Μαρία Κατσουνάκη
Καθημερινή, 10/2/2018
Μόνο την ψυχική δαπάνη, την ένταση και το πάθος που καταναλώνεται τις τελευταίες ημέρες για ένα ακόμη σκάνδαλο του δημόσιου και πολιτικού βίου να μπορούσε να συγκεντρώσει κανείς και να διοχετεύσει σε έναν αναπτυξιακό για τη χώρα στόχο, το αποτέλεσμα θα ήταν εντυπωσιακό.
Το ερώτημα «γιατί τόση σπατάλη ενέργειας» σε υποθέσεις που, όπως έχει αποδείξει η Ιστορία, παραμένουν, εσαεί, με πολλούς ύποπτους χωρίς λύση και τιμωρία ενόχων, θα έμοιαζε γραφικό και αφελές αν ο κουρνιαχτός σηκωνόταν σε μια Ελλάδα οικονομικά ανθεκτική, με περίσσεια προοπτικών. Ομως η μεν σκανδαλολογία παραμένει το υπαρκτό περιβάλλον, η δε ανάκαμψη έχει εγκατασταθεί στο φαντασιακό χωρίς να διαφαίνεται η μετακίνησή της στο πραγματικό. Οχι ότι η υπόθεση της Novartis δεν είναι σημαντική και δεν έχει πολλά ποδάρια, αλλά στη μαρκίζα κρέμονται και πάλι ονόματα πολιτικών–σταρ· κουβέντα για τον τρόπο που διαμορφώνονται οι τιμές των φαρμάκων στη χώρα μας ή τι συμβαίνει με τις δωροδοκίες των εταιρειών φαρμάκων σε χιλιάδες γιατρούς ή γιατί αενάως επαναλαμβάνονται παρόμοια φαινόμενα, με τη σιωπή και τον αποπροσανατολισμό να παίρνουν τη θέση του ελέγχου και της διαλεύκανσης.
Πριν από λίγες ημέρες ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυριάκος Μητσοτάκης επισήμανε κάτι σοβαρό: «Οταν η πολιτική ζωή του τόπου βουλιάζει στη σκανδαλολογία και στην τοξικότητα είναι δύσκολο να υπάρξει συναίνεση, για να μπορέσει να βοηθηθεί η χώρα». Ακόμη και αν η διαπίστωση αποτελεί κοινό τόπο, δεν μειώνεται η σοβαρότητά της. Το ερώτημα είναι πόσοι από το πολιτικό προσωπικό ενδιαφέρονται να συντονίσουν τα βήματά τους στη «συναίνεση», αγνοώντας τον «παλμό της κοινής γνώμης» ή το κόστος να βρεθούν «εκτός ρεύματος».
Χρόνια τώρα, η σπατάλη δεν αφορά μόνο κρατικό χρήμα ούτε η διασπάθιση έχει σχέση μόνο με τα δημόσια ταμεία. Μόνο που, πλέον, το κόστος και από αυτήν τη σπατάλη έχει πολλαπλασιαστεί: η Ελλάδα ερημώνει από ανθρώπινο δυναμικό, απογυμνώνεται από σοβαρότητα, δεν έχει αποθέματα αισιοδοξίας. Ακόμη και ο πάτος στον οποίο προσγειωνόμαστε δεν αλλάζει: σκάνδαλα και κρεμάλες, φόβος και διασυρμός, διάλυση και διχασμός.
Περιμένουμε να δούμε τον κ. Μητσοτάκη να περνάει από την ορθή διαπίστωση στην πράξη. Από την καταγγελία, σε κινήσεις καλής θελήσεως. Γιατί μπορεί η αντιπολίτευση να μην έχει την ισχύ της κυβέρνησης, δεν είναι όμως αμέτοχη από την «τοξικότητα της πολιτικής ζωής». Η συναίνεση όπως και οι μεταρρυθμίσεις είναι κάτι πολύ πρακτικό.