Εφημερίδα Έθνος
11 Απριλίου 2014
Τα τελευταία πέντε χρόνια η Ελλάδα δεν ήταν μόνο χρεοκοπημένη, αλλά και μια ιδιόμορφη, παράξενη χώρα. Η εικόνα αυτή καλλιεργήθηκε εξαιτίας της συμπεριφοράς που επιδείξαμε μετά τα πρώτα σύννεφα της κρίσης.
Κι ενώ ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός και η οικονομική κατάρρευση οφείλονταν σε ενδογενείς παράγοντες, πολλοί ήταν εκείνοι που τα απέδιδαν στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, στις αγορές, στην Ευρωπαϊκή Ένωση κ.α. Δεν είναι τυχαίο που τα ομολογουμένως ετεροβαρή μνημόνια θεωρήθηκαν υπεύθυνα για την κρίση, ενώ στην ουσία ήρθαν ως φυσική συνέπειά της.
Η άρνηση της πραγματικότητας, η διαστρέβλωση της αλήθειας οδήγησε πολιτικά κόμματα, συνδικαλιστικές ελίτ, αλλά και μια μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης σε σκιαμαχίες, σε εθνικολαϊκίστικες κορώνες – πεδίο πρόσφορο για κάθε σαλτιμπάγκο. Η αντιμνημονιακή ρητορική επισκίασε τα μεγάλα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, αποσιώπησε τις πραγματικές αιτίες της κρίσης. Η πολιτική τάξη, προτάσσοντας το κομματικό της όφελος, συνέβαλε καθοριστικά στην καλλιέργεια στρεβλών, κοντόφθαλμων και ανεδαφικών προτάσεων.
Ευρισκόμενη η Ελλάδα σε πραγματική πτώχευση και στην προσπάθειά της να απεγκλωβιστεί από τα τραγικά αδιέξοδά της, εμφάνισε σημάδια αυτισμού, εσωστρέφειας, φοβικότητας. Αισθανόταν και συμπεριφερόταν ως ηττημένη, ταπεινωμένη. Έχασε την αυτοπεποίθησή της, έπαψε να είναι μια «κανονική» χώρα.
Η στρατηγική, ωστόσο, που ακολουθήθηκε μετά τις εκλογές του 2013 συνέβαλε στην ανακοπή της καθοδικής της πορείας, στη σταθεροποίηση της θέσης της στην Ευρωζώνη, στη δημιουργία θετικού κλίματος στην ευρωπαϊκή και διεθνή πολιτική σκηνή. Κινούμενη σε ένα σαφές, καθαρό ευρωπαϊκό πλαίσιο και αποδεσμευμένη από τις προηγούμενες αμφισημίες της, η χώρα άρχισε να ανταποκρίνεται στις μνημονιακές δεσμεύσεις.
Η έξοδος της Ελλάδας από τα μνημόνια είναι σήμερα περισσότερο ορατή. Η δυνατότητα πρόσβασής της στις αγορές σημαίνει αναγνώριση των προσπαθειών της. Η διασφάλιση του πρωτογενούς πλεονάσματος αναμφίβολα είναι θετικό γεγονός, Ωστόσο, όλα αυτά θα μείνουν μετέωρα, αν δεν προχωρήσουν με αποφασιστικότητα οι διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις στο κράτος και στην οικονομία, προκειμένου να επιτευχθεί η παραγωγική, διοικητική και θεσμική ανασυγκρότηση.
Η επιστροφή της χώρας στις αγορές στην πραγματικότητα σημαίνει επιστροφή στην κανονικότητα. Αυτό είναι το καίριο ζήτημα, που καμιά σκοπιμότητα δεν μπορεί να παραγνωρίσει. Η θετική αυτή εξέλιξη ωστόσο δεν συνεπάγεται τη «νέα Ελλάδα», όπως με περισσή ευκολία διακηρύσσει ο Αντώνης Σαμαράς. Αυτή η Ελλάδα παραμένει το μεγάλο ζητούμενο.