Εφημερίδα Έθνος
19 Ιουνίου 2015
Η πολιτική είναι η πρώτη ύλη της επικοινωνίας. Δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την επίτευξη ενός στόχου και διασφαλίζει την κυριαρχία του φορέα που τον υπηρετεί. Αν η πολιτική απουσιάζει ή δεν συνοδεύεται από καθαρές θέσεις, τότε οδηγούμαστε σε επικοινωνιακή υπερτροφία. Στις περιπτώσεις αυτές μάλιστα είναι πιθανός ο κίνδυνος τα επικοινωνιακά παιχνίδια να γυρίσουν μπούμερανγκ.
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, προσπαθώντας να καλύψει την πολιτική της ατροφία και πρωτίστως τις αντιθέσεις, τις αντιφάσεις και τις αμφισημίες της, επιδίδεται σε άτεχνες επικοινωνιακές ασκήσεις για να συντηρήσει την πολιτική της κυριαρχία. Στην ουσία, αποσκοπεί στη δημιουργία μιας εικονικής πραγματικότητας, με την καλλιέργεια δυσμενούς κλίματος σε βάρος των εταίρων και την υποδαύλιση των πιο άγριων ενστίκτων των πολιτών.
Αποφεύγει επιμελώς να αποσαφηνίσει τη στρατηγική της, προτάσσοντας τις εσωκομματικές ισορροπίες και πολιτευόμενη με το βλέμμα στο εσωτερικό ακροατήριο. Δέσμια των ιδεοληψιών και των εθνολαϊκιστών της, βρίσκεται σε πλήρη διάσταση με το οικονομικό και πολιτικό ευρωπαϊκό περιβάλλον. Πατώντας σε δύο βάρκες, υπονομεύει τη δυνατότητα επίτευξης συμφωνίας με τους δανειστές.
Τα πρωτοφανή αδιέξοδα που προκλήθηκαν στις σχέσεις μας με τους Ευρωπαίους και τους πιστωτές, αποκαλύπτουν την ανικανότητά της να υπηρετήσει με σοβαρότητα μια πολιτική διεξόδου από την κρίση. Το κυβερνητικό σχήμα δείχνει πλέον τα όριά του. Η απουσία συνεκτικής και ρεαλιστικής στρατηγικής του στερεί την όποια κυβερνησιμότητα είχε. Ακόμη κι αν επιτευχθεί συμφωνία, η υλοποίησή της καθίσταται εκ των πραγμάτων αδύνατη.
Παγιδευμένη, πέντε μήνες τώρα, η κυβέρνηση στην περιβόητη δημιουργική ασάφεια, ροκανίζει τον χρόνο, φτάνοντας τον τόπο στη μεθόριο. Αδυνατώντας να εναρμονίσει τις προεκλογικές υποσχέσεις με τις κυβερνητικές ευθύνες οδηγεί τη χώρα σε πολιτικό εκτροχιασμό. Με τις ενέργειές της σπρώχνει την Ελλάδα στην έξοδο από την Ευρωζώνη. Δεν αντιλαμβάνεται πως ο κίνδυνος απομάκρυνσής μας από την Ευρώπη δεν αποσοβείται με πολιτικές συγκερασμού.
Δεν νοείται να συγχρονίζεται ο πρωθυπουργός με τις ανερμάτιστες πολιτικές του Βαρουφάκη, της Κωνσταντοπούλου και των οπαδών της δραχμής. Έτσι άλλωστε, ακυρώνει και την ηγετική του παράσταση. Ο Τσίπρας ή θα ενσαρκώσει την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας ή θα ταυτιστεί με τη χρεοκοπία, εξανεμίζοντας και το πολιτικό του κεφάλαιο. Από την επιλογή του στο κρίσιμο αυτό δίλημμα θα κριθεί το μέλλον της Ελλάδας και το δικό του.