Αχιλλέας Γραβάνης
Καθημερινή , 24-11-2016
Η Δημοκρατική Συμπαράταξη και το Ποτάμι απορρίπτουν μετά βδελυγμίας την προσφυγή σε εκλογές μέσα στο 2017 ως επικίνδυνες για τον τόπο. Η χώρα όμως δεν έχει πολύ χρόνο, με τη σημερινή κυβέρνηση να αποσταθεροποιεί περαιτέρω την οικονομία, να αποσυντονίζει την κοινωνία, να υποβαθμίζει την παιδεία και επομένως το μέλλον της. Η παραμονή της δύο ακόμη χρόνια στα πράγματα θέτει τα εξής αγωνιώδη ερωτήματα: Πώς θα καλυφθούν τα 41 δισ. ανά έτος για τις συντάξεις (30 δισ.) και τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων (11 δισ.), με τον ιδιωτικό τομέα να αδυνατεί να καλύψει την απαιτούμενη υπερφορολόγησή του, με τις επιχειρήσεις να κλείνουν ή να φεύγουν στο εξωτερικό, με τους 1,3 εκατομμύριο ανέργους και τους 1,2 εκατομμύριο εργαζομένους μερικής απασχόλησης του ιδιωτικού τομέα να μην συνεισφέρουν ή να δυσκολεύονται να καλύψουν τις ασφαλιστικές τους εισφορές; Με τη φοροδοτική δυνατότητα των πολιτών για τον ΕΝΦΙΑ και τους άμεσους και έμμεσους φόρους μειούμενη (στο τελευταίο μόνο 12μηνο περίπου 7 δισ. απλήρωτες οφειλές στο κράτος); Πώς θα βρεθούν τα 41 δισ. ανά έτος, αν δεν αλλάξει άμεσα η σημερινή κρατικίστικη οικονομική πολιτική; Ποιος εμπιστεύεται τη σημερινή κυβέρνηση για τις μαζικές επενδύσεις που έχει άμεσα ανάγκη η χώρα για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας που θα ενισχύσουν τη φοροδοτική και εισφοροδοτική ικανότητα των εργαζομένων και των επιχειρήσεων;
Η Δημοκρατική Συμπαράταξη και το Ποτάμι έχουν, όμως, την ανεύθυνη υπομονή να προσδοκούν στον ΣΥΡΙΖΑ του τότε 4% και τη μετάγγιση «συγγενών εξ αίματος» ψηφοφόρων του. Από το να μικροδιαχειρίζονται, όμως, τη δική τους συρρίκνωση είναι παραγωγικότερο και γι’ αυτούς, αλλά και για τη χώρα η συνεισφορά τους στη διαμόρφωση της επόμενης μέρας. Και η διαφαινόμενη σήμερα λύση της επόμενης μέρας είναι η συγκυβέρνηση με τη Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η υπεύθυνη, επομένως, πολιτική στάση τους είναι αυτή της προγραμματικής συνεννόησης με τη Ν.Δ. Η πολιτική των ίσων αποστάσεων από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Ν.Δ. είναι αντιπαραγωγικός πολιτικάντικος καιροσκοπισμός. Η Ν.Δ. χρειάζεται περισσότερο από ποτέ την δημιουργία συνθηκών που υποβοηθούν ουσιαστικά την ανανεωτική της προσπάθεια. Είναι μία εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση αλλά εξαιρετικά αναγκαία για την ανασύνταξη της χώρας. Εάν η Ν.Δ. κυβερνήσει με τους ίδιους ανθρώπους να μεταφέρουν τις ίδιες προβληματικές νοοτροπίες και πολιτικές του παρελθόντος θα μετρά μέρες, όπως ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ. Και η χώρα θα μετρά τα ποσοστά των ακραίων που θα αυξάνουν ραγδαία. Ιδιαίτερα στη σημερινή διεθνή συγκυρία επικράτησής τους σε ευρωπαϊκές χώρες και στην Αμερική.
Η ελάσσων αντιπολίτευση έχει σήμερα και παρά το μικρό της μέγεθος σημαντική αποστολή να οδηγήσει τη συζήτηση για την επόμενη μέρα σε συγκεκριμένες προοδευτικές προγραμματικές πολιτικές προτεραιότητες στην οικονομία, στην ασφάλιση, στην παιδεία και να τις επιβάλει στην εσωκομματική συζήτηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και αυριανής κυβέρνησης. Να προτάξει στη δημόσια συζήτηση μια ελληνική πρόταση για την ανασυγκρότηση της χώρας. Ο δημόσιος, ανοικτός διάλογος με τη Ν.Δ. για τις προτεραιότητες μιας μελλοντικής κυβερνητικής συνεργασίας θα στηρίξει παραγωγικά και τις ανανεωτικές της δυνάμεις στον εύλογο εσωκομματικό αγώνα τους για ένα άλλο, σύγχρονο κεντροδεξιό κόμμα. Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβουν, επιτέλους, αυτές τις αλήθειες τα δύο κόμματα του μεσαίου χώρου; Αλήθειες που υπερισχύουν στις αγωνιώδεις σκέψεις και στις αγχώδεις συζητήσεις των πολιτών για την επόμενη μέρα; Και ναι, αυτοί οι πολίτες υπάρχουν και ανάμεσα στους πολυπληθείς σήμερα απογοητευμένους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, που όμως δεν εμπιστεύονται τη Ν.Δ. και είναι πιθανοί ψηφοφόροι τους. Με τη σημερινή κοντόφθαλμη και μικροκομματική πολιτική των ίσων αποστάσεων η Δημοκρατική Συμπαράταξη και το Ποτάμι διασφαλίζουν την εκλογική τους σύνθλιψη, τη μετεκλογική ανυπαρξία τους και εργάζονται για αυτοδύναμη κυβέρνηση της Ν.Δ. Ας μην ξεχνούν ότι οι συνειδητοποιημένοι πολίτες του μεσαίου χώρου ήταν αυτοί που ανέδειξαν υπερβατικά τη νέα της ηγεσία…