Παναγιώτης Κ. Ιωακειμίδης
Metarithmisi.gr, 14-9-2017
Δεκά οχτώ χρόνια σήμερα από τον αδόκητο θάνατο του Γιάννου Κρανιδιώτη. Δε ξέρω ποιά θα ήταν η εξέλιξη κάποιων θεμάτων όπως Κυπριακό, ελληνοτουρκικές σχέσεις, σχέσεις με Βαλκανικές χώρες και Ευρώπη, εάν δεν είχε χαθεί με τόσο τραγικό τρόπο στο αδιανόητο αεροπορικό δυστύχημα πριν ακριβώς δέκα οκτώ χρόνια σαν και σήμερα ( 14 Σεπτεμβρίου 1999) ο Γιάννος Κρανιδιώτης, αν. Υπουργός Εξωτερικών για ευρωπαικές υποθέσεις τότε. Μπορεί ένα άνθρωπος να αλλάξει τη ροή των εξελίξεων ; Σε ορισμένες περιπτώσεις ίσως μπορεί.
Ο Γιάννος Κρανιδιώτης είχε χαρίσματα σπάνια για έναν πολιτικό. Ήταν οραματιστής, είχε ένα όραμα για την Ευρώπη , για την Κύπρο ( πρωτίστως) και για την Ελλάδα. Αλλά ήταν ταυτόχρονα και πραγματιστής, ρεαλιστής Ο οραματιστής μερικές φορές κινδυνεύει να γίνει όμηρος του οράματος του, να μην μπορεί να δει καθαρά την πραγματικότητα. Ο Γκ. Σρέντερ, ο πρώην Γερμανός καγκελάριος , είχε πει ότι «όταν ακούω κάποιον που μου λέει ότι έχει απλά και μόνο ένα όραμα του λέω ότι, ίσως έχει ανάγκη να δει έναν ψυχίατρο» . Θα πρέπει να είναι ταυτόχρονα και πραγματιστής. Και ο Γιάννος Κρανιδιώτης συνδύαζε το όραμα με το ρεαλισμό..
Ήταν αποφασιστικός, επέμενε σε αποφάσεις αλλά ήταν και ευέλικτος. Ήξερε ότι μια απόφαση για να υιοθετηθεί χρειάζεται και η ευελιξία που επιτρέπει τους συμβιβασμούς. Γιατί χωρίς αυτή την ευελιξία και τους συμβιβασμούς δεν φθάνεις ποτέ σε ένα αποτέλεσμα. Ήταν ιδεολόγος, αλλά ήταν και συναινετικός. Και βεβαίως ήταν μεγάλος πατριώτης καθώς αγαπούσε την Κύπρο όπως αγαπούσε την Ελλάδαψ και την Ευρώπη. Αλλά δεν ήταν εθνικιστής. Ήταν Ευρωπαίος, Έλληνας, Κύπριος πατριώτης. Αυτά ήταν τα χαρίσματα του που του επέτρεψαν να καταγράψει αυτό το σημαντικό έργο που κατέγραψε. Κυρίως να ανοίξει τη διαδικασία για την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαική Ένωση, ένταξη που πραγματοποιήθηκε τελικά το Μαίο 2004 κυρίως χάρις στην στρατηγική και σχέδιο του Κ. Σημίτη . Ο Γ. Κρανιδιώτης είδε την ένταξη ως καταλύτη για την επίλυση του Κυπριακού προβλήματος . Θεώρούσε-και ορθώς- ότι η σωστή, ευρυματική αξιοποίηση της συμμετοχής στην Ευρωπαική Ένωση από τη Λευκωσία και Αθήνα θα μπορουσε να οδηγήσει την επίλυση του Κυπριακού . Ατυχώς ούτε η Λευκωσία ούτε η Αθήνα θέλησαν να ακολουθήσουν αυτή την Ευρωπαική στρατηγική. Μάλλον το αντίθετο. Η Λευκωσία « χρησιμοποίησε» την συμμετοχη της στην ΕΕ περισσότερο ως παράγοντα- εμπόδιο παρά ως τον καταλύτη για την επίλυση. Το αποτελεσμα ειναι ότι το Κυπριακό παραμένει άλυτο και μετα το πρόσφατο ναυάγιο του Κράν Μοντανα χωρίς προοπτική επίλυσης στη λογική της διζωνικής, δικοινωτικής ομοσπονδίας.
Η πλήρης ακυρωση του οράματος Γιάννου Κρανιδιώτη…