Εφημερίδα Έθνος
13 Δεκεμβρίου 2013
Το συνέδριο της ΔΗΜΑΡ πραγματοποιείται σε μια περίοδο που το κόμμα του κ. Κουβέλη αντιμετωπίζει κρίσιμα προβλήματα, αναφορικά με την ταυτότητα και τη στρατηγική του.
Την αυθυπαρξία που είχε κατακτήσει ως μια δύναμη της κυβερνώσας Αριστεράς την αυτοακύρωσε με τις αντινομίες, τον κομφορμισμό και τον οπορτουνισμό που επέδειξε. Το αποτέλεσμα ήταν να τρωθεί η αξιοπιστία και η φερεγγυότητά του.
Μολονότι από την ίδρυσή της η ΔΗΜΑΡ επιχείρησε να εκφράσει τον χώρο της Ανανεωτικής Αριστεράς, εντούτοις η έλλειψη σταθερής στρατηγικής την κατέστησε ένα πολιτικό αμάλγαμα. Η πολιτική αυτή ατροφία δεν της επέτρεψε να εμβαθύνει περαιτέρω και να αποκρυσταλλώσει ένα καθαρό και διακριτό στίγμα.
Υιοθετώντας παρωχημένες αριστερές προσεγγίσεις και ιδεοληψίες, βρέθηκε σε διάσταση με όλες εκείνες τις υπαρκτές, αλλά διάσπαρτες δυνάμεις, οι οποίες στερούμενες πολιτικής έκφρασης, απέβλεπαν σε μια Αριστερά ευρωπαϊκή, μεταρρυθμιστική, εκσυγχρονιστική. Χάνοντας το συγκριτικό πλεονέκτημα του δικού της λόγου, άρχισε να μετατρέπεται σε συμπληρωματική δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι τυχαίο ότι οι διαφορές που πριν από τρία χρόνια οδήγησαν στη δημιουργία της έχουν τόσο αμβλυνθεί που πια δεν διακρίνονται ή δεν υφίστανται.
Ως εκ τούτου, η πρόσφατη θέση της για την ανάγκη δημιουργίας τρίτου πόλου, στερείται ουσιαστικού περιεχομένου. Η συγκρότησή του θα προϋπέθετε τη σαφή και καθαρή οριοθέτηση έναντι του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Στην πραγματικότητα είναι ψευδεπίγραφη και εξυπηρετεί κυρίως την ομολογημένη πλέον επιδίωξη του προέδρου της να κόψει της γέφυρες με το «κόμμα του Βενιζέλου», όπως είθισται να λέει. Το παράδοξο ωστόσο είναι πως την ώρα που θεωρεί «τοξικό» κόμμα το ΠΑΣΟΚ, περισυλλέγει όλα τα «τοξικά προϊόντα» του, που το εγκατέλειψαν και τώρα αναζητούν νέα κομματική στέγη.
Είναι πλέον εμφανές ότι η ΔΗΜΑΡ εκτός από προσωποπαγές σχήμα μετατρέπεται σε μια ετερόκλητη συνομοσπονδία στελεχών του ΠΑΣΟΚ. Η απουσία διακριτής ταυτότητας την καθιστά μετέωρη. Της στερεί τον ζωτικό πολιτικό και ιδεολογικό της χώρο, αφού πλέον απευθύνεται σε εκείνον του ΣΥΡΙΖΑ. Της στερεί το ακροατήριό της που την εγκαταλείπει, προσανατολιζόμενο σταδιακά ή έστω αντιμετωπίζοντας θετικά την «Πρωτοβουλία των 58».
Στην ουσία το κόμμα του κ. Κουβέλη συνθλίβεται από την έλλειψη στρατηγικής, από την ανακόλουθη πολιτική του, και το συνέδριο θα επιβεβαιώσει τα υπαρξιακά αδιέξοδά του.