τη συνεισφορά των μεγάλων διανοητών στη διαμόρφωση της σύγχρονης σκέψης. Όσο για το δίλημμα «συρτάρι» ή «μνήμη», να σας θυμίσω ότι παλιά ο καλός κομμουνιστής φαινόταν από το καλό του αρχείο!
-Χαρακτηρίσατε το ΠΑΣΟΚ «καθεστώς».
Έχω χρησιμοποιήσει τον όρο «κατεστημένο» που είναι πολύ διαφορετικός από το «καθεστώς». Αναφέρομαι στην κοινωνική διάσταση. Στη μικροφυσική της εξουσίας, όπως έχω ξαναπεί. Στον καρεκλοκένταυρο δήμαρχο, πρόεδρο οργανισμού, παράγοντα, επαγγελματία των υπουργικών διαδρόμων κ.λπ. Όμως, πέρα από αυτά η πρόσφατη σύγκρουση για τις ταυτότητες έδειξε νομίζω ποιοι έχουν το θάρρος της ρήξης. Αντίθετα ένα καθεστώς δεν ασπάζεται το νέο, αναπαράγει απλώς το υπάρχον.
-Θα του στοιχίσει του Κώστα Σημίτη αν χάσει την εξουσία;
Το πρόβλημα για τον Κώστα Σημίτη δεν είναι, ούτε ήταν ποτέ, η διατήρηση στην εξουσία, αλλά η επιτυχία του εκσυγχρονιστικού εγχειρήματος. Ο Κώστας Σημίτης δεν ανταγωνίζεται δελφίνους ή σκιώδεις αντιπάλους. Το στοίχημά του είναι τελικώς η ιστορική δικαίωση.
-Τελικά τι πέτυχε μέχρι σήμερα ο εκσυγχρονισμός;
Εξαρτάται από την οπτική γωνία που βλέπει κανείς τα πράγματα. Προσωπικά σε στιγμές απαισιοδοξίας λέω, «κάναμε τόσα πολλά σε μεγάλο επίπεδο και σχεδόν τίποτα σε καθημερινό». Στις χιλιάδες μικροπληγές της χώρας.
Άλλοτε, πιο ψύχραιμα, συγκρίνω πώς ήταν η Ελλάδα πριν από την έλευση του Σημίτη και πώς είναι τώρα. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι είμαστε σε μια διαρκή κίνηση προς τα εμπρός, παρά την ανισότητα που εμφανίζεται στους διάφορους τομείς. Άλλωστε, ξέρουμε ότι μπορούμε να διορθωθούμε.
-Εμμέσως διαγράφετε το μεταπολιτευτικό παρελθόν του ΠΑΣΟΚ;
Δεν διαγράφω τίποτα και δεν εξωραΐζω τίποτα. Το μεταπολιτευτικό ΠΑΣΟΚ έδωσε μάχες και κέρδισε τον εκδημοκρατισμό της δημόσιας ζωής, την είσοδο των ευρύτερων δυνάμεων στο πολιτικό προσκήνιο, την πολιτική νομιμοποίηση της Αριστεράς κ.ά. Αυτός ο κύκλος έκλεισε. Η νοσταλγία δεν προσφέρει τίποτα. Από εκεί και ύστερα χρειάζονταν ποιοτικές αλλαγές.
-Τι έχει ο Κ. Σημίτης που δεν είχε ο Ανδρέας Παπανδρέου;
Επιμονή και σταθερότητα.
-Και τι είχε ο Ανδρέας που δεν έχει ο Σημίτης;
Πάθη, με όλη τη σημασία της λέξης.
-Ποια είναι τα μεγαλύτερα εμπόδια στον εκσυγχρονισμό της χώρας;
Οι κατεστημένες αντιλήψεις, η αδράνεια, η διαχειριστική λογική, η αποφυγή των ρήξεων, το «δεν βαριέσαι», ο έντονος συναισθηματισμός μας, τα μικρο-συμφέροντα, ο συμβιβασμός και πολλά άλλα.
-Στη διαδρομή σας στο κόμμα ποιοι σας έχουν βοηθήσει;
Ο Κώστας Λαλιώτης και ο Κώστας Σημίτης.
-Ποιο βιβλίο διαβάζετε τώρα;
Το βιβλίο του Στέλιου Ράμφου «Μια καλοκαιρινή ευτυχία που τρίζει».
-Είχατε εργαστεί ως δημοσιογράφος στο ΕΝΑ. Πώς βλέπετε σήμερα τα περιοδικά;
Εκφράζουν την εποχή μας. Μερικά μου αρέσουν, άλλα όχι. Συχνά λείπει η… πραγματική ζωή, η εργασία, η ανεργία, η μοναξιά. Αντίθετα, περισσεύει η γκλαμουριά. Αλλά προφανώς υπάρχουν πολλοί συντελεστές που επηρεάζουν τη διαμόρφωση της ύλης των περιοδικών και η κερδοφορία τους δεν είναι ο τελευταίος.
