Εφημερίδα Η Αξία
17 Μαρτίου 2012
Προφανώς όλα τα παραπάνω ζητήματα είναι για τις πολιτικές δυνάμεις λεπτομέρειες. Μάλιστα, προκειμένου να μην δυσαρεστήσουν κανέναν, στρογγυλεύουν τον λόγο τους με γενικόλογες απόψεις, ασαφείς διακηρύξεις. Στην ουσία, καταφεύγοντας στον βερμπαλισμό και χρησιμοποιώντας μια ξεπερασμένη πολιτική ρητορεία, το μόνο που κάνουν είναι να εκφράζουν τη συμπάθεια και την κατανόησή τους για τους χτυπημένους από την κρίση πολίτες, ξεχνώντας ότι είναι οι κύριοι υπεύθυνοι της κατάστασης.
Το μεγάλο έλλειμμα διακυβέρνησης που αντιμετωπίζει η χώρα είναι εμφανές. Το βιώσαμε πολύ έντονα κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του Γιώργου Παπανδρέου ή στη συνέχεια όταν οι κυβερνητικοί εταίροι, ο καθένας για διαφορετικό λόγο, προσπαθούσαν να απομειώσουν πολιτικά και να περιορίσουν χρονικά το εγχείρημα Παπαδήμου.
Στην πραγματικότητα εδώ και δυόμισι χρόνια, η χώρα στηριζόταν στις προτάσεις και στα υποδείγματα της Τρόικας. Οι θέσεις των εγχώριων πολιτικών κομμάτων δεν συνιστούσαν πολιτικό σχέδιο, ήταν αποσπασματικές και εστίαζαν σε επιμέρους ζητήματα. Στην ουσία περιορίζονταν στον σχολιασμό των μνημονιακών προτάσεων και λειτουργούσαν συμπληρωματικά στις υποδείξεις των εταίρων και δανειστών μας.
Η πολιτική αυτή υστέρηση φαίνεται να συμβαδίζει και με τη θεσμική. Αυτό εξάλλου αποδεικνύει και η παρουσία της Task Force στην Ελλάδα. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι αναθέσαμε σε Γάλλους εμπειρογνώμονες να μας υποδείξουν ποια θα είναι η δομή της δημόσιας διοίκησης και σε Ολλανδούς την οργάνωση του Κτηματολογίου.
Κι αυτό όχι γιατί δεν διαθέτουμε ικανές και επαρκείς δυνάμεις, αλλά γιατί το πολιτικό σύστημα, αδυνατώντας να προχωρήσει στον εκσυγχρονισμό και στη μεταρρύθμιση απολιθωμένων και αναχρονιστικών δομών, αποδεικνύεται ανίκανο να τις κινητοποιήσει. Εξάλλου για το μόνο που νοιάζεται είναι η συντήρηση και η διαιώνιση της κυριαρχίας του.
Το ότι οι πολιτικές δυνάμεις δεν διαθέτουν στρατηγική γίνεται περισσότερο εμφανές και από την τακτική τους εν όψει των εκλογών. Όλα τα κόμματα, μηδενός εξαιρουμένου, αντί να μας πουν με ποιες πολιτικές, με ποιο σχέδιο, με ποιες προτεραιότητες μπορεί η χώρα να αποκτήσει στιβαρή και αποτελεσματική διακυβέρνηση, επέλεξαν τον εύκολο δρόμο του λαϊκισμού και των στείρων αντιπαραθέσεων.
Αποσκοπώντας στη συγκάλυψη των πολιτικών τους ελλειμμάτων, αποφάσισαν να αυτοπροσδιοριστούν με βάση τα μνημόνια, θέτοντας νέα διαχωριστική γραμμή που στηρίζεται στο αυθαίρετο και προσχηματικό δίπολο μνημονιακοί-αντιμνημονιακοί. Γύρω από το δίπολο αυτό παρακολουθούμε διάφορες πολιτικές μεταμορφώσεις και διαφοροποιήσεις.
Η αντιμνημονιακή Νέα Δημοκρατία συνιστά παρελθόν, ενώ οι υπεύθυνοι για το μνημόνιο σηκώνουν αντιμνημονιακή παντιέρα. Νέα ευκαιριακά «αντιμνημονιακά» σχήματα δημιουργούνται, τα οποία δεν διστάζουν να καταφύγουν σε ανάρμοστες πολιτικές και ιδεολογικές συνευρέσεις. Μοναδικό τους σκοπός, η πολιτική επιβίωση των πρωταγωνιστών τους.
Ωστόσο, την απουσία στρατηγικής για τη διακυβέρνηση της χώρας δεν μπορεί να την καλύψει κανένα πολιτικό τέχνασμα. Γι’ αυτό τα κόμματα -το καθένα ξεχωριστά- οφείλουν να καταθέσουν τη δική τους αφήγηση για την έξοδο της χώρας από την κρίση.
Άλλωστε, το ζητούμενο δεν είναι το μέγεθος και το εύρος της πολιτικής κυριαρχίας τους, αλλά η ανασύσταση της χώρας. Το εγχείρημα αυτό χρειάζεται συγκεκριμένες, συγκροτημένες και ξεκάθαρες πολιτικές. Απαιτεί πολιτικές ρεαλισμού και πραγματισμού.