Μιχάλης Τσιντσίνης
Η Καθημερινή 28/08/2019
Ας κάνουμε ένα τεστ. Ας πούμε ότι η απόλυση του Μιγκέλ Καρντόσο από την ΑΕΚ «είναι μια θετική εξέλιξη», που όμως «δεν προσφέρεται για πανηγυρισμούς και για επικοινωνιακού χαρακτήρα χειρισμούς. Ελπίζουμε, βέβαια, ότι έχουν ληφθεί υπόψη όλες οι παράμετροι που συνδέονται με το θέμα». Ας αλλάξουμε τώρα μόνο το γεγονός. Ας πούμε ότι ο γάμος της Ελενας Ράπτη ήταν, βεβαίως, μια «θετική εξέλιξη που δεν προσφέρεται για επικοινωνιακού χαρακτήρα χειρισμούς» και ας ελπίσουμε πάλι «ότι έχουν ληφθεί υπόψη όλες οι παράμετροι που συνδέονται»… Kαι τα λοιπά, και τα λοιπά.
Η θετική εξέλιξη με τις πολλές παραμέτρους ήταν, σύμφωνα με την πρωτότυπη ανακοίνωση του Κινήματος Αλλαγής, η πλήρης άρση των capital controls.
Η Χαριλάου Τρικούπη οδήγησε έτσι την πασοκική γλώσσα στην άκρη των δυνατοτήτων της. Επλασε την απόλυτη δήλωση. Δεν χρειάζεται πια να προσαρμόζει τη θέση της στα γεγονότα. Τα γεγονότα μπορούν να προσαρμόζονται στη θέση της.
Απόδειξη ότι, μία ημέρα μετά την ανακοίνωση για τα capital controls, η ίδια κόντρα-πλακέ γλώσσα επιστρατεύτηκε και για τα Εξάρχεια. Η γειτονιά, είπε η Γεννηματά, «πρέπει να ζήσει». Ποιος την εμποδίζει να ζήσει; Ποιος προσπαθεί να εμποδίσει αυτούς που την εμποδίσουν να ζήσει;
Δεν μαθαίνουμε. Μαθαίνουμε μόνο ότι το ΚΙΝΑΛ έχει την έδρα του στα Εξάρχεια «μακριά από δράσεις με φωτογράφους και κάμερες»· «μακριά από επικοινωνιακά πυροτεχνήματα». Είναι τελικά η Γεννηματά και το κόμμα της υπέρ της εκκένωσης των καταλήψεων; Είναι κατά; Ούτε υπέρ ούτε κατά. Ούτε με τον ΣΥΡΙΖΑ ούτε με τη Δεξιά. Είναι απλώς ΚΙΝΑΛ. Είναι η αγωνία να μην είσαι. Η μέριμνα να μη λες. Μια μέθοδος για να φτάνεις διά της βερμπαλιστικής ισοπέδωσης του νοήματος σε μη θέση. Το καλό με αυτή τη μη γραμμή είναι ότι κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει μαζί της. Είναι ακατανίκητη. Και ακαταλόγιστη.