Εφημερίδα Έθνος
03 Ιουλίου 2015
«Είχε μάθει να οδηγεί μηχανάκι και ξαφνικά έπρεπε να τρέξει με Φεράρι στη Φόρμουλα ΙΙ». Το σχόλιο αυτό φέρεται να έκανε σε δημοσιογράφο ο Κ. Σημίτης για τον Αλ. Τσίπρα.
Η εξάμηνη πρωθυπουργία του απέδειξε ότι η εκτίναξη στην εξουσία δεν συνοδεύτηκε από την αναγκαία προσαρμογή στον νέο ρόλο. Από αρχηγός ενός εγχώριου κομματικού μορφώματος κλήθηκε να κυβερνήσει τη χώρα εν μέσω πρωτοφανούς θύελλας. Η αφομοίωση της αλλαγής είχε τεράστιες απαιτήσεις. Προϋπέθετε αυξημένη πολιτική και επιχειρησιακή επάρκεια. Χρειαζόταν γνώση και εμπειρία. Και προπαντός απαιτούσε συγκεκριμένο σχέδιο, κατάλληλη μέθοδο και ομάδα ικανών, σοβαρών και συγκροτημένων στελεχών.
Κληθείς να διαχειριστεί ο Τσίπρας τα φλέγοντα προβλήματα της χώρας και της οικονομίας οδηγήθηκε σε αδιέξοδο. Οι προεκλογικές του διακηρύξεις προσέκρουσαν στον τοίχο της πραγματικότητας. Το αντιμνημονιακό του αφήγημα κατέληξε μια κάλπικη, μαγική εικόνα. Άλλωστε, αποδείχθηκε πως συνιστούσε επικίνδυνο στρατήγημα που υπέκρυπτε έναν σκληρό εθνολαϊκισμό.
Ως εκ τούτου, το μείζον ζήτημα δεν ήταν μόνο η άγνοια κινδύνου, η απειρία, η έλλειψη γνώσης του πρωθυπουργού. Προφανώς ήταν κάτι παραπάνω: Οι επιδιώξεις της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υπήρξαν ασύμβατες και ανάρμοστες με τη θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη. Έτσι ερμηνεύεται και η ανερμάτιστη επιλογή, λίγες μέρες πριν λήξει το πρόγραμμα, να οδηγηθούμε σε δημοψήφισμα, εξοβελιζόμενοι από την Ευρωζώνη. Η εγκατάλειψη των συνομιλιών στο κρισιμότερο σημείο τους επιβεβαιώνει τον ανομολόγητο στόχο της ρήξης, αδιαφορώντας για την επαπειλούμενη χρεοκοπία.
Οι πρωθυπουργικές ενέργειες δεν έπληξαν ανεπανόρθωτα μόνο τη χώρα και την οικονομία. Κατέστρεψαν και το πολιτικό κεφάλαιο του Τσίπρα. Η αναμφισβήτητη χαρισματικότητά του σε συνδυασμό με το άφθαρτο πρόσωπό του τον είχαν καταστήσει ισχυρό παίκτη. Η ολιγόμηνη πρωθυπουργία του πλήττει καίρια το πολιτικό του μέλλον. Η ταύτισή του με τη χρεοκοπία δεν εξωραΐζεται. Κανένα επικοινωνιακό πλεονέκτημά του δεν μπορεί πλέον να αντιστρέψει την πικρή πραγματικότητα. Η εικόνα του έχει τρωθεί ανεπανόρθωτα από τις αστόχαστες επιλογές του. Η παράδοσή του στις δυνάμεις του εθνολαϊκισμού τον στιγματίζει.
Ο Τσίπρας έχασε την ευκαιρία να θεμελιώσει αυθύπαρκτη πολιτική ταυτότητα, ενσαρκώνοντας μια προοδευτική και σύγχρονη πολιτική πρόταση. Προτίμησε τον δρόμο της ακτιβίστικης αντιευρωπαϊκής και εν τέλει ανερμάτιστης Αριστεράς, η οποία συμπαρατάσσεται με την καθυστερημένη εθνικόφρονα Δεξιά. Κοινό υπόβαθρό τους η μισαλλοδοξία, η εσωστρέφεια, ο ανορθολογισμός και ο αντιευρωπαϊσμός.