Εφημερίδα Έθνος
27 Σεμπτεβρίου 2013
Η αποδιάρθρωση του πολιτικού συστήματος είναι εμφανής. Οι ενδογενείς του αδυναμίες δεν του επιτρέπουν να ανταποκριθεί αποτελεσματικά στις επείγουσες ανάγκες και στα φλέγοντα ζητήματα που αντιμετωπίζει η χώρα και η οικονομία. Η προσαρμογή του στη νέα κοινωνική πραγματικότητα αντικειμενικά καθίσταται δύσκολη.
Δεν είναι τυχαίο που η πλειονότητα της κοινής γνώμης το θεωρεί υπεύθυνο για την κρίση και τη χρεοκοπία, καταφεύγοντας με ευκολία στην απαξίωση του. Τα μεγάλα ποσοστά που εμφανίζει η αδιευκρίνιστη ψήφος δείχνουν ότι η κρίση εκπροσώπησης είναι υπαρκτή και έντονη. Παράλληλα, μια μερίδα πολιτών, υιοθετώντας ανορθολογικές προσεγγίσεις, εξακολουθεί να φλερτάρει με τα αποκαλούμενα αντισυστημικά σχήματα. Ένα κράμα εθνικολαϊκισμού τροφοδοτεί τις μικρές, αλλά υπαρκτές δεξαμενές τους.
Η εμφάνιση της Χρυσής Αυγής δεν οφείλεται μόνο στο μνημόνιο. Το υβρίδιό της προέρχεται από διασταύρωση των πολιτικών του λαϊκισμού, της μισαλλοδοξίας και του εθνικισμού, οι οποίες προϋπήρχαν στο κοινωνικό, πολιτικό και θεσμικό υπόστρωμα. Κατά καιρούς, κόμματα, σχήματα, συνδικαλιστικές οργανώσεις, ΜΜΕ, ακόμα και η Εκκλησία και η Δικαιοσύνη, είτε τις υποτίμησαν και τις ανέχτηκαν, είτε τις πλειοδότησαν, τις τροφοδότησαν και τις χρησιμοποίησαν για τους σκοπούς τους. Εκπρόσωποί τους, αρνούμενοι τον ορθολογισμό και σκιαμαχώντας, χρόνια τώρα, δημιούργησαν τις προϋποθέσεις να αναπτυχθεί η ρητορική των ψεκασμών και της σβάστικας.
Σήμερα το πολιτικό σύστημα θερίζει τις θύελλες από τους ανέμους που έσπειρε. Γι’ αυτό και δεν είναι σε θέση, δεδομένης και της αποσύνθεσής του, να αντιπαρατεθεί αποτελεσματικά με τον λαϊκισμό και τον εθνικισμό. Στην ουσία αντιμάχεται τον ανορθολογικό εαυτό του, ο οποίος δεν εξέθρεψε μόνο ακραία πολιτικά εκτρώματα, αλλά οδήγησε και τη χώρα στο χείλος του γκρεμού.
Η αδυναμία του πολιτικού συστήματος είναι εγγενής. Οφείλεται στην απροθυμία του να οριοθετηθεί με σαφή τρόπο -και κυρίως να απεξαρτηθεί- από τις συγκεκριμένες πολιτικές, ακολουθώντας μια καθαρή και ενιαία στρατηγική. Ο εξοστρακισμός του λαϊκισμού και του εθνικισμού δεν θα επιτευχθεί με τις αμφισημίες και τις σκοπιμότητες της ΝΔ ούτε με τις υπεραπλουστεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Τόσο η θεωρία των δύο άκρων όσο και η μονοθεματική αντιμνημονιακή ατζέντα οδηγούν σε νέα αδιέξοδα. Οι ασάφειες και οι μονομέρειες δεν συνιστούν στρατηγική. Περισσότερο στοχεύουν στη δημιουργία εντυπώσεων, ενώ το μόνο που εξυπηρετούν είναι οι πρόσκαιρες μικροκομματικές σκοπιμότητες.