Εφημερίδα Η Αξία
26 Νοεμβρίου 2011
Χρειάστηκε να αναδειχθεί Πρωθυπουργός ο κ. Λουκάς Παπαδήμος για να αντιληφθούμε ότι η πολιτική μπορεί να έχει κι ένα άλλο πρόσωπο, έναν διαφορετικό λόγο.
Το γεγονός αυτό ξάφνιασε θετικά την κοινή γνώμη, η οποία άκουσε τον Πρωθυπουργό, στη Βουλή κατά την συζήτηση επί των προγραμματικών δηλώσεων, να μιλά συγκεκριμένα, συγκροτημένα, με καθαρότητα, αυθεντικότητα και ουσιαστική πολιτικότητα. Τον παρακολούθησε να αποτυπώνει με διαύγεια τις ιδέες και τις απόψεις, τις προτάσεις και τις θέσεις του.
Σε αντιδιαστολή με τους εκπροσώπους της υπάρχουσας πολιτικής τάξης, ο νέος Πρωθυπουργός δεν κατέφυγε σε αοριστολογίες, κοινοτοπίες και κλισέ. Δεν μίλησε περί διαγραμμάτων ούτε υιοθέτησε τους γνωστούς φορμαλισμούς.
Άλλωστε, οι πολίτες, καιρό τώρα, έχουν πάψει να συγκινούνται από το λόγο των πολιτικών. Και το χειρότερο, τον αποστρέφονται, καθώς στη συνείδησή τους έχει ταυτιστεί με το βερμπαλισμό, τις κενές περιεχομένου διακηρύξεις, τις εκατέρωθεν καταγγελίες και τα εκβιαστικά διλήμματα.
Βέβαια, εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι, χρόνια τώρα, η δημόσια πολιτική συζήτηση εσκεμμένα είναι αόριστη, γενικόλογη, θολή και συγκεχυμένη. Συνειδητά και εντέχνως θολώνει τα νερά για να τα χωρά όλα και να τα υπονοεί όλα, χωρίς να αναλαμβάνει καμιά δέσμευση, καμιά ευθύνη.
Ο τεχνοκράτης όμως Λουκάς Παπαδήμος ήρθε και μας έδειξε πώς ο ουσιαστικός πολιτικός λόγος μιλάει για το διά ταύτα, αναφέρεται στο συγκεκριμένο, στέκεται στο ουσιώδες, απευθύνεται όχι στο θυμικό, αλλά στη λογική κρίση του πολίτη, αντιμετωπίζοντάς τον ως υποκείμενο της ιστορίας. Ο τεχνοκράτης Λουκάς Παπαδήμος απέδειξε ότι διαθέτει ισχυρότερη και βαθύτερη πολιτικότητα.
Τα όσα υποστήριξε δεν συνιστούσαν σχολιασμό των γεγονότων, δεν παρέπεμπαν στη συνήθη ψευδεπίγραφη μυθολογία των εκπροσώπων της πολιτικής. Παρουσιάζοντας συγκεκριμένο πολιτικό υπόδειγμα, προσέδωσε στην πολιτική την πραγματική της διάσταση και ανάδειξε τη δυνατότητά της να μετουσιωθεί σε πράξη.
Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαία η μεγάλη ανταπόκριση που είχε η πρώτη δημόσια τοποθέτηση του νέου Πρωθυπουργού. Εκτός από τη σοβαρότητα, το κύρος και την αξιοπιστία που απέπνεε ο ίδιος, παρουσίασε με ενάργεια και σαφήνεια, τις δυνατότητες και τις προοπτικές που έχουμε ως χώρα, ως κοινωνία, ως πολίτες, αν διαθέτουμε στρατηγική και σχέδιο, αν θέτουμε συγκεκριμένους στόχους και καταβάλλουμε προσπάθειες για την επίτευξή τους.
Και η ειρωνεία είναι ότι στο άκουσμα του ονόματος του Λουκά Παπαδήμου, πολλοί -συμπεριλαμβανομένων και των εκπροσώπων των ΜΜΕ- βιάστηκαν να του βάλουν την ταμπέλα του τεχνοκράτη, αποδίδοντάς του στην ουσία απολιτικά χαρακτηριστικά. Λες και η τεχνοκρατική γνώση και η επιστημονική τεκμηρίωση αντιμάχονται την πολιτικότητα!
Εν μέρει κάτι τέτοιο ήταν αναμενόμενο, αφού τόσα χρόνια που η πολιτική έχει υποκατασταθεί από τη μικροπολιτική, τον καταγγελτικό λόγο και τον μανιχαϊσμό, η τεχνοκρατική διάσταση και οπτική των πραγμάτων θεωρείται -ειδικά από τα κομματικά επιτελεία- εξοβελιστέα, σχεδόν επικίνδυνος ιός.
Ωστόσο, η αυθεντική πολιτικότητα του Λουκά Παπαδήμου αναδείχθηκε και από το γεγονός ότι έπειτα από πολύ καιρό έθεσε στο Ελληνικό Κοινοβούλιο το αυτονόητο, αυτό που κανείς από τους αρχηγούς των δύο μεγάλων κομμάτων δεν έθιξε: Το διακύβευμα της περιόδου.
Ο νέος Πρωθυπουργός, ξαναπιάνοντας το νήμα της ευρωπαϊκής στρατηγικής της χώρας εκεί που το εγκατέλειψαν οι εθνοκεντρικές ηγεσίες τα τελευταία χρόνια, έθεσε ξεκάθαρα το σημερινό διακύβευμα και πάνω σ’ αυτό οικοδόμησε μια ολοκληρωμένη και εμπροσθοβαρή στρατηγική. Μια στρατηγική που είναι μονόδρομος αν η Ελλάδα θέλει να αποφύγει τον εφιάλτη της δραχμής.
Απέδειξε έτσι την ένδεια των πολιτικών ηγεσιών. Έκανε σαφές ότι τα τεχνάσματα, οι μεθοδεύσεις, οι εκβιασμοί, οι ρητορείες, οι διακηρύξεις τους, οι δήθεν δεσμεύσεις τους, την ώρα που η χώρα βρίσκεται με το ένα πόδι στον γκρεμό, δεν είναι τίποτα άλλο από επιπόλαια και ευτελή στρατηγήματα. Σίγουρα πάντως δεν είναι στρατηγική.
Σήμερα όλοι οφείλουμε να κατανοήσουμε -και σ’ αυτό νομίζω ότι η συμβολή του νέου Πρωθυπουργού θα είναι καταλυτική- την ανάγκη ενός εθνικού σχεδίου που θα στηρίζεται σε μια μακρο-στρατηγική, ιεραρχώντας στόχους και επιδιώξεις για την οικονομία, για την κοινωνία, για τους πολίτες.
Στην εποχή του μνημονίου, του μεσοπρόθεσμου, της δανειακής σύμβασης η πολιτική έχει ζωτική ανάγκη από ένα «τεχνικό δελτίο έργου», το οποίο θα υποδεικνύει, βήμα βήμα, το πώς, με ποιους, πότε και με τι μέσα θα γίνουν πράξη οι μεγάλες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που είναι επείγουσας σημασίας για τη χώρα και την οικονομία.