Γρηγόρης Ψαριανός
Τα Νέα , 3/2/2018
Γιατί τα κεντρικά συνθήματα και αιτήματα, «η Μακεδονία είναι ελληνική» και «καμία χρήση της λέξης Μακεδονία» στο όνομα της γείτονος χώρας, είναι και τα δύο λάθος. Διότι κατά πρώτον «η ΕΛΛΗΝΙΚΗ Μακεδονία είναι ελληνική» και κατά δεύτερον η λέξη Μακεδονία ΥΠΑΡΧΕΙ στη σύνθετη ονομασία εδώ και δεκαετίες. Οταν δηλαδή λέμε FYROM, ως γνωστόν, το γράμμα (Μ)ί δεν είναι… Μαλακάσα!
Ο όλος χειρισμός της κυβέρνησης, βέβαια, είναι λάθος. Επρεπε να προηγηθεί συνεννόηση των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου, συνάντηση πολιτικών αρχηγών για τη διαμόρφωση εθνικής γραμμής και στρατηγικής ή για την επιβεβαίωση της ήδη υπάρχουσας, που είναι: σύνθετη ονομασία για κάθε χρήση και απάλειψη των αλυτρωτικών αναφορών στα επίσημα έγγραφα. Αλλά και η απέναντι από την κυβέρνηση αναπτυσσόμενη υστερία είναι εξίσου καταστροφική, διότι με την επικράτηση μαξιμαλιστικών θέσεων το πρόβλημα ανάμεσα στις δύο χώρες παραμένει άλυτο και με ευθύνη των ακραίων υστερικών φωνών της περιόδου Γκρούεφσκι. Ως γνωστόν δεν υπάρχουν μόνο εδώ ακραίοι εθνικιστικοί κύκλοι, υπάρχουν και απέναντι.
Η εξωτερική πολιτική μιας χώρας δεν ασκείται στις πλατείες και στα πεζοδρόμια. Ας θυμηθούμε την ιστορία μας: τα μεγάλα «εθνικά συλλαλητήρια» συνήθως έφεραν καταστροφές. Οπως την περίοδο των ελληνοτουρκικών πολέμων το 1897, όπως την περίοδο του εθνικού διχασμού του 1915, όπως την περίοδο των κινητοποιήσεων του ΟΙΚΑΔΕ που ακύρωσε την πολιτική Βενιζέλου κι εξαφάνισε τον ίδιο, επανέφερε την βασιλεία και προκάλεσε την Μικρασιατική Καταστροφή. Οπως οι κινητοποιήσεις της ΕΟΚΑ Β’ στην Κύπρο κ.λπ. κ.λπ., όλα αυτά με τα γνωστά αποτελέσματα. Ας σκεφτούμε πόση ζημιά έκαναν στην υπόθεση του «σκοπιανομακεδονικού» τα θρυλικά συλλαλητήρια του 1992, που υποχρέωσαν την κυβέρνηση να αρνηθεί το πακέτο Πινέιρο και ακύρωσαν τη δυνατότητα λύσης του προβλήματος με πολύ ευνοϊκότερους, τότε, όρους για μας. Ας θυμηθούμε τις ογκώδεις λαοσυνάξεις του 2000, για το θέμα της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες. Ας θυμηθούμε την εθνική πανστρατιά για το ηρωικό ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν, που εμπόδισε τη λύση του Κυπριακού.
Για να μην αναφερθούμε στην «εξέγερση» απέναντι στον νόμο Γιαννίτση για το Ασφαλιστικό που θα είχε εμποδίσει την πτώχευση της χώρας και στις καθημερινές κινητοποιήσεις των Αγανακτισμένων στις πάνω και κάτω πλατείες το 2011, που έφεραν την χειρότερη κυβέρνηση από τη Μεταπολίτευση ώς σήμερα. Τα παραδείγματα είναι πολλά.
Οι χώρες δεν κυβερνώνται ούτε από συλλαλητήρια ούτε από δημοψηφίσματα, όπου τον τόνο δίνουν οι ακραίες φωνές, οι εθνικολαϊκιστικές πλειοδοσίες και πολύ συχνά κάποια καραγκιοζιλίκια, όπως για παράδειγμα οι «ιεράρχες» του Μεγαλέξαντρου και οι «καλόγριες» και οι «κρητίκαροι μακεδονομάχοι» του Λεωνίδα!
Μήπως να κάνουμε κι ένα μεγάλο συλλαλητήριο για να πάρουμε την Πόλη;