Γιάννης Μεϊμάρογλου
Metarithmisi.gr, 25-6-2017
Ο Αλέξης Τσίπρας επισημοποιεί με τον πιο ευθύ και κατηγορηματικό τρόπο, σε Κυριακάτικη συνέντευξή του, το σχέδιο που επεξεργάζονται εδώ και αρκετό καιρό συγκεκριμένα πολιτικά και εκδοτικά συμφέροντα:
«Θα χαιρόμασταν ειλικρινά αν (το ΠΑΣΟΚ) έβρισκε ξανά τον προοδευτικό του προσανατολισμό, αλλά και το κουράγιο να ανοίξει έναν ειλικρινή και χωρίς προκαταλήψεις διάλογο με την κυβερνώσα Αριστερά, τον ΣΥΡΙΖΑ, για την προοπτική της προοδευτικής διακυβέρνησης μετά το τέλος των μνημονίων. Εμείς, πάντως, θα είμαστε εκεί»
Η υλοποίηση του σχεδίου ξεκίνησε ουσιαστικά με την κατάθεση του εκλογικού νόμου της απλής αναλογικής που η υπερψήφισή του και από το ΠΑΣΟΚ/ΔΗΣΥ είχε αποτραπεί την τελευταία στιγμή. Είναι απόλυτα κατανοητό να επιδιώκει ο πρωθυπουργός να διασώσει με κάθε τρόπο τόσο το κυβερνητικό του παρελθόν όσο και το πολιτικό του μέλλον.
Το ζητούμενο είναι η αντίδραση-απάντηση της άλλης πλευράς. Η ανοιχτή πρόσκληση Τσίπρα αναδιαμορφώνει ουσιαστικά και ξεκαθαρίζει την ατζέντα του επικείμενου συνεδρίου της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Το θέμα στο οποίο έχει καθήκον να απαντήσει το συνέδριο δεν είναι αν θα διατυπώσει την πρόσκληση για τη δημιουργία νέου ενιαίου φορέα ούτε αν η μορφή του φορέα αυτού θα είναι νέο κόμμα ή ομοσπονδία πολιτικών δυνάμεων. Ούτε βέβαια οι διαδικασίες συγκρότησης, ο τρόπος εκλογής του αρχηγού ή άλλα διαδικαστικού χαρακτήρα θέματα.
Το μοναδικό πολιτικό ζήτημα στο οποίο καλούνται να απαντησουν οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και των άλλων δυνάμεων της ΔΗΣΥ, οι πολιτικές προσωπικότητες που αποφάσισαν να πάρουν μέρος, όπως και οι σύνεδροι που έχουν οριστεί να συμμετάσχουν, είναι αν θα αφήσουν ανοιχτό το ενδεχόμενο να ξεπλύνουν την καταστροφική για τη χώρα συνεταιριστική διακυβέρνηση αριστεράς – ακροδεξιάς και αν ναι, στο όνομα ποιων σκοπιμοτήτων.
Η αλήθεια είναι ότι το τελευταίο διάστημα πολλαπλασιάζονται από την πλευρά ηγετικών στελεχών της ΔΗΣΥ οι δηλώσεις προετοιμασίας μιας τέτοιας εξέλιξης.Προβάλουν την ανάγκη μιας οικουμενικής κυβέρνησης που θα βγάλει τη χώρα από την κρίση και η οποία θα περιλαμβάνει όλες τις «φιλοευρωπαϊκές» δυνάμεις, επομένως και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Οι δηλώσεις αυτές γίνονται με πλήρη επίγνωση ότι ο σχηματισμός μιας οικουμενικής κυβέρνησης είναι απολύτως ανέφικτος. Η σημερινή κυβέρνηση δεν έδειξε καμιά διάθεση συναίνεσης – ούτε καν στοιχειώδους διαβούλευσης – στα χρόνια που κυβερνάει ακόμα και όταν οι αποφάσεις της δεσμεύουν τη χώρα για διάστημα πολύ μεγαλύτερο από αυτό για το οποίο έχει εκλεγεί από τον ελληνικό λαό.
Την προοπτική αυτή αποκλείει άλλωστε στη συνέντευξή του και ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Καλεί, χαρακτηριστικά, την Φώφη Γεννηματά να πάρει θέση στην ατζέντα Μητσοτάκη, με στόχο, «να διαπιστώσουμε τουλάχιστον αν βρισκόμαστε από την ίδια ή από την άλλη πλευρά της αβύσσου». Είναι φανερό ότι δεν ενδιαφέρεται για τη σωτηρία της χώρας αλλά για τη σωτηρία του ίδιου και της παράταξής του.
Ας μην προσπαθήσει λοιπόν κανείς να αποδράσει από το πολιτικό δίλημμα που έτσι κι αλλιώς έχει ήδη τεθεί. Το χαλί της βολικής αοριστίας δεν μπορεί να χωρέσει το μεγάλο πρόβλημα της χώρας. Γενικόλογες πομπώδεις καταγγελίες του αριστερού λαϊκισμού και των συντηρητικών πολιτικών δεν μπορούν να κρύψουν την απάντηση στο δίλημμα που από σήμερα εκκρεμεί και επίσημα.
Σχεδιάζει η ΔΗΣΥ έναν φορέα που ονειρεύεται να γυρίσει τη νέα σελίδα της κεντροαριστεράς μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ ή μια ενιαία και ισχυρή προοδευτική παράταξη που θα προσπαθήσει να επιβάλλει τις αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις που επείγουν, προκειμένου η Ελλάδα να βγει από την κρίση παραμένοντας στον σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Από την απάντηση που θα δοθεί θα εξαρτηθεί και το αν η συγκρότηση του νέου φορέα θα αφορά όλες τις δυνάμεις του προοδευτικού μεταρρυθμιστικού χώρου ή μόνο τα μέλη της ΔΗΣΥ που συγκινούνται από αυτήν.