Εφημερίδα Έθνος
27 Οκτωβρίου 2006
Αν κάτι σημαντικό κατέδειξαν οι πρόσφατες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές για την αυτοδιοίκηση είναι η ανάγκη να πολιτικοποιήσουμε… την πολιτική.
Η εκτίμηση αυτή δεν είναι φραστικός νεολογισμός, ούτε συνιστά παραδοξολογία. Απορρέει από τη διαπίστωση ότι η πραγματική πολιτική, αυτή που συνδέεται με τις ανάγκες και τα προβλήματα των πολιτών, της κοινωνίας, της χώρας, είναι απούσα από τη δημόσια συζήτηση και αντιπαράθεση. Αντιθέτως, αυτό που είδαμε να κυριαρχεί στις τελευταίες εκλογές, είναι οι τυφλές κομματικές διαμάχες, οι εσωκομματικοί διαξιφισμοί και εν τέλει οι ανάγκες των ίδιων των κομμάτων και του πολιτικού προσωπικού τους.
Χαρακτηριστική ήταν η στάση των κομμάτων αμέσως μετά τις εκλογές. Η Νέα Δημοκρατία, γνωρίζοντας ότι αντιμετωπίζει κρίση εμπιστοσύνης, λόγω της κυβερνητικής πολιτικής, κατέφυγε σε μια καινοφανή θεωρία και εξέλαβε το μήνυμα των εκλογών ως στήριξη στην επιτάχυνση των «μεταρρυθμίσεων». Το ΠΑΣΟΚ, θέλοντας να δείξει ότι είναι μια εν δυνάμει κυβερνώσα παράταξη, βιάστηκε να βγάλει τα δικά του πολιτικά συμπεράσματα, αγνοώντας κρίσιμες παραμέτρους που θα έπρεπε να μελετήσει με περισσότερη προσοχή. Όσο για την Αριστερά, για άλλη μια φορά έδειξε, ότι δεν μπορεί να απεγκλωβιστεί από τις ιδεοληπτικές εμμονές της και τις ομιχλώδεις ιδέες της.
Συνεπώς, για μια ακόμη φορά αποκαλύπτεται, η ουσιαστική διάσταση που υπάρχει ανάμεσα στις ανάγκες των πολιτών και των κομμάτων. Οι στόχοι και οι επιδιώξεις τους δεν είναι ταυτόσημοι, δεν συγκλίνουν. Ξεκινούν από άλλη αφετηρία και κινούνται σε διαφορετική τροχιά.
Το υπάρχον κομματικό σύστημα είναι αλλού. Αρνείται επιδεικτικά να αφουγκραστεί τις ανάγκες της κοινωνίας και των πολιτών. Το κύριο μέλημα των κομμάτων είναι η επιβεβαίωση της αυθεντίας τους, και η δικαίωση των προαποφασισμένων επιλογών τους.
Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα, οι προαποφασιμένες επιλογές βρέθηκαν σε ευθεία αντίθεση με τις εκφρασμένες επιθυμίες των τοπικών κοινωνιών, ακόμη και της κομματικής βάσης. Τα κόμματα δεν έδειξαν να αντιλαμβάνονται τη βοή των νέων ποταμών που διαπερνούν το κοινωνικό αρχιπέλαγος.
Η πραγματική πολιτική όμως δεν είναι συνώνυμη των αποστεωμένων κομματικών μηχανισμών, του παρασκηνίου και της ίντριγκας. Οι προσπάθειες ιδεολογικού αποχρωματισμού που έντεχνα καλλιεργούνται, απογυμνώνουν την πολιτική από την ουσία της, δίνοντας μόνο την παραπολιτική διάσταση και καθιστώντας τη υπόθεση των ειδικών της εξουσίας.
Η πραγματική πολιτική ενέχει τη δημιουργία, την προσφορά. Για να παραφράσουμε τον Νίτσε, κάνουμε πολιτική για να μην πεθάνουμε από την αλήθεια. Την πραγματικότητα των σκληρών, αδυσώπητων και ανταγωνιστικών αντιθέσεων των σύγχρονων κοινωνιών.