Εφημερίδα Έθνος
19 Σεμπτεμβρίου 2014
Κάθε άλλο παρά ενθαρρυντικά θα ήταν τα αποτελέσματα ενός τεστ κοπώσεως της κυβέρνησης. Οι αρρυθμίες είναι πλέον εμφανείς. Μετά τον ανασχηματισμό τα προβλήματα δυσλειτουργιών και δυστοκίας αυξήθηκαν.
Η βούληση για διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις στο κράτος και στην οικονομία τείνει να εκλείψει. Όλο και περισσότεροι υπουργοί είναι απρόθυμοι να τις υλοποιήσουν. Είτε δεν τις πιστεύουν είτε λειτουργούν με το βλέμμα στραμμένο στην κάλπη. Πολιτεύονται με τρόπο που θυμίζει την προ κρίσης περίοδο.
Θεωρούν τις δεσμεύσεις της χώρας έναντι των κοινοτικών εταίρων και των δανειστών περιττές και προσπαθούν να τις αθετήσουν. Στην πλειονότητά τους τα κυβερνητικά στελέχη, επιρρεπή στον λαϊκισμό και στις πελατειακές πρακτικές, αυτοπεριορίζονται στην απλή διαχείριση. Εξαντλούν τη δραστηριότητά τους σε μικροδιευθετήσεις, ενώ ταυτόχρονα συναγωνίζονται στην πλειοδοσία επιμέρους αιτημάτων.
Στερούμενη εθνικού σχεδίου για την έξοδο από την κρίση, η κυβέρνηση προσπαθεί να λειάνει τις μνημονιακές υποχρεώσεις. Ευρισκόμενη σε κατάσταση περιδίνησης παγιδεύεται σε λογικές αυταρέσκειας, αδράνειας και αναβλητικότητας. Ευνουχίζοντας τις πολιτικές που επαγγέλθηκε, κινδυνεύει να μείνει στη μέση του δρόμου.
Έχοντας απολέσει τη δυναμική της, δημιουργεί αμφιβολίες για την επάρκεια και την ικανότητά της. Δεν πείθει την καταπονημένη κοινωνία πως μπορεί να διαχειριστεί αποτελεσματικά τα μεγάλα προβλήματα. Η πολιτική της εξάντληση την καθιστά ευάλωτη. Η κυβερνησιμότητά της φαίνεται να υποχωρεί. Η απήχησή της εξασθενεί, ενισχύοντας περαιτέρω την κρίση εμπιστοσύνης. Άλλωστε, η πολιτική και επιχειρησιακή ανεπάρκεια ορισμένων υπουργών είναι παροιμιώδης.
Η απουσία μακρόπνοης στρατηγικής, σε συνδυασμό με τα φαινόμενα κόπωσης, ακυρώνουν το όποιο όφελος αποκόμισε η κυβέρνηση από τα επιτεύγματά της. Η δημοσιονομική προσαρμογή, η αναβάθμιση της οικονομίας, η βελτίωση της διεθνούς θέσης της χώρας, η αποφυγή της εξόδου από την Ευρωζώνη, θεωρούνται πλέον κεκτημένα, χωρίς όμως να της προσθέτουν πόντους. Αντιθέτως, συνιστούν μια νέα πραγματικότητα που ευνοεί την αξιωματική αντιπολίτευση.
Η αποσόβηση του κινδύνου αποσταθεροποίησης είναι έργο της δικομματικής κυβέρνησης. Όμως ένα ασφαλές πολιτικό περιβάλλον αίρει τις επιφυλάξεις μερίδας της κοινής γνώμης ότι ο ΣΥΡΙΖΑ συνιστά κίνδυνο. Το επιχείρημα της πολιτικής σταθερότητας δεν έχει πλέον την προσδοκώμενη αποδοχή. Η θέση ότι οι πρόωρες εκλογές είναι επιζήμιες αμφισβητείται από την πλειονότητα των πολιτών.
Πάντως, η εξασθένηση της κυβέρνησης είναι κατ’ εξοχήν πολιτική. Συνεπώς, δυσκολεύεται να πείσει την κοινή γνώμη για τη χρησιμότητά της.