Εφημερίδα Η Αξία
12 Νοεμβρίου 2011
Τα όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες στη χώρα μας πιστοποιούν με τον πιο έντονο τρόπο την κυριαρχία της ελαφρότητας. Της ελαφρότητας με την έννοια της επιπολαιότητας, της απουσίας σοβαρότητας, του ανερμάτιστου, της έλλειψης επαφής με την πραγματικότητα.
Η ελαφρότητα αυτή δεν ξεχωρίζει κομματικούς χρωματισμούς, δεν εντοπίζεται σε κάποια μόνο πολιτικά σχήματα, δεν αφορά δευτερεύουσες πλευρές του πολιτικού γίγνεσθαι. Βρίσκεται στον πυρήνα της διακυβέρνησης, της πολιτικής δράσης, στο είναι της πολιτικής.
Δεν συνιστούσε ελαφρότητα η ανερμάτιστη επιλογή για διενέργεια δημοψηφίσματος, το οποίο λειτούργησε αποσταθεροποιητικά στην παγκόσμια οικονομία και έθεσε σε κίνδυνο την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας;
Δεν συνιστούσε ελαφρότητα η παράδοξη ψήφος εμπιστοσύνης που ζητήθηκε από τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, προκειμένου να οδηγηθεί σε παραίτηση η κυβέρνηση;
Δεν αποδεικνύει ελαφρότητα ο τρόπος μετάβασης –παγκόσμια πρωτοτυπία- από τη διακυβέρνηση Παπανδρέου σε μια νέα διακυβέρνηση;
Δεν αποδεικνύουν ελαφρότητα οι τακτικισμοί, οι μικροπολιτικές μεθοδεύσεις, τα στρατηγήματα, στα οποία καταφεύγουν οι κομματικές ηγεσίες, προκειμένου να συγκροτήσουν μεταβατική κυβέρνηση και να ορίσουν νέο Πρωθυπουργό;
Δυστυχώς γίνεται περισσότερο από εμφανές πως η χώρα, σ’ αυτή την κρίσιμη και ιστορική συγκυρία, που κρίνεται το παρόν και το μέλλον της, καθίσταται έρμαιο, επιπόλαιων, ανερμάτιστων, μη σοβαρών, «ελαφρών» πολιτικών ηγεσιών.
Βέβαια, όλα αυτά δεν ενέσκηψαν ως κεραυνός εν αιθρία. Ήρθαν ως φυσική κατάληξη μιας δίχρονης διακυβέρνησης, η οποία δεν διέθετε πολιτική ατζέντα και πολιτικό ιστό. Ούτε στιβαρή πολιτική διεύθυνση. Ήταν ένα συνονθύλευμα χωρίς οργανική σύνδεση, μια κατάσταση «χύμα στο κύμα».
Μιας διακυβέρνησης, χωρίς αίσθηση των κινδύνων, που δεν κατανόησε ποτέ το βάθος και την έκταση της πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης και αυτοσχεδίαζε.
Μιας διακυβέρνησης απολιτίκ, η οποία υιοθετώντας λαϊκίστικες ρητορείες, πυροβολούσε και ενοχοποιούσε την πολιτική, καταφεύγοντας σε παλιομοδίτικα επικοινωνιακά τεχνάσματα.
Η ανεπάρκεια, η ανικανότητα, η απουσία αντανακλαστικών, η έλλειψη καθημερινού μάνατζμεντ είναι συμπτώματα που κατά καιρούς εμφανίζονται σε διάφορα κυβερνητικά σχήματα, κεντροδεξιών ή κεντροαριστερών κατευθύνσεων.
Όμως η σημερινή απίστευτη ελαφρότητα, που υποκαθιστά την πολιτική με ψευδεπίγραφες καινοτομίες, με υποτιθέμενες ρηξικέλευθες προτάσεις, με ηθικοπλαστικές διακηρύξεις και φαντασιώσεις, που στην ουσία υποβιβάζει τη διακυβέρνηση σε ΜΚΟ, αποδεικνύεται επικίνδυνη, διότι οδηγεί σε παραλυτικά φαινόμενα, εκθέτοντας ανεπανόρθωτα τη χώρα.
Αν κάτι χρειάζεται αυτή τη στιγμή η χώρα, εκτός από κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, είναι να κλείσει τους λογαριασμούς της με τους φορείς της ελαφρότητας.
Εξάλλου, αυτό που οδήγησε στη σημερινή ελαφρότητα ήταν η μετατροπή της πολιτικής σε εύκολη υπόθεση, σε παίγνιο ματαιόδοξων, αρχομανών και απολιτικών ηγεσιών.
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, το πολιτικό προσωπικό, με τις πρωτοβουλίες και τις δράσεις, με τις παρεμβάσεις και τις ενέργειές του, οφείλει να προσδώσει στην πολιτική έκφραση, στην πολιτική μέθοδο, στην πολιτική διαχείριση ουσιαστικό περιεχόμενο.