Κυπριακή εφημερίδα Πολίτης
22 Ιανουαρίου 2017
Ο μανιχαϊσμός αποτελεί μία από τις πιο ισχυρές παθογένειες της πολιτικής ζωής. Η φιλοσοφία του εδράζεται στη λογική της ύπαρξης δύο εκδοχών, του καλού και του κακού, του δίκαιου και του άδικου, αποκλείοντας οτιδήποτε άλλο. Έτσι στην Κύπρο έχει διαμορφωθεί ένα διχαστικό κλίμα, το οποίο αντιστρατεύεται την επίλυση του εθνικού προβλήματος. Τα όσα δήλωσε προχθές ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Β’ στην εκδήλωση για τον Μακάριο, παρουσία των Προέδρων της Κυπριακής και Ελληνικής Δημοκρατίας κυρίων Αναστασιάδη και Παυλόπουλου, είναι αποκαλυπτικά. Υποστηρίζοντας ότι μια «κακή λύση θα φέρει συμφορές στον κυπριακό λαό», εμφανίστηκε υπέρμαχος της μη λύσης.
Αντίστοιχες προσεγγίσεις αποτέλεσαν την πρώτη ύλη για την ύπαρξη και ενδυνάμωση ενός μετώπου άρνησης. Αν και οι δυνάμεις που το συγκροτούν έχουν διαφορετικές αφετηρίες και εκπροσωπούν –υποτίθεται- εκ διαμέτρου αντίθετα πολιτικά ρεύματα, κοινή τους συνισταμένη αποτελεί η αντίδραση σε οποιαδήποτε πρωτοβουλία αναλήφθηκε στο παρελθόν, απώτερο και πρόσφατο. Τα επιχειρήματα που επικαλούνται άλλοτε είναι βάσιμα και άλλοτε προσχηματικά. Στην πραγματικότητα, όμως, υποκρύπτουν μια βαθιά αντίθεση στη συνύπαρξη με τους Τουρκοκυπρίους. Εξ ου και οι θιασώτες της μη λύσης εγκαλούν τον Μακάριο διότι το 1977 υιοθέτησε τη θέση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας.
Οι αποκαλούμενοι «απορριπτικοί» συνιστούν αμάλγαμα εσωστρεφών, συντηρητικών, αντιδραστικών και εθνικιστικών απόψεων. Ουσιαστικά είναι φορείς διατήρησης του σημερινού status quo. Αποδέχονται τα τετελεσμένα. Προτιμούν μια Κύπρο ακρωτηριασμένη. Σε τελική ανάλυση, έστω και ασυνείδητα, αποενοχοποιούν τις παρεμβάσεις της Τουρκίας στη Μεγαλόνησο. Εγκλωβισμένοι σε φοβικές ψυχώσεις, σε κοντόφθαλμες αντιλήψεις, ακόμη και σε μισαλλοδοξίες, αρνούνται να αντιληφθούν τα πλεονεκτήματα που θα επιφέρει η λύση.
Δεν κατανοούν -είτε γιατί δεν θέλουν είτε διότι δεν μπορούν- τη ζωτική σημασία που θα έχει για το Νησί, για την ανάπτυξη και την ευημερία του, η επανένωσή του. Επίσης παραγνωρίζουν και τον κίνδυνο της «διαταραχής της δημογραφικής ισορροπίας και ασφάλειας», όπως επεσήμανε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, απαντώντας στις ενστάσεις του Αρχιεπίσκοπου Χρυσόστομου Β’. Και το χειρότερο: Αμφισβητούν στην πράξη την ενσωμάτωση ολόκληρης της Κύπρου στο ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Το μέτωπο λογικής και ευθύνης που ήδη διαμορφώθηκε αποτελεί μια ηχηρή απάντηση σε όλους εκείνους που εξακολουθούν να φαντασιώνονται με εθνικιστικές πολιτικές. Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας καθώς και οι ηγεσίες των δύο μεγαλύτερων κομμάτων (ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ) ενσαρκώνουν και εκπροσωπούν την πλειονότητα της κοινής γνώμης που αντιλαμβάνονται την αναγκαιότητα της λύσης και δουλεύουν γι’ αυτήν.