Εφημερίδα Έθνος
18 Οκτωβρίου 2013
Οι κυβερνητικές αρρυθμίες και δυσλειτουργίες αντί να εξουδετερώνονται, ενισχύονται. Η δικομματική συνεργασία αποδεικνεύεται ετεροβαρής. Τον πολιτικό τόνο και χρώμα δίνει το κόμμα της ΝΔ, ενώ το ΠΑΣΟΚ είναι σχεδόν ανύπαρκτο, καθώς καίριες πολιτικές αποφάσεις λαμβάνονται ερήμην του.
Ο κυβερνητικός λόγος δεν αποτελεί τη συνισταμένη ενός κοινού πλαισίου, κοινών προσεγγίσεων και επεξεργασιών. Υποκαθίσταται από τον κομματικό του ισχυρότερου εταίρου. Αυτό επιβεβαιώνουν οι εντάσεις και οι διαφωνίες σε καίρια ζητήματα, οι οποίες προκαλούν προσκόμματα στην εύρυθμη λειτουργία της κυβέρνησης, πλήττουν τη συνοχή και απομειώνουν την αποτελεσματικότητά της.
Η ΝΔ εδράζει την κυβερνητική της παρουσία στη διασφάλιση προϋποθέσεων για τη διεκδίκηση της αυτοδυναμίας στις επερχόμενες εκλογές, ενώ ταυτόχρονα διολισθαίνει σε συντηρητικές θέσεις, προσδοκώντας τον επαναπατρισμό των ψηφοφόρων από τις δεξαμενές της εθνικόφρονης και λαϊκιστικής ακροδεξιάς. Το ΠΑΣΟΚ, σαν φτωχός συγγενής, άγεται και φέρεται από επιλογές που αγνοεί και τις οποίες καλείται να υποστηρίξει, θέτοντας σε κίνδυνο την πολιτική του αυθυπαρξία.
Αντί να ακολουθούν συγκλίνουσες πορείες, σε καίρια θέματα της οικονομίας, της διοίκησης, των θεσμικών αλλαγών, οι κυβερνητικοί εταίροι εστιάζουν την προσοχή τους στην προώθηση προσωπικών στρατηγικών. Το άγχος διασφάλισης κομματικού οφέλους τούς καθιστά επιρρεπείς σε λαϊκισμούς και πελατειακές πολιτικές.
Στερούμενο συνεκτικού ιστού, το δικομματικό σχήμα αδυνατεί να ενισχύσει περαιτέρω την κυβερνησιμότητά του. Έχοντας μοναδική συνδετική ουσία τις μνημονιακές δεσμεύσεις και υποχρεώσεις, προσπαθεί να ανταποκριθεί σε αυτές, είτε λειαίνοντας κάποιες πλευρές τους είτε ετεροχρονίζοντας τις αποφάσεις του στο απώτερο μέλλον.
Παράλληλα, η κάθε πλευρά, καταφεύγοντας στο γνωστό παιχνίδι των εντυπώσεων, μετακυλίει στην άλλη την ευθύνη των σκληρών δημοσιονομικών μέτρων. Και οι δύο μαζί στοχοποιούν τον υπουργό Οικονομικών, εγκαλώντας τον για τις πολιτικές που οι ίδιες έχουν δεσμευτεί έναντι των δανειστών να εφαρμόσουν.
Τα δύο συγκυβερνώντα κόμματα επιδιδόμενα από τώρα στην άγρα ψήφων, πολιτεύονται με μόνιμη επωδό την ανάγκη χαλάρωσης των δημοσιονομικών μέτρων. Αδιαφορώντας για τις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, περιορίζονται στην άτεχνη και άνευρη διαχείριση.
Ωστόσο, η Ελλάδα, σήμερα περισσότερο από ποτέ, έχει ανάγκη από ξεκάθαρες, στοχευμένες και αποτελεσματικές πολιτικές. Αν η δικομματική κυβέρνηση δεν αποκτήσει καθαρή και συνεκτική ατζέντα και, κυρίως, κοινή στόχευση για τα μείζονα προβλήματα της χώρας και της οικονομίας, θα αποδεικνύεται όλο και πιο αδύναμη και αναποτελεσματική.