Μαρία Κατσουνάκη
Η Καθημερινή, 15/09/2018
Πριν από λίγες ημέρες κυκλοφόρησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μία φωτογραφία της Μάγδας Φύσσα σε αίθουσα δικαστηρίου. Αδειες θέσεις, και εκείνη μόνη της, στο βάθος, μαυροντυμένη, με αυτό το είδος της συντριβής στο πρόσωπο που δεν είναι παροδικό αλλά έχει σμιλέψει τα χαρακτηριστικά για πάντα. Το κεφάλι ψηλά, με μια ενεργητική στωικότητα. Δεν θα παραιτηθεί ποτέ, μέχρι να αποδοθούν οι ευθύνες στον/στους δολοφόνους του γιου της. Πέντε χρόνια μετά και η δίκη της Χρυσής Αυγής, που διανύει το τέταρτο έτος, ακόμα καρκινοβατεί.
Στο χθεσινό ρεπορτάζ στην «Κ», της Ιωάννας Μάνδρου, διαβάζουμε μεταξύ άλλων: «Επειτα από 253 συνεδριάσεις του δικαστηρίου, πολλές από τις οποίες καθορίστηκαν από εντάσεις και επεισόδια, η δίκη συνεχίζεται μεταφερόμενη άλλοτε στην ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα των γυναικείων φυλακών του Κορυδαλλού και άλλοτε στο Εφετείο της Αθήνας, ενώ όλες οι εκτιμήσεις προσδιορίζουν την κατάληξή της στο τέλος του 2020 ή ακόμα και αργότερα, ενδεχομένως το 2021». Η ΕΛ.ΑΣ. ανησυχεί για την προγραμματισμένη για σήμερα συγκέντρωση αντιφασιστικών οργανώσεων και ομάδων που θα καταλήξει σε συναυλία στην πλατεία Συντάγματος, καθώς και για τις εκδηλώσεις της ερχόμενης Τρίτης 18 Σεπτεμβρίου, ημέρας της επετείου της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα.
Οσο η διά της Δικαιοσύνης κάθαρση καθυστερεί, τόσο το δηλητήριο στάζει και κάνει τη δουλειά του ήρεμα και υπόγεια, στα θεμέλια της κοινωνίας. Δεν πρόκειται για τη διχόνοια ή την πόλωση που προκαλούν άλλου είδους πολιτικές αντιπαραθέσεις. Δεν πρέπει, βέβαια, να αγνοούμε το γεγονός ότι μια εγκληματική συμμορία εμφανίζεται σταθερά τρίτη δύναμη στις δημοσκοπήσεις, άρα για κάποιες δεκάδες χιλιάδες Ελληνες ο φόνος, οι απόπειρες ανθρωποκτονιών, οι τραμπουκισμοί και οι επιθέσεις δεν θεωρούνται λόγοι ικανοί για να αποσύρουν την ψήφο τους.
Η καθυστέρηση, εν προκειμένω, είναι τοξική. Είναι γνωστό ότι όσο σέρνονται οι ποινικές δίκες, ο χρόνος που περνάει μετράει υπέρ του κατηγορουμένου, γιατί αμβλύνεται –και κοινωνικά– η αξίωση για τιμωρία. Από την άλλη, βολεύεται το πολιτικό σύστημα. Καθώς τα μέλη της Χ.Α. έχουν αναδιπλωθεί από τότε που η οργάνωση είναι εκτεθειμένη σε δίκη, δεν μπερδεύονται και στα πόδια της πολιτικής εξουσίας δημιουργώντας επεισόδια, εκτός Κοινοβουλίου τουλάχιστον.
Η σιωπή, μετά τον φόνο του Φύσσα, δεν έχει τίποτα το καθησυχαστικό. Είναι απειλητική και δυσοίωνη, γιατί βρίσκει τρόπους να πυροδοτεί το χειρότερο, κυοφορώντας το διαρκώς μεγαλύτερο κακό.