Εφημερίδα Έθνος
6 Σεμπτεβρίου 2013
Εκτός από τη χώρα και την κοινωνία θύμα της κρίσης υπήρξε και ο αποκαλούμενος κεντροαριστερός χώρος. Μάλιστα, ο πολιτικός του εκφραστής, το ΠΑΣΟΚ, οδηγήθηκε σε καταβαράθρωση. Η ήττα που υπέστη είναι στρατηγική. Το άλλοτε κραταιό και πολυδύναμο κόμμα της Μεταπολίτευσης δεν θυμίζει σε τίποτα τον παλιό εαυτό του. Οι κοινωνικές δυνάμεις που επί δεκαετίες το υποστήριζαν έχουν αποσύρει την εμπιστοσύνη τους. Του χρεώνουν ανεπάρκεια και διαχειριστική ανικανότητα. Εξάλλου, βιώνουν τις συνέπειες των ολέθριων πολιτικών του.
Στην πραγματικότητα το ΠΑΣΟΚ είναι ένα πουκάμισο αδειανό. Η δυστοκία του να συνθέσει μια νέα στρατηγική πρόταση εξόδου από την κρίση, η οποία ταυτόχρονα θα έχει ορίζοντα τη μεταμνημονιακή Ελλάδα, είναι εμφανής. Ο αμφίσημος πολιτικός του λόγος δεν μπορεί να πείσει. Βρίσκεται σε αναντιστοιχία με τις σημερινές ανάγκες και απαιτήσεις. Ως κυβερνητικός εταίρος προσπαθεί να συγκεράσει τις δεσμεύσεις και υποχρεώσεις της χώρας με διάφορες υποτιθέμενες φιλολαϊκές διακηρύξεις. Αδυνατεί να οικοδομήσει αυθύπαρκτη πολιτική παρουσία και κατά συνέπεια να αποκτήσει νέα ταυτότητα. Το πρόβλημα αυτό, σε συνδυασμό και με την απουσία ελκυστικής δημόσιας εικόνας, καθίσταται τροχοπέδη στην απόπειρα ανάκτησης των δυνάμεών του.
Η προσπάθειά του να καλλιεργήσει ένα κλίμα συσπείρωσης μπορεί να αφυπνίζει τα κομματικά αντανακλαστικά, όμως σε καμιά περίπτωση δεν φαίνεται να συγκινεί την από και καιρό απολεσθείσα κοινωνική του βάση. Άλλωστε, η επαναπροσέγγισή της δεν θα γίνει με την ωραιοποίηση του κυβερνητικού παρελθόντος και -το σημαντικότερο- χωρίς το απαραίτητο νέο πολιτικό υπόβαθρο.
Η ανασύσταση του ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να επιτευχθεί σε συνθήκες πολιτικού κενού, να στηριχθεί σε ξεπερασμένες συνταγές ή στην παλιά πολιτική ύλη. Όταν οι συνθήκες αλλάζουν τόσο δραματικά, τα εργαλεία του παρελθόντος καθίστανται αναποτελεσματικά. Ο προοδευτικός λόγος αποδεικνύεται αξιόπιστος και φερέγγυος όταν οι προτάσεις και οι θέσεις του είναι οικονομικά βιώσιμες και αποτελεσματικές. Ο γνωστός φορμαλισμός που υπόσχεται κοινωνικό κράτος και αναδιανεμητικές πολιτικές, αγνοώντας τα ασφυκτικά δημοσιονομικά περιθώρια, ανακυκλώνει τα υπάρχοντα αδιέξοδα.
Ως εκ τούτου η ανάκαμψη του ΠΑΣΟΚ εξαρτάται από την ικανότητά του να διαβάσει και να αποκρυπτογραφήσει τα νέα δεδομένα. Αντί να κλείνει το μάτι στις δυνάμεις που αποστρέφονται τις αλλαγές, καλείται να θεμελιώσει μια σύγχρονη και ρεαλιστική στρατηγική πρόταση, για ένα βιώσιμο παραγωγικό και οργανωτικό μοντέλο της μεταμνημονιακής Ελλάδας.