Κυπριακή εφημερίδα Πολίτης
15 Οκτωβρίου 2017
«Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν». Τον στίχο αυτό μας θυμίζει η πολιτική σκηνή της Κύπρου. Το παράδοξο είναι ότι στο νησί υπάρχει μια μεγάλη δυσαρμονία: Η οικονομία του είναι δυναμική και εξωστρεφής, ενώ η πολιτική κινείται σε άλλο μήκος κύματος. Οι οικονομικοί συντελεστές έχουν την ικανότητα της προσαρμογής στα δεδομένα της κάθε εποχής. Ετσι οι επιδόσεις τους ήταν και είναι σημαντικές. Δικό τους επίτευγμα αποτελεί η ευημερία, αλλά και η υπέρβαση της κρίσης. Η αυτονομία της οικονομικής και επιχειρηματικής ζωής από την πολιτική τάξη διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο για μια υγιή και βιώσιμη ανάπτυξη.
Αντιθέτως, τα προβλήματα ατροφίας, στρεβλώσεων και αγκυλώσεων που εμφανίζει το πολιτικό σύστημα το κρατούν στο τέλμα και στην αδράνεια. Το χειρότερο είναι ότι λειτουργούν ανασταλτικά για την πρόοδο και εξέλιξη. Φαίνεται καθαρά ότι εδώ και χρόνια οι εκπρόσωποί του έχουν ρίξει άγκυρα στο παρελθόν. Παγιδευμένοι σ’ αυτό, αδυνατούν να συγχρονίσουν τα βήματά τους με το παρόν και το μέλλον. Πόσω μάλλον να ανταποκριθούν στις νέες ανάγκες και απαιτήσεις.
Έτσι ερμηνεύεται και το γεγονός ότι στην πολιτική ατζέντα της Κύπρου κυριαρχούν ο εθνολαϊκισμός, η δημοκοπία και η μικροπολιτική. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα που αυτά καλλιεργούν μένει ίδια και απαράλλαχτη. Παρά τις μεταβολές που έχουν κατά καιρούς συντελεστεί, οι παθογένειες δεν μπορούν να ιαθούν. Εξ ου και το Κυπριακό διαιωνίζεται. Η επίλυση του μετακυλύεται συνεχώς στο διηνεκές. Η εθνική αυτή εκκρεμότητα δεν υφίσταται μόνο εξαιτίας της τουρκικής αδιαλλαξίας. Ούτε οφείλεται αποκλειστικά στις παλινωδίες της Τουρκίας. Η αναμφισβήτητη αυτή πραγματικότητα σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει ότι οι Ελληνοκύπριοι πολιτεύονται με σωστό και εύστοχο τρόπο. Δεν απαλείφει τις ευθύνες τους για τα αδιέξοδα που προέκυψαν στις πρωτοβουλίες που έχουν αναπτυχθεί μέχρι τώρα.
Η έλλειψη πολιτικής βούλησης, για την επίλυση του Κυπριακού, την οποία επισημαίνει στην τελευταία του έκθεση ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ είναι υπαρκτή. Τι άλλο να πει ο Αντόνιο Γκουτέρες; Μόνο όσοι συνειδητά εθελοτυφλούν το προσπερνούν. Το μήνυμά του, ηχηρό και ευθύβολο. Δεν επισκιάζεται από τις αυταρέσκειες της κυπριακής ηγεσίας. Δεν αμβλύνεται. Πράγματι στο Κραν Μοντανά χάθηκε μια ιστορική ευκαιρία, όπως επισημαίνει ο επικεφαλής των Ηνωμένων Εθνών, επιμερίζοντας τις ευθύνες και στις δύο πλευρές.
Το τι συνέβη είναι γνωστό. Οι παλινωδίες, σε συνδυασμό με την ατολμία, καθώς και οι υπολογισμοί -πολιτικοί, προσωπικοί, κομματικοί- αναμφίβολα έπαιξαν καταλυτικό ρόλο. Αυτή είναι η αλήθεια, αυτή είναι η πραγματικότητα. Πρυτάνευσαν ξανά οι κοντόφθαλμες στοχεύσεις. Μπροστά στον φόβο ότι μια ενδεχόμενη συμφωνία δεν θα ήταν αποδεκτή από την κοινή γνώμη προκρίθηκε η αναδίπλωση, εν όψει μάλιστα και της προεδρικής αναμέτρησης του Φεβρουαρίου. Ετσι βλέπουμε την πολιτική ζωή της Κύπρου να κινείται για άλλη μια φορά στον αστερισμό των εκλογών. Όλα πλέον υποτάσσονται σ’ αυτές.
Αποκαλυπτικά είναι τα όσα συνέβησαν κατά τη διάρκεια της παρέλασης της 1ης Οκτωβρίου, με τα ελληνικά αεροπλάνα να πετούν πάνω απ’ αυτή και τον υπουργό Άμυνας της Ελλάδας να καμαρώνει έμπλεος εθνικής περηφάνιας. Το μόνο που δεν έγινε ακόμη είναι η επίσημη νεκρανάσταση του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος. Καθίσταται πλέον εμφανές ότι το δίδυμο Κοτζιά-Καμμένου υπαγορεύει την πολιτική της Κύπρου. Ένα μείγμα αριστερο-ακροδεξιού εθνικισμού που αντικειμενικά αντιστρατεύεται την προοπτική επίλυσης του Κυπριακού. Η συνδρομή και η συμβολή του δεν περιορίστηκε μόνο στο Κραν Μοντανά. Συνεχίζει να εμμένει στις πολιτικές φαντασιώσεις αδυνατώντας να αντιληφθεί ότι η ανακύκλωση των αδιεξόδων είναι επιζήμια και για την Κύπρο και για την Ελλάδα και για τον Ελληνισμό. Η θεωρία «η μη λύση είναι καλύτερη από τη λύση» κυριαρχεί.