Εφημερίδα Έθνος
10 Ιανουαρίου 2014
Η σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με την Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν και παραμένει αμφίσημη. Οι ενστάσεις και οι διαφωνίες του δεν εστιάζονται μόνο στην ακολουθούμενη πολιτική της, αλλά θέτουν σε αμφισβήτηση ολόκληρο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Στην πραγματικότητα η αξιωματική αντιπολίτευση δεν θεμελιώνει τη στρατηγική της πρόταση στην ευρωπαϊκή προοπτική της Ελλάδας – προφανέστατα δεν τη θεωρεί άμεση εθνική προτεραιότητα. Παράλληλα, ως κατεξοχήν αντιμνημονιακή δύναμη, συνδέει τον θεσμό της Ένωσης με τις πολιτικές που δεσμευτήκαμε να ακολουθήσουμε έναντι των εταίρων και δανειστών μας. Οι μονομέρειές της και οι υπεραπλουστεύσεις τής στερούν τη δυνατότητα να συνδέσει την έξοδο από την κρίση με την ενδυνάμωση του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της χώρας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, εμποτισμένος με τις ιδεοληψίες της παλιάς Αριστεράς, βλέπει την Ευρωπαϊκή Ένωση ως ένα στατικό και αμετάβλητο υπερεθνικό σχήμα. Ταυτίζοντας ταυτόχρονα το εγχείρημα της ενοποίησης με τους αποκαλούμενους μερκελιστές, το μόνο που επιτυγχάνει είναι να ενισχύει τον ευρωσκεπτικισμό, ένα βαθιά συντηρητικό λαϊκίστικο ρεύμα, στο οποίο συναντώνται αντιευρωπαϊκές δυνάμεις απ’ όλο το πολιτικό φάσμα.
Ωστόσο, οι πανθομολογούμενες εγγενείς αδυναμίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης –εσωτερικές αντιθέσεις, ανισορροπίες, εθνικές επιδιώξεις, προτεραιότητες και συμφέροντα- δεν αντιμετωπίζονται με εθνοκεντρικές πολιτικές και εσωστρέφεια. Οι ανισότητες Βορρά-Νότου, η σκληρή λιτότητα, η αποδόμηση του κοινωνικού κράτους, η αλλαγή των εργασιακών σχέσεων, η πρωτοφανής ανεργία και η φτωχοποίηση ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων, δεν αντιμετωπίζονται με μάχες οπισθοφυλακής και απουσίες, οι οποίες αποδυναμώνουν τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και την ίδια την Ένωση.
Η απουσία του Αλέξη Τσίπρα από την τελετή ανάληψης της Ευρωπαϊκής Προεδρίας πιστοποιεί τις παλινωδίες και τις ταλαντεύσεις, στις οποίες είναι παγιδευμένη η αξιωματική αντιπολίτευση και κυρίως την αδυναμία της να ακολουθήσει μια καθαρή ευρωπαϊκή στρατηγική. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται πως ο πολιτικός επαρχιωτισμός συνιστά παλινδρόμηση στις συνταγές του παρελθόντος. Και, το κυριότερο, η αμφισημία ως προς την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας δεν είναι αριστερή προοδευτική πρόταση.
Σ’ αυτή την κρίσιμη πολιτική συγκυρία, που το αίτημα για περισσότερη Ευρώπη είναι ζωτική ανάγκη και η εναρμόνιση της Ελλάδας με το ευρωπαϊκό κεκτημένο καθίσταται επιβεβλημένη, ο ΣΥΡΙΖΑ συντάσσεται με τις δυνάμεις του ευρωσκεπτικισμού, δημιουργώντας εύλογα ερωτηματικά για τις επιδιώξεις της στρατηγικής του, αλλά και την αξιοπιστία των διακηρύξεών του ως προς την παραμονή μας στην Ευρωζώνη.