-Τι διαβάζετε στον Τύπο εκτός από πολιτική;
Μου αρέσει το Έψιλον και ιδιαιτέρως ο «Ιός της Κυριακής» τον οποίο κρατάω αρχείο. Το περιοδικό Δίφωνο, οι «Νέες Εποχές» στο Βήμα της Κυριακής, τα «Πρόσωπα», των Νέων του Σαββάτου, καθώς και το «Ζω στον Πειραιά», τα «Τετράδια της Οικονομίας» στην Ημερησία του Σαββάτου και πολλά άλλα.
-Γάβρος;
Γάβρος δηλωμένος και απογειωμένος.
-Πώς θα είναι ο φετινός Ολυμπιακός;
Με ένα μικρό πρόβλημα, αν δεν πάρουμε αμυντικό.
-Αθλητικές εφημερίδες διαβάζετε;
Πού και πού τον Πρωταθλητή. Συχνότατα όμως τις αθλητικές σελίδες των πολιτικών εφημερίδων.
-Χούλιγκαν στα γήπεδα ή προσέχετε λόγω Μαξίμου;
Δεν υπάρχει τέτοια ανάγκη, ο “Θρύλος” πετάει.
-Για το χρηματιστήριο έχετε δηλώσει ότι ανήκετε στο κόμμα του Γιαννόπουλου: παίζετε μόνο πρέφα και δηλωτή. Σεις, ένας σκληρός εκσυγχρονιστής, και δεν εμπιστεύεστε το ναό Σοφοκλέους;
Από πού προκύπτει η ταύτιση εκσυγχρονισμού και χρηματιστηρίου; Απλούστατα, η άνθηση της οικονομίας έφερε στο προσκήνιο το χρηματιστήριο με τις αδυναμίες του και τις αρετές του. Για μένα ο μόνος ναός της οικονομίας είναι η υλική και άυλη παραγωγή. Παλιά λέγαμε κεφάλαιο και εργασία. Σήμερα πρέπει να πούμε επιχειρηματικότητα και γνώση. Από κει και πέρα αν διέθετα περίσσευμα χρηματιστικού κεφαλαίου, ίσως επένδυα στο Χ.Χ.Α.
-Τι λέτε στα παιδιά σας όταν αργείτε τα βράδια;
Θεωρούν φυσιολογικό να φθάνω στο σπίτι, αφού έχουν κοιμηθεί. Και για μένα ισχύει το γνωστό «ο μπαμπάς λείπει …για δουλειές».
-Πού ξεσπάτε όταν νευριάζετε;
Στο μπλοκ με τις σημειώσεις μου! Αλλά κατόπιν μετανοιωμένος αρχίζω την συγκολλητική!
-Στον πρωινό καφέ τι πίνετε;
Καφέ με ελεγχόμενη καφεΐνη, διότι προκαλεί βλάβη στα νεύρα.
-Και για τι συζητάτε;
Για όλα όσα γράφει η ατζέντα.
-Και το μπλοκάκι του Πρωθυπουργού, προφανώς;
Κυρίως αυτό!
-Τελικά θα πολιτευθείτε;
Μα οι εκλογές αργούν πολύ ακόμα.
-Ποιο είναι κατά τη γνώμη σας είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας;
Αναμφισβήτητα η ανεργία.
-Ραδιόφωνο ακούτε;
Αρκετά. Πολιτικές εκπομπές, κυρίως το πρωί. Μουσικές το μεσημέρι και το βράδυ.
-Ποιες εκπομπές σας αρέσουν;
Του Αντώνη Καρκαγιάννη στον Σκάι και του Παύλου Τσίμα στον Flash, του Χρήστου Μιχαηλίδη στο Σταθμό 101,3, του Κώστα Θωμαϊδη στο Μελωδία και φυσικά η εκπομπή της Μαργαρίτας Μυτιληναίου στον 101,3.
-Τι σας απωθεί στην τηλεόραση;
Η υπερβολή, η αποπολιτικοποίηση των ειδήσεων και τα σκουπίδια.
-Πείτε μου δύο ταβέρνες στον Πειραιά που έχουν καλό κρασί.
Ο Κατσόγιαννος στη Δραπετσώνα και ο Ρήγας στον Κορυδαλλό.
-Το κρασί σκέτο ή με σόδα;
Προσωπικά δεν νερώνω το κρασί μου πουθενά